ഞാൻ: ആഹാ… എന്നാ ഞാനും കൂടി വരട്ടെ കളിക്കാൻ.
അതുകേട്ട് അവർ ഞെട്ടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
രാജൻ: മോൾക്ക് അതിനു പ്രായമായില്ല, മോളെ.
ഞാൻ: ആര് പറഞ്ഞു. ഞാൻ പ്രായപൂർത്തി കഴിഞ്ഞ പെണ്ണാ.
അച്ഛൻ: ആഹാ… എന്നാൽ പിന്നെ ഒരു ദിവസം നോക്കാം, മോളെ.
അമ്മ: ആ… ഇപ്പൊ മോള് പോയി കിടന്നോ.
ഞാൻ: എന്നാ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം സിനിമ കാണട്ടെ. നിങ്ങൾ കളിച്ചോ.
ഞാൻ പെട്ടന്ന് അമ്മേടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു. രാജൻ പാപ്പൻ്റെ മടിയിൽ ഇരിക്കുന്ന അമ്മയുടെയും ദാസൻ പാപ്പൻ്റെ മടിയിൽ ഇരിക്കുന്ന സിന്ധു മേമ്മയുടെയും നടുക്കാണ് ഞാൻ ഇരുന്നത്. അത് കണ്ടതും അവർ എന്നെ നല്ലോണം നോക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാൻ: നിങ്ങൾ കളിച്ചോ, ഞാൻ സിനിമ കണ്ടോളാം.
പക്ഷെ അവർ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു.
ഞാൻ: അല്ല… ഓടുന്നില്ലേ എല്ലാവരും? എന്നിട്ട് വേണ്ടേ ഇരിക്കാൻ.
ദാസൻ: അത്… മോളെ… ഓടി കഴിഞ്ഞു ഇരുന്നതാ.
അമ്മ: അതെ…. നമ്മൾ ഓടി വന്നു കസേരയിൽ ഇരിക്കില്ലേ. കസേരയിൽ ആൾ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ മടിയിലാ ഓടുന്നവർ ഇരിക്കാ.
അച്ഛൻ: ആ.. അതെ… അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക താളത്തിൽ ഇരിക്കണം. ഒന്ന് കാണിച്ചു കൊടുത്തേ, ദേവികേ.
അതുകേട്ടു ദേവിക മേമ്മ അച്ഛനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി.
ഞാൻ: ഒന്ന് കാണിച്ചു താ, മേമ്മേ.
ഞാൻ ദേവിക മേമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ദേവിക: മ്മ്.. ശരി….
മേമ്മ അച്ഛൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്ന് പൊങ്ങി താഴാൻ തുടങ്ങി.
ദേവിക: സ്സ്‌… മ്മ്…. സ്സ്‌… മോളെ…. ഇങ്ങനെയാണ്….
ഞാൻ: ഹോ.. ഇതെന്ത് കളി? ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. ഈ കളിക്ക് ഇങ്ങനെ സൗണ്ട് ഉണ്ടാക്കണോ?
അതുക്കെട്ട് മേമ്മ ചിരിച്ചു.
ദേവിക: അത് ഇല്ലെങ്കിലും കുഴപ്പമില്ല. നിൻ്റെ അമ്മ ചെയ്യും അങ്ങനെ, സൗണ്ട് ഇല്ലാതെ…ഒന്ന് കാണിച്ചു കൊടുക്ക്, ചേച്ചി.
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം