അമ്മായി ആ ബാത്റൂമിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു പറഞ്ഞു.
അച്ഛൻ: ആഹാ… നീ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഞാൻ പൂജക്കുള്ള സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിച്ചു വരാം.
അമ്മ: ആ… വിപിനെ കൊണ്ടുവന്നരു, അവനവിടെ നിൽക്കട്ടെ.
അച്ഛൻ: ആ, ശരി…
ഒന്നു ആക്കിയ പോലെ തലയാട്ടി അച്ഛൻ പോയി.
അമ്മ: അല്ലാ, നിങ്ങൾ എങ്ങോട്ടാണ് എന്നാ പറഞ്ഞെ?
ഞങ്ങളെ നോക്കി അമ്മ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ: ഹോ….എൻ്റെ അമ്മേ, ഒന്നു മുള്ളാൻ പോകാനാണ് അമ്മായി പറഞ്ഞത്. ആ ബാത്റൂം ഉപയോഗിക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ചോദിച്ചതാ.
വിപിൻ: പറ്റും. നീ വേണമെങ്കിൽ അവിടെ പോയി കുളിച്ചു വാ. മേൽക്കൂരയില്ലാത്ത കുളിമുറിയിൽ കുളിക്കുന്ന ഫീൽ ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്
അനു: എന്നാ അച്ചു വാ, എനിക്കു ഒറ്റക്ക് പേടിയാണ്.
അമ്മ: ആ… വിളക്ക് കൊണ്ട് പൊക്കോളൂട്ടോ, അവിടെ വെളിച്ചം ഉണ്ടാവില്ല.
മാമനും അമ്മയ്ക്കും ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിടുന്നതിൽ നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. അല്ലാതെ ഈ നേരത്ത് ആ ബാത്റൂമിലേക്ക് പോകാൻ അമ്മ സമ്മതിക്കില്ല.
അമ്മ: ഞാൻ സിന്ധുവിനോടും ദേവികയോടും സഹായിക്കാൻ വരാൻ പറയാം.
വിപിൻ: ആ… അതു നല്ല ഐഡിയയാണ്.
മാമൻ അമ്മയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
അനു: അച്ചു, നീ കുളിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ? പോരെ.
അമ്മ: എന്നാ മോള് ചെല്ല്. നിങ്ങളുടെ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് പതിയെ വന്നാൽമതി. പിന്നെ അനു ആ ബാത്റൂമിൽ ഒരാൾക്ക് നിൽക്കാനുള്ള സ്ഥലമേ കാണൂ.
അനു: അതെന്താ ചേച്ചി അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ?
അമ്മ: അല്ല, മോൾക്കൊക്കെ നല്ല വിശാലമായ ബാത്റൂമിൽ ഒക്കെയല്ലേ കുളിച്ച് പരിചയം. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ.
വിപിൻ: വെളിച്ചം ഉണ്ടാകാത്തത് കൊണ്ട് നിങ്ങൾ ഒരാൾ കുളിക്കുമ്പോൾ മറ്റേയാൾ വിളക്ക് പിടിച്ചു നിന്നാൽ മതി.
അമ്മയ്ക്കും മാമനും ഞങ്ങളുടെ കുളിയുടെ കാര്യത്തിൽ എന്തൊരു ബിൽഡപ്പ് ആണ്. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ പതിയെ വന്നാൽമതി എന്നാണ് അവരുടെ ഉദ്ദേശം എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം