ഞാൻ: ശരി, അമ്മേ..
ഞാൻ വേഗം പോകുന്ന പോലെ കാണിച്ചു വാതിലിൻ്റെ മറവിൽ പോയി നിന്ന് വിടവിലൂടെ നോക്കി. അപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ ദേവിക മേമ്മേടെ കാലിൻ്റെ ചോട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ ഇറങ്ങി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടത്.
അമ്മ: മ്മ്… ഞാൻ കരുതി ഇവളുടെ പൂറ്റിലോട്ടു കേറി പോയെന്ന്.
ദേവിക: ഹോ… ആ പെണ്ണ് കണ്ടോ ആവോ? അവളുടെ നോട്ടം ശരിയല്ലായിരുന്നു.
അമ്മ: ആ…. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. കാലും അകത്തി നിൽക്കുമ്പോൾ ആലോചിക്കണം.
സിന്ധു: ഈ ചേട്ടൻ എപ്പഴും പൂർ തിന്നാൻ വന്നിട്ടല്ലേ.
അമ്മ: ആ.. നല്ല നെയ്പൂറും വട്ടെപ്പ പൂറും അല്ലെ?
ദേവിക: ആഹാ… എന്നാ ചേച്ചിടെ വെണ്ണ പൂറാ.
അച്ഛൻ: ആ… വെണ്ണ കട്ടു തിന്നാൻ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാ രണ്ടുപേർ വരും.
അമ്മ: അല്ല… അവരിത് എവിടെ പോയി?
അച്ഛൻ: അത് നല്ല വെടി ഇറച്ചി കിട്ടോന്ന് നോക്കാൻ പോയതാ.
അമ്മ: ആ… അവന് നല്ല ഇഷ്ടമാണ്.
അമ്മ മാമനെ കുറിച്ചാണ് പറഞ്ഞത് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.
അച്ഛൻ: വെടി ഇറച്ചി മാത്രമല്ല. ഇവിടുത്തെ നല്ല കാട്ടു വെടികളെയും നല്ല ഇഷ്ടമാ.
അമ്മ: ഹോ… ഒന്ന് പതിയെ.
അച്ഛൻ: പിന്നെ ആരു കേൾക്കാനാ. നിങ്ങടെ പുന്നാര അനിയൻ നിങ്ങൾക്ക് എന്തോ സ്പെഷ്യൽ ഗിഫ്റ്റ് കൊണ്ട് വരും എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ദേവിക: എന്ത് ഗിഫ്റ്റാ ചേട്ടാ?
അച്ഛൻ: അത് പറഞ്ഞില്ല. സർപ്രൈസ് ആണുപോലും. ഇന്ന് മൂന്നു വെടി ഒരുമിച്ചു പൊട്ടുമല്ലോ.
സിന്ധു: ആഹാ… നിങ്ങൾക്ക് ബാംഗ്ലൂർ വെടി കിട്ടില്ലേ?
അച്ഛൻ: ആ… വരുമ്പോൾ അറിയാം എന്ത് വെടിയാണ് എന്ന്.
അച്ഛൻ അതും പറഞ്ഞു അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഹാളിലേക്ക് വരുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ വേഗം ഓടി പോയി. അവിടെ എല്ലാവരും എന്നെ വെയിറ്റ് ചെയ്തു നിൽപ്പുണ്ട്.
ഞാൻ: രാതികേ….എനിക്കൊരു ടവൽ എടുത്ത് തന്നേ. ഞാൻ വീട്ടിന്നു എടുക്കാൻ മറന്നു.
അവൾ ടവൽ കൊണ്ട് വന്നു തന്നു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ കുളത്തിൽ എത്തി. എല്ലാവരും ഡ്രസ്സ് മാറി. പെണ്ണുങ്ങൾ എല്ലാം ഒരു ടവൽ മാത്രം മുലക്ക് മേലെ ചുറ്റി കുളത്തിൽ പടവിലായി ഇരുന്നു. ആണുങ്ങൾ ടവൽ അരയിൽ ചുറ്റി വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. അവർ മൂന്ന് പേരും ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ അരക്ക് താഴെ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഞങ്ങളെ ഒളി കണ്ണിട്ട് നോക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാൻ പതിയെ വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി. അനിയത്തിമാരെ നോക്കുമ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച്ച എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. പടവിൽ ഇരിക്കുന്ന അവരുടെ ടവൽ അരയിൽ നിന്ന് മാറി പൂറും കാണിച്ചാണ് ഇരുപ്പ്.
ഞാൻ: എവിടെക്കാടാ നോക്കുനെ മൂന്നും?
അനന്തു: അത്…. ചേച്ചി….
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം