അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 4 [ആദിദേവ്] 1361

അങ്ങനെ വന്നു കിടന്നതും കുറച്ചുനേരം മയങ്ങിപ്പോയി. അനു ഒന്നു വിളിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാൻ കണ്ണു തുറന്നത്.

ഞാൻ: അല്ല നിങ്ങൾ എവിടെ പോയേക്കായിരുന്നു? പുലർച്ചേ ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് ആരെയും കണ്ടില്ലല്ലോ.

അനു: അത് എല്ലാവരും അമ്പലത്തിൽ പോയതാ. നീ എഴുന്നേറ്റേ, വേഗം ഫ്രഷായി വായോ. കഴിക്കാൻ എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്.

കളിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ആകെ ക്ഷീണിച്ച മട്ടിലാണ് അനു ഇപോൾ. അവൾ ഒന്നുകൂടി കുളിച്ചിറങ്ങിയുള്ളൂ എന്ന് എനിക്ക് ആ നനഞ്ഞ മുടി കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി. അങ്ങനെ ഞാനും ഫ്രഷ് ആയി അനുവിൻ്റെ കൂടെ തന്നെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു. നോക്കുമ്പോൾ പിള്ളേര് ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാ കാർന്നോമ്മാരും അവിടെ കഴിക്കാൻ ഇരിപ്പുണ്ട്.

വിപിൻ: നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ വന്നതേയുള്ളൂ? അയ്യോ, ഇരിക്കാൻ കസേര ഇല്ലല്ലോ.

അനു: അത് ഞാൻ ചേട്ടൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നോളാം.

അനു അതും പറഞ്ഞ് മാമൻ്റെ മടിയിൽ പോയിരുന്നു.

ദാസൻ: അച്ചു മോൾ ഇങ്ങോട്ട് വായോ, പാപ്പൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നോ.

ഞാനെന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അങ്ങനെ നിന്നു. കാരണം ഞാൻ ഷെഡ്‌ഡി ഇട്ടിരുന്നില്ല. അച്ഛനും അമ്മയും തിങ്ങി ഞെരങ്ങിയാണ് ഇരിക്കുന്നത് അതുകൊണ്ട് അവിടെ ഇരിക്കാൻ പറ്റില്ല. രണ്ടത്തും ഓരോ ചെയർ ഉണ്ട്. അവിടെയാണ് ആകെ സ്ഥലമുള്ളത്. അതിലൊരു മാമൻ ഇരിക്കുന്നത്, മറ്റേ അറ്റത്തെ ചെയറിൽ ദാസൻ പാപ്പനും.

ബിന്ദു: എടി അച്ചു, നീ ദാസൻ്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നോ. അല്ലേൽ ഇരിക്കാൻ വേറെ സ്ഥലം ഇല്ല.

കാലുകൾക്കിടയിൽ ഒരു തുടയിലായി ചന്തി അമർത്തിയിരുന്നു. പാപ്പൻ്റെ വലതു തുടയിൽ ഇരിക്കുന്ന എൻ്റെ ഇടതു തുട ആളുടെ കമ്പിയായ കുണ്ണയിൽ മുട്ടി നിന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു. മേശയുടെ അറ്റത്ത് ഇരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് വയറിനു താഴേക്ക് മറ്റുള്ളവർക്ക് കാണാൻ പറ്റില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.