അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 2 [ആദിദേവ്] 2027

ഞാൻ: എന്താണെന്ന് പറഞ്ഞാ കാണിച്ചു തരാം.

“ചേച്ചിയുടെ അമ്മിഞ്ഞ” രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് പറഞ്ഞു.

ഞാൻ: ആഹാ… അപ്പോൾ അറിയാം അല്ലെ. അല്ല… അപ്പോ അമ്മേടെ അമ്മിഞ്ഞ കാണാനും ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ?

കണ്ണൻ: അതെന്താ ചേച്ചി അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ?

ഞാൻ: എന്നെ നോക്കാറുള്ളപോലെ അമ്മേടെയും നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടല്ലോ.

അവർ പിന്നെയും മൗനമായി.

ഞാൻ: ഹാ.. പറയെടാ…. ചേച്ചി ആരോടും പറയില്ല.

കണ്ണൻ: ശരിക്കും….

ഞാൻ: ഇല്ല… സത്യം…. എന്നാൽ പറ.

കണ്ണൻ: ഉണ്ട് ചേച്ചി.. ഞങ്ങൾ കാണാറുണ്ട്.

ഞാൻ: കാണാറുണ്ടെന്നോ നോക്കാറുണ്ടെന്നോ?

ഉണ്ണി: ശ്ശോ…. ഈ ചേച്ചി….

ഞാൻ: ഹാ… പറയെടാ കുട്ടാ….

കണ്ണൻ: നോക്കാറുണ്ട് ചേച്ചി.

ഞാൻ: എങ്ങനെ?

കണ്ണൻ: അലക്കുമ്പോളും അടിച്ചുവാരുമ്പോളും പിന്നെ നിലം തുടക്കുമ്പോളും.

ഞാൻ: എന്നിട്ട് എന്താ തോന്നാ?

ഉണ്ണി: നല്ല വലുപ്പം ഉണ്ട് അതിന്.

ഞാൻ: പിന്നെ എന്താ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നാ?

ഉണ്ണി: അറിയില്ല ചേച്ചി, നല്ല രസമാ അത് നോക്കുമ്പോൾ.

ഞാൻ: ആഹാ…. ശരി…. ഇനി ഉറങ്ങിക്കോ.

കണ്ണൻ: അല്ല… അപ്പോൾ ചേച്ചി കാണിച്ചു തരാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്?

ഞാൻ: എൻ്റെ വലിപ്പം ഇല്ല. കാണാനും രസമില്ല. പിന്നെ എന്തിനാ കാണുന്നെ.

ഉണ്ണി: ചേച്ചിടെ…..നല്ല രസമുള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ….. ഞങ്ങൾ നോക്കുന്നത്.

അവൻ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

ഞാൻ: ആഹാ… അങ്ങനെയാണോ?

കണ്ണൻ: ചേച്ചി, കാണിച്ചു തരുമോ?

ഞാൻ: മ്മ്….. പക്ഷെ ആരോടും പറയരുത് കേട്ടോ.

“ഇല്ല,” അവർ ഒറ്റ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ കിടയിൽ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് ഇറങ്ങി നിലത്തു നിന്നു. പെറ്റിക്കോട്ട് ഊരാൻ താഴെനിന്ന് അത് പൊക്കി തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവരെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.