ഞാൻ ഇറങ്ങുന്നതുവരെ അവരത് തുടരുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ബാത്റൂമിൽ വെള്ളം ഒഴിക്കുന്ന സൗണ്ട് വരുത്തിയപ്പോൾ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് അമ്മയും അമ്മമാരും മുലകൾ ബ്രായിലേക്ക് തിരുകി സാരി ഇടുന്നത് കണ്ടു.
ഞാൻ: ഇതെന്താ സാരിയെല്ലാം ചുരുങ്ങി കിടക്കുന്നത്?
അമ്മ: ഏയ്….. ഇത് ഇങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ.
ദേവിക: ഞങ്ങൾ ഇനി മാറട്ടെ.
അവർ വേഗം പോയി നൈറ്റി ഇട്ടുവന്നു. കയ്യിൽ ആ സാരിയും ഷോർട്സും കണ്ട എനിക്ക് അവർക്കുള്ളിൽ ബ്രാ മാത്രമാണ് ഇട്ടതെന്ന് മനസ്സിലായി.
ദേവിക: എടാ… അടുക്കളയിൽ വാ, ഇനി അവിടെ ഇരുന്ന് സംസാരിക്കാം.
അമ്മ: അതെ… പാചകം കഴിഞ്ഞില്ല, എല്ലാവരും വായോ.
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ പുറത്തിറങ്ങി പക്ഷേ അച്ഛനെയും പാപ്പന്മാരെയും അമ്മായിയെയും കാണാനില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ റൂമിൽ അവരുടെ സൗണ്ടുകൾ കേൾക്കാൻ ഉണ്ട്. ഞാൻ അവിടെ ചെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അവരെല്ലാം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
കിടക്കയിൽ താഴേക്ക് കാലു നീട്ടിയിരിക്കുന്ന അമ്മായിയുടെ ആ ചെറിയ സ്കർട്ടിൽ രണ്ടു തുടയും പാതി പുറത്തായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ്റെ കൈ അമ്മായിയുടെ തുടയിൽ ഉള്ള കാര്യം ഞാൻ കണ്ടത്.
അച്ഛച്ചൻ: ആഹാ…അച്ചു മോളോ.
എൻ്റെ വരവ് കണ്ട് അച്ഛൻ അമ്മയുടെ തുടയിൽ നിന്ന് കൈയെടുത്തു.
രാജൻ: അച്ചു മോള് പാപ്പൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നോ.
അമ്മയുടെ അടുത്ത് അച്ഛനും ദാസൻ പാപ്പനും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മയുടെ അടുത്തിരിക്കാൻ പോയപ്പോഴാണ് രാജൻ പാപ്പൻ എന്നെ പിടിച്ച് ആളുടെ മടിയിൽ ഇരുത്തിയത്. ഇരുന്നപ്പോഴേ മനസ്സിലായി പാപ്പൻ്റെ കുണ്ണ കമ്പി ആണെന്ന്.
വലതു ചന്തിയിൽ അമർന്ന് ഞാൻ ചന്തി അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്ന്, കറക്റ്റ് വിടവിലാക്കി വെച്ചു. അതു മനസ്സിലായ പാപ്പൻ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചു.
അനു: ഹോ… ഇവിടെ എസി ഇല്ലെങ്കിലും എന്ത് തണുപ്പാല്ലേ.
അതും പറഞ്ഞ് അമ്മായിയൊന്ന് കിടന്നപ്പോൾ കിടക്കയിൽ ഒരു കാലു കയറ്റി വെച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ അമ്മായിയുടെ തുടകൾ മുഴുവനും, പിന്നെ നീല ഷെഡിയും കണ്ടത്. അടുത്തിരുന്ന അച്ഛൻ്റെ നോട്ടം അമ്മായിയുടെ കൊഴുത്തുരുണ്ട ആ വെണ്ണത്തുടകളിൽ ആയിരുന്നു.
അച്ഛൻ: ശ്ശോ… പോയല്ലോ..
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം