വിപിൻ: ഹാ… അവളും കണ്ടും കേട്ടും പഠിക്കട്ടെ ചേച്ചി….അല്ലെ അച്ചു?
ഞാൻ ഒന്നും അറിയാത്തപോലെ വെറുതെ ഇളിച്ചു കാട്ടി.
വിപിൻ: ഇന്നാ… ഇതെങ്ങനെ ഉണ്ടെന്ന് നോക്കിക്കെ.
ദേവിക: ഇതെന്താ ട്രൗസർ ആണോ?
സിന്ധു: ആ… അതുപോലുണ്ട്.
ഞാൻ: മേമ്മേ….. ഇത് ഷോർട്സ് ആണ്. പെണ്ണുങ്ങൾ താഴെ ഇടുന്നത്.
അമ്മ: അത് പിള്ളേർക്കല്ലേ?
വിപിൻ: എൻ്റെ ചേച്ചി…. ഇത് നിങ്ങൾക്കാണ്. സാരി ഉടുക്കുമ്പോൾ ഇടാൻ.
അമ്മ: ഞങ്ങൾക്കോ. സാരി….
വിപിൻ: അതെ… ഇപ്പൊ പാവാട ഒക്കെ ആരേലും ഇടുമോ? സാരി ഉടുക്കുമ്പോൾ പാവടക്ക് പകരം ഇതിട്ടാൽ മതി.
ഞാൻ: ആ… എൻ്റെ കോളേജിൽ ചേച്ചിമാർ എല്ലാം സാരി ഉടുക്കുമ്പോൾ ഇതൊക്കെയാ ഇടാ. പിന്നെ ലെഗ്ഗിൻസും.
വിപിൻ: അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് മോളെ. ഇവർ ഇപ്പോഴും ശിലായുഗത്തിൽ നിന്ന് വന്നിട്ടില്ല.
ദേവിക: ആഹാ… ഞങ്ങളെ മോഡേൺ ആക്കാനാണോ നീ ഇതും കൊണ്ട് വന്നേക്കുനെ?
വിപിൻ: അതേല്ലോ.
ദേവിക: അല്ല…. ഈ അടി വസ്ത്രം മാത്രമേ ഉള്ളു. വേറെ ഒന്നും ഇല്ലെടാ?
വിപിൻ: ഷെഡി ഒന്ന് വെച്ച് നോക്കിക്കേ.
അമ്മ: ആ…. ഇത് പാകമാകും… അല്ല അനിയാ…. നിനക്ക് അവിടെ വല നെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ ആണോ ജോലി?
വിപിൻ: അതെന്താ ചേച്ചി അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ?
അമ്മ: അല്ല… ഈ ഷെഡിയും ബ്രസീയറും ഒക്കെ വലകൊണ്ടുള്ളത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ.
അതുകേട്ട് മേമ്മമാർ ചിരിച്ചു.
വിപിൻ: ആ… എന്നാ ശരിക്കുള്ള വല ഞാൻ എടുത്തു തരാം.
ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ മാമൻ മൂന്ന് സാരി എടുത്ത് കിടക്കയിൽ ഇട്ടു. എല്ലാം പല നിറത്തിൽ പ്ലെയിൻ സാരികൾ. അവർ മൂന്ന് പേരും അത് എടുത്ത് നോക്കി. അവരുടെ മാറിലേക്ക് വെച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ നൈറ്റി മുഴുവൻ കാണാം. അത്രയും നൈസ് ആയിരുന്നു. അത് ഉടുത്താൽ ഉള്ളിലെ എല്ലാം ശരിക്കും കാണാം.
ദേവിക: അയ്യേ….. ഇതൊക്കെ ഉടുത്തു എങ്ങനാടാ പുറത്ത് പോവുന്നെ?
വിപിൻ: ഇത് ഉടുത്തു വീട്ടിൽ നിന്നാ മതി, എനിക്കു കാണാലോ. പിന്നെ നേരത്തെ തന്ന ഇന്നേഴ്സും ഇതിന് താഴെ ഇട്ടോ.
അതുകേട്ട് അമ്മയും മേമ്മമാരും ഒന്ന് ചമ്മി എന്നെ പാളി നോക്കുനുണ്ട്.
ദേവിക: എടാ…. ഞാൻ പറഞ്ഞ മറ്റേത് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടോ?
മേമ്മ കുറച്ചു പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലാണ് പറഞ്ഞത് എങ്കിലും ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു.
വിപിൻ: അത് ബിന്ദു ചേച്ചി വേണ്ടാന്നു പറഞ്ഞല്ലോ.
ദേവിക: അതെന്താ ചേച്ചി വേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞെ?
അമ്മയെ നോക്കി ദേവിക മേമ്മ ചോദിച്ചു.
അമ്മ: എന്തിനാടി അത്? അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ മൂന്നെണ്ണം പകലെന്നോ രാത്രിയെന്നോ ഇല്ലാതെ കേറി ഇറങ്ങുന്നുണ്ട്. പിന്നെ നിനക്ക് എവിടുന്നാടി ആ റബർ കേറ്റി നോക്കാൻ സമയം.
ഞാൻ: എന്ത് റബ്ബറാണ് അമ്മേ?
അമ്മ: അതൊക്കെയുണ്ട് മോളെ. കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞാ മോൾക്ക് മനസിലാവും.
ഞാൻ: മ്മ്… മാമാ… എനിക്ക് ഒന്നും വാങ്ങിയില്ലേ?
The Author
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം