അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 3 [ആദിദേവ്] 198

ഞാൻ: അടിക്ക്…
അവൻ പതിയെ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. അധികം വലുപ്പം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കുണ്ണ നല്ലോണം കേറി ഇറങ്ങുന്നുണ്ട് എങ്കിലും എൻ്റെ കഴപ്പിനു അത് മതിയായിരുന്നില്ല. അവൻ അങ്ങനെ അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഉള്ളിലെ കാഴ്ച്ച കണ്ട് കന്തിൽ വിരൽ ഉരച്ചു.
അനന്തു: ആഹ്… ചേച്ചി… എനിക്ക്.
അവന് പോകാറായി എന്ന് മനസിലായ ഞാൻ പെട്ടന്ന് മാറി നിന്നു. മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്ന് അവൻ്റെ കുണ്ണ വായിൽ വെച്ച് ഒന്ന് ചപ്പിയതും കുണ്ണ പാൽ ചീറ്റി. നല്ല ഇളം കുണ്ണ പാൽ, ഞാൻ അത് മുഴുവൻ കുടിച്ചിറക്കി. പാൽ പോയ സുഖത്തിൽ കാൽ വിറക്കുന്ന അനന്തു കൈ എത്തിച്ച് ചുമരിൽ പിടിക്കാൻ പോയതും, കൈ തെന്നി ജനലിൽ അമർന്നു.
ആ ജനലിൻ്റെ ഇടയിലൂടെയാണ് ഞങ്ങൾ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നത്. “ഠപ്പ്” എന്ന് സൗണ്ട് വന്നതും ഉള്ളിൽ സംസാരം കേട്ടു.
ദേവിക: അയ്യോ…. അപ്പുറത്ത്‌ ആരോ ഉള്ള പോലെ.
അമ്മ: ആരും ഇല്ലെടി… അത് കാറ്റത്ത് അടഞ്ഞതാവും.
സിന്ധു: അല്ലന്നേ…. രണ്ട് തല പോലെ നിഴൽ കണ്ടു.
പെട്ടന്ന് ഞങ്ങൾ കുനിഞ്ഞു നിന്നു.
വിപിൻ: ആണോ… എന്നാ ഒന്ന് നോക്കാം.
ഞാൻ: ഓടിക്കോ…
അവൻ്റെ ചെവിയിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞതും എലിവാണം വിട്ടപോലെ അവൻ ഓടി, പിന്നാലെ ഞാനും. ഞങ്ങൾ ദേവിക മേമ്മയുടെ വീട്ടിൽ എത്തിയാണ് ഓട്ടം നിർത്തിയത്.
ആതിര: ആഹാ… അനന്തു ചേച്ചിടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ?
ഞാൻ: ആ…
അനു: എടി.. നമുക്ക് എന്തേലും കളിച്ചാലോ?
ഞാൻ: ആ… കളിക്കാം… എന്ത് കളിയാ കളിക്കാ?
അപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ അവിടെ വന്നത്. കൂടെ പാപ്പന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അച്ഛൻ: ആഹാ… നിങ്ങൾ ഈ നേരത്ത് കളിക്കാൻ പോവാണോ?
ദാസൻ: അനു… നീയും ഇവരുടെ കൂടെ കൂടിയോ?
അനു: ഏയ്… അത്… ചേട്ടാ…
രാജൻ: അതെ…. അനു വേഗം കിടക്കാൻ നോക്കിക്കേ. നാളെ നേരത്തെ എണീക്കണ്ടേ.
അനു: അത് ശരിയാ.
ദാസൻ: എല്ലാവരും ചന്ദ്രേട്ടൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പൊക്കോ, ഇന്ന് അവിടെയാ കിടപ്പ്.
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും എൻ്റെ വീട്ടിൽ എത്തി. പക്ഷെ കുടിയും കൂത്തും ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എല്ലാവരും കിടന്നപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു മുറിയിലും കിടക്കയിൽ സ്ഥലം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
അച്ഛൻ: മോള് അമ്മായിയുടെ കൂടെ കിടന്നോ.
അമ്മ: അതെ… അവിടെ അവർ രണ്ട് പേര് മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ.
അനു: ആ… നീ വാടി… ഇന്ന് എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല.
അച്ഛൻ: അതെ… വൃതം ആണല്ലോ.
അമ്മ: ആ….അത് ശരിയാ.
അനു: വാടി… നമുക്ക് കിടക്കാം. മാമൻ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു കിടക്കൂ. എന്തോ ഫോൺ കോളിൽ ആണ്.

2 Comments

Add a Comment
  1. എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
    അടിപൊളി

  2. പ്രിയരൂപ്

    കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *