അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 3 [ആദിദേവ്] 198

ലൂസായ ആ ഡ്രെസ്സിൻ്റെ രണ്ട് സൈഡിലുമാണ് തുണി കുറവ്.
ഞാൻ: ഒന്ന് പോ അനു. നീയാ ഷോട്സ് തന്നേ…. ഇത് ഊരിയിടട്ടെ.
ഞാൻ ഷെഡി ഊരി കൊടുത്തു. അരക്ക് കീഴ്പോട്ട് നഗ്നയായ എന്നെ കണ്ട് അവൾ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
അനു: ഹോ… എൻ്റെ അച്ചു… നിന്നെ ഇങ്ങനെ കാണുമ്പോൾ കടിച്ചു തിന്നാൻ തോന്നുന്നു.
പെട്ടന്ന് അവളെൻ്റെ പൂറിൽ പൊത്തി പിടിച്ചു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ നല്ല കൂട്ടുകാർ പോലെ ആയിരുന്നു.
ഞാൻ: സ്സ്‌… ഹോ… വിടു പെണ്ണെ.
അനു: ഇന്നാ… ഇതിട്ടോ.
അവളെനിക്ക് ഷോർട്സ് തന്നു. ഞാൻ അത് ഇട്ടു നോക്കി. തുട മുക്കാൽ ഭാഗം പുറത്ത് കാണുന്ന ഷോർട്സ് നല്ല ലൂസാണ്. എൻ്റെ ഒരു തുട കൂടി ഒരു കാലിൽ കൂടി കേറുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
അനു: ആ… ഇത് ഒക്കെ…
ഞാൻ: അല്ല… അനു ഏത് ഡ്രസ്സാ ഇടാൻ പിന്നെ?
അനു: അതോ…..
അവൾ പെട്ടന്ന് ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം ഊരി പൂർണ നഗ്നയായി കിടക്കയിൽ കിടന്ന് പുതപ്പ് കൊണ്ട് മൂടി.
അനു: ഇതാണ് എൻ്റെ വേഷം.
അവൾ പുതപ്പ് പിടിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അതിശയോടെ ചിരിച്ചു.
അനു: വന്നു കിടക്ക്, പെണ്ണെ.
ഞാനും ആ പുതപ്പിനു ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. പെട്ടന്ന് അവളെന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി.
ഞാൻ: സ്സ്‌… ഹോ…. അനു… വിടു…
കാലുകൾക്ക് ഇടയിലേക്ക് അവൾ കാൽ കയറ്റി വെക്കുമ്പോൾ, എൻ്റെ തുട അവളുടെ പൂറിൽ അമർന്നു നിന്നിരുന്നു. അത് മനസിലായ അനു എൻ്റെ പൂറിലേക്കും തുട വെച്ച് അമർത്തി.
ഞാൻ: സ്സ്‌… ഹോ… അനു… മാമൻ കാണണ്ട.
അനു: ഒന്ന് പോ, പെണ്ണെ…
പെട്ടന്ന് അവളെൻ്റെ മേലേക്ക് കേറി കിടന്നു. അവൾ എൻ്റെ മേലെ ഇരുന്നതും പുതപ്പ് മാറി അരക്ക് മേലെ നഗ്നമായി ഞാൻ കണ്ടു.
ഞാൻ: ഹോ… എന്ത് മുലയാടി ഇത്!
അവളുടെ ആ കരിക്ക് പോലുള്ള മുലകൾ ഞാൻ പിടിച്ചു ഞെക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അനു : ഹോ… പതിയെ പിടിക്ക് പെണ്ണെ.
ഞാൻ: മ്മ്..
വിപിൻ: അനു… നീ കിടന്നോ.
പുറത്ത് നിന്ന് മാമൻ്റെ വിളി കേട്ട് അനു വേഗം ചാടി എണീറ്റു. അവൾ പെട്ടന്ന് ബാത്‌റൂമിൽ പോയി. ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ബ്രായും പാന്റിയും ഇട്ടു തിരിച്ചു വരുന്നു.
വിപിൻ: അനു…

2 Comments

Add a Comment
  1. എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
    അടിപൊളി

  2. പ്രിയരൂപ്

    കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *