അശ്വതിയുടെ നിഷിദ്ധകാലം 5 [ആദിദേവ്] 326

 

സിന്ധു: ശ്ശോ… നല്ല സീൻ ആയിരുന്നു.

 

ഞാൻ: ആ.. മേമ്മ ഇങ്ങനെ സീനും പിടിച്ചു നടന്നോ. അവരെ കണ്ടോ, അവരുടെ കഴപ്പ് അവർ തീർക്കുന്നുണ്ട്. മേമ്മ ഇനി പാപ്പൻ വരുന്ന വരെ കാത്ത്‌ നിൽക്കണം.

 

സിന്ധു: ഹോ.. എനിക്ക് ആൺമക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നേൽ ഞാൻ പണ്ടേ ഇതൊക്കെ ചെയ്തേനെ.

 

ഞാൻ: അതിപ്പോ ഉണ്ണിയും കണ്ണനും അനന്തുവും എല്ലാം മക്കൾ പോലെ തന്നെയല്ലെ. അവരെ ആരേലും വളച്ചാൽ പോരായിരുന്നോ?

 

സിന്ധു: ആ… ഇനിയിപ്പോ എന്ത് നോക്കാൻ. അച്ചു പൊക്കോ, ഞാൻ ഒന്ന് കിടക്കട്ടെ.

 

ഞാൻ: അല്ലാ.. രേവതിയും രാതികയും എവിടാ?

 

സിന്ധു: അവർ ആതിരയുടെ കൂടെ ആ തോട്ടു വക്കത്ത് പോവാന്ന് പറഞ്ഞു.

 

ഞാൻ: എന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.

 

സിന്ധു: ഇല്ലേ…. ആവോ…. എനിക്ക് അറിയില്ല. അല്ലാ… അച്ചു പോണില്ലേ?

 

ഞാൻ: അതെന്താ മേമ്മേ എന്നെ പറഞ്ഞു വിടാൻ ഇത്രയും തിരക്ക്?

 

ഞാൻ ഒരു കള്ള നോട്ടത്തോടെ മേമ്മയോട് ചോദിച്ചു.

 

സിന്ധു: അതെന്താടി ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ?

 

ഞാൻ: ഇനി എന്നെ പറഞ്ഞു വിട്ട് മുന്ന് ഞാൻ കണ്ടപോലെ എന്തേലും പരിപാടി ഒപ്പിക്കാനാണോ?

 

സിന്ധു: ഒന്ന് പോയെടി പെണ്ണെ. അങ്ങനെയെങ്കിൽ അങ്ങനെ എന്ന് കരുതിക്കോ.

 

ഞാൻ: എൻ്റെ വല്ല സഹായവും വേണോ മേമ്മേ?

 

സിന്ധു: ഹോ…. നിൻ്റെ എന്ത് സഹായം.

 

ഞാൻ: എൻ്റെ കയ്യിലും വിരലുകൾ ഉണ്ട്. പിന്നെ നാക്കിന് നല്ല നീളവും.

 

സിന്ധു: അയ്യേ…. നീ ആള് കൊള്ളാലോ.

 

ഞാൻ: ആ.. വേണേൽ മതി.

 

സിന്ധു: ആഹാ… പറയണ കേട്ടിട്ട് നല്ല എക്സ്പീരിയൻസ് ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു.

The Author

ആദിദേവ്

പോട്ടെ സാരമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന നേരങ്ങളിലാണ് ഞാൻ ഏറ്റവും സുന്ദരമായി ചിരിക്കുന്നത്... ???

1 Comment

Add a Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *