അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം [Sanjuguru] 704

ചെറിയമ്മക്ക് പ്രത്യേകിച്ചു ഭാവവ്യത്യാസങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല. നിനക്ക് ഇപ്പൊ ഭാവവ്യത്യാസം ഉണ്ടാക്കി തരാമെടി എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.  ഞാൻ പാന്റും ഊരിയെടുത്തു, വിചാരിച്ച പോലെ ഉള്ളിൽ ഷഡിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.  ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ ഉന്തി കാട്ടിലിലേക്കിട്ടു.  എന്നിട്ട്‌ ഞാൻ നിലത്തു മുട്ടുകുത്തിരിയിരുന്നു,  ചെറിയമ്മയുടെ പൂറിൽ നന്നായി അമർത്തി നക്കി. എന്റെ വിരലുകൾ പൂറിൽ കയറിയിറങ്ങി.  ഞാൻ കന്തിനെ നന്നായി ഉറിഞ്ചിയെടുത്തു. ചെറിയമ്മയുടെ കിതപ്പിന്റെ വേഗം കൂടി. ഞാൻ വേഗം വേഗം തന്നെ നക്കി.  ചെറിയമ്മക്ക് വരുന്നത് വരെ ഞാൻ നക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു ചെറിയ വെട്ടിവിറയലോടു കൂടി ചെറിയമ്മയുടെ മലവെള്ളപ്പാച്ചിൽ എന്നിലേക്ക്‌ വർഷിച്ചു. അത് മുഴുവൻ ഞാൻ നക്കിയെടുത്തു.

ഞാൻ ദേവകിയുടെ അടുത്ത് പോയി കിടന്ന്.  അവളുടെ മുലകളെ കൈകൊണ്ടു താലോലിച്ചു ഞാൻ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നു തേൻഎടുത്തു.

ഞാൻ : എന്താ ചെറിയമ്മേ ഒരു അനക്കവും ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്നത് ?

ദേവകി : ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ. ഞാനിപ്പോ വെറുമൊരു ഇറച്ചി കഷ്ണം മാത്രമാണ്. ഈ സുഖമറിഞ്ഞിരുന്ന കാലമൊക്കെ പോയടാ.

ഞാൻ : അതിനും മാത്രം ആളുകൾ ഈ ശരീരത്തിൽ കേറിയിട്ടുണ്ടോ ?

ദേവകി : പലപ്പോഴും പലരും കൊടുത്ത കാശിനു പകരം എന്നെ ചോദിക്കുമ്പോൾ. ഞാൻ സമ്മതിക്കും അത്രയും കടം കുറഞ്ഞു കിട്ടുമല്ലോ എന്ന് കരുതി. പലപ്പോഴും കാശ് തന്നയാൾ ഒറ്റക്കായിരിക്കില്ല എന്നെ സ്വീകരിക്കുന്നത്. അവർക്ക് പോയ കാശ് മുതലാക്കേണ്ടേ.  എത്ര കരഞ്ഞു പറഞ്ഞാലും അവരെന്നെ വിടില്ല. ഏഴും എട്ടും ആളുകൾ എന്നെ മാറി മാറി.  ചിലപ്പോൾ ഒന്നിച്ചു. എന്റെ ശരീരത്തിലെ എല്ലാ ദ്വാരങ്ങളും അവർ നിറയ്ക്കും.  പല ലൈംഗീക ഉപകരണങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്നെ വേദനിപ്പിക്കും.  എത്ര ഉച്ചത്തിൽ നിലവിളിച്ചാലും എന്നെ വെറുതെ വിടില്ല. ബോധം മറയുന്നവരെ ഭോഗിക്കും. അങ്ങനെ രണ്ടും മൂന്നും ദിവസം അത് നീണ്ടു നിൽക്കും. പലപ്പോഴും ഞാൻ ഈ പരിപാടികൾ കഴിഞ്ഞാൽ കിടപ്പിലാകും.  ഒന്ന് രണ്ടാഴച്ചകൊണ്ട് എല്ലാം ശെരിയായാൽ വീണ്ടും…

ഇത് മുഴുവൻ വിങ്ങി പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു തീർത്തത്. ഇത് കേട്ട എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ വന്നു. ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ മാറോടു ചേർത്ത് പിടിച്ചു. ചെറിയമ്മ എന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഞാൻ : സോറി ചെറിയമ്മേ…  ഇപ്പൊ ഞാൻ അവരിൽ ഒരാളായല്ലേ.  എന്നോട് ക്ഷെമിക്കു.

എനിക്ക് ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ചെയ്തത് ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി. എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ്‌ തോന്നി.

ഞാൻ : ചെറിയമ്മേ…  ഇത്രേം നേരം ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റിന് എന്നോട് പൊറുക്കൂ…  ഇനി എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട.  ചെറിയമ്മ അനുഭവിച്ച വേദനകൾക്ക് മുകളിൽ ഞാൻ വേദനിപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിക്കുന്നില്ല. ഇനി ഞാൻ എന്റെ അമ്മയെ പോലെ സ്നേഹിച്ചോളാം.

ദേവകി : വേണ്ട മോനെ.  ഞാനോ പിഴച്ചു…  ഞാൻ നിനക്ക് എന്നെ തരുന്നതിൽ ഒരു തെറ്റും ഇല്ല. നിന്റെ ഈ ഒരാഗ്രഹമെങ്കിലും ചെറിയമ്മ സാധിച്ചു തരാം.

ചെറിയമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സ് മടുത്തിരുന്നു.

ഞാൻ : വേണ്ട.