അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 1 [ആദിദേവ്] 1390

അമ്മ: ആ…അത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാനാ പറഞ്ഞെ ഇവിടെ അപ്പവും മുട്ടക്കറിയും ആയി എന്ന്.

അച്ഛൻ: അത് അല്ലേലും നിൻ്റെ അപ്പം ദാസന് നല്ല കൊതിയാ.

അച്ഛൻ അമ്മയെ ഒന്ന് ഇടക്കണ്ണിട്ട് നോക്കി. അമ്മ ഒന്ന് ചമ്മി അച്ചനെ തുറിച്ചു നോക്കി.

ദാസൻ : അല്ലെങ്കിലും ഏടത്തിടെ അപ്പം ആർക്കാ ഇഷ്ടമല്ലാത്തത്. നല്ല പാലപ്പം അല്ലെ….

അച്ഛൻ: ആഹാ, അതിന് അത്രയും രുചി ഉണ്ടോ?

ദാസൻ: ആ… ചേട്ടന് എന്നും കിട്ടില്ലല്ലേ, അത്കൊണ്ട് തോന്നില്ല.

ഉണ്ണി: ഇല്ല പപ്പാ. അമ്മ വല്ലപ്പോഴും ആണ് ഉണ്ടാക്കുന്നെ.

അത് കേട്ട് അമ്മയും അച്ഛനും ചിരി അടക്കി പിടിച്ചു.

അമ്മ: അതെ…. മതി മതി. പിള്ളേർ എല്ലാം അരിയും പറിയും തിരിച്ചറിയാൻ ഉള്ള പ്രായമായി എന്ന് ഓർമ്മ വേണം.

അച്ഛൻ: അതിന് ഞങ്ങൾ പാലപ്പത്തിനെ കുറിച്ച് അല്ലെ പറഞ്ഞെ.

ദാസൻ: മ്മ്… അതെ…..

അച്ഛൻ: ആ…എനിക്ക് തിന്നുമ്പോൾ രുചി കുറച്ചു കുറഞ്ഞ പോലെ തോന്നി. അതല്ലേ പറഞ്ഞെ.

അമ്മ: ആണോ. അത് നിങ്ങൾ അനിയന്മാരുടെ വീട്ടിൽ നല്ല വീർത്ത ഇഡ്ഡലിയും നെയ്യപ്പവും തിന്ന് എൻ്റെ പാലപ്പം ടേസ്റ്റ് പിടിക്കാണ്ടാവും.

അച്ഛൻ അമ്മയെ ഒന്ന് ചമ്മിയ മുഖത്തോടെ നോക്കി.

ദാസൻ: ഇപ്പോൾ സമാധാനമായി. അല്ലെ ചേട്ടാ?

അച്ഛൻ: കുറച്ച്.

അമ്മ: നിങ്ങൾ എന്ത് കോപ്പ് നോക്കി ഇരിക്കാ. കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ എണീറ്റു പോ, പിള്ളേരെ.

ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ എണീറ്റു പോയി. ഞാൻ അടുക്കളയിൽ അമ്മയെ സഹായിക്കാൻ കൂടിയപ്പോൾ, അമ്മേടെ മുഖത്തു ഒരു കള്ള ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ: എന്താ ഒരു ചിരി?

അമ്മ: എന്ത് ചിരി? ഒന്ന് പോടീ.

ഇന്നത്തെ ഇവരുടെ വർത്താനം കേട്ട് എന്തൊക്കെയോ ചുറ്റി കളികൾ നടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു. മ്മ്…. കണ്ട് പിടിക്കണം. അങ്ങനെ വീട്ടിലെ പണിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഇരുന്നപ്പോളാണ് പാപ്പൻമാരുടെ മക്കൾ ആയ രേവതി, രാതിക, ആതിര എന്നിവർ വന്നത്.