ഞാൻ: മ്മ്… മനസിലായി…. ചേച്ചിമാരുടെ കുറിഞ്ഞി നോക്കി നിൽക്കുവല്ലേ?
കണ്ണൻ: അയ്യേ…. അല്ല ചേച്ചി….
ഞാൻ: മ്മ്… മനസിലായി, മക്കളെ.
ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഒന്ന് മുങ്ങി പൊങ്ങുമ്പോൾ ആ കാഴ്ച്ച കണ്ടു. അനിയന്മാർ വെള്ളത്തിനു അടിയിൽ അവരുടെ കുണ്ണ പിടിച്ചു നിൽക്കാണെന്ന്. ഞാൻ മുങ്ങിയതും അവർ കൈ എടുത്തു.
ഞാൻ: ആഹാ… കൊള്ളാലോ. ചേച്ചിമാരെ നോക്കി വാണം വിടുകയാണല്ലേ?
അനന്തു: വാണം വിടേ? അതെന്താ?
ഞാൻ: ഹോ… അറിയാത്തപോലെ.
ഉണ്ണി: ആ.. ചേച്ചി ഇന്നലെ പറഞ്ഞു തന്നപോലെ അല്ലെ?
അതുകേട്ട് അനന്തു അവനെ കണ്ണ് തള്ളി നോക്കി.
അനന്തു: അതെന്താ ചേച്ചി? എനിക്കുകൂടി പറഞ്ഞുതാ.
ഞാൻ: അതിവൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ.
ഞാൻ ഉണ്ണിയെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി. അവൻ അബദ്ധത്തിൽ പറഞ്ഞു പോയതാണെന്ന് അവൻ്റെ നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ മനസിലായില്ല.
ഉണ്ണി: സോറി ചേച്ചി, അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയതാ.
ഉണ്ണി അതും കൂടി പറഞ്ഞപോൾ സത്യമാണെന്നു അനന്തുവിന് മനസിലായി.
അനന്തു: പറ ചേച്ചി. എങ്ങനാ?
ഞാൻ: മ്മ്… ഇങ്ങോട്ട് നിൽക്ക്. ചേച്ചിമാർ കാണണ്ട. പതിനെട്ടു വയസ്സ് കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇതൊന്നും ആരും പറഞ്ഞു തന്നില്ലല്ലേ.
എന്നിട്ട് ഞാൻ അവരെ കൊണ്ട് കഴുത്തു വരെ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി നിന്നു. അനിയത്തിമാർ ഞങ്ങളെ നോക്കാതെ കുളിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. ഞാൻ അനന്തുവിനെ എൻ്റെ മുന്നിൽ നിർത്തി. ഉണ്ണിയും കണ്ണനും എൻ്റെ രണ്ട് വശത്തുമായി നിന്നു.
ഞാൻ: അനന്തു…. ടവൽ അഴിച്ചു കൈയിൽ പിടിക്ക്. ടവൽ അഴിച്ചു എന്ന് ചേച്ചിമാർ കാണണ്ട.
അവൻ വേഗം ടവൽ അഴിച്ചു പിടിച്ചു. ഞാൻ അവൻ്റെ അടിവയറിൽ ഒന്ന് തപ്പി. പതിയെ കൈ വയറിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് ഇറക്കിയപ്പോൾ കുണ്ണ കടയിൽ ഉള്ള രോമത്തിൽ വിരൽ കൊണ്ടു. നല്ല നനുനനുത്ത രോമങ്ങൾ ഞാൻ പിടിച്ചു വലിച്ചു.
അനന്തു: സ്സ്… ചേച്ചി….
ഞാൻ: ഇതൊക്കെ വടിച്ചു കളയെടാ….
അതും പറഞ്ഞു പെട്ടന്ന് അവൻ്റെ കുണ്ണ ഞാൻ ചുറ്റി പിടിച്ചു.
അനന്തു: സ്സ്… ചേച്ചി….
അവൻ്റെ കുണ്ണേടെ വലുപ്പം കണ്ടു ഞാൻ അതിശയിച്ചു പോയിരുന്നു. എൻ്റെ അനിയന്മാരുടെ കുണ്ണയെക്കാൾ വലുപ്പം ഉണ്ട്.
ഞാൻ: നേരത്തെ ചേച്ചിമാരെ നോക്കി ഇതിൽ പിടിച്ചു നിന്നില്ലേ നിങ്ങൾ. അത് തന്നെയാ വാണം വിടൽ.
എന്റെ പൊന്ന് ആദി എന്താ ഇത് ഇങ്ങനെയും എഴുതാൻ പറ്റുമോ 52 പേജ് തീർന്നത് അറിഞ്ഞില്ല 52 പേജിലും ഫുൾ കളി തന്നെ ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല
അടിപൊളി
കൊള്ളാം ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും നിർത്താതെ കളിയിലാണല്ലോ അശ്വതിയുടെ മുതിർന്ന അച്ഛന്മാരും അമ്മമാരും. കൂടാതെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും അപ്പച്ചിയും അകന്ന ബന്ധുക്കളും അയൽക്കാരുമൊക്കെ ഈ ഉത്സവത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുട്ടികളുടെ ഉന്മാദം പറയാനുമില്ല. അശ്വതിയുടെ നാട്ടുകാരനെങ്കിലും ആകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. ഗംഭീരം