അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം [Sanjuguru] 691

ചെറിയമ്മ ഒരോ ഏടുകളായി മറിച്ചുനോക്കി. ഞാനും കൂടെ ഇരുന്ന് എല്ലാം കണ്ടു. ചെറിയമ്മ അതു നോക്കുമ്പോൾ മുഖത്തു പലവിധ ഭാവങ്ങൾ വിരിഞ്ഞു ഞാൻ അതെല്ലാം കണ്ടു രസിച്ചു. എന്റെ ചെറിയമ്മയെ കാണാൻ ഇപ്പോഴും  എന്ത് ഭാഗിയാണ്. എനിക്കുള്ളിലെ ചെകുത്താൻ വളരെ പെട്ടന്നാണ് സടകുടഞ്ഞെഴുനേറ്റത്. ചെറിയമ്മ ആൽബം നോക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ കാലിൽ തലചായ്ച്ചു മേലോട്ട് നോക്കി കിടന്നു.  ചെറിയമ്മ അതൊന്നും കാര്യമായി എടുത്തില്ല. അവരെന്നും എന്നെ ഒരു മകനെപ്പോലെ തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു.  ചെറിയമ്മ ആൽബം മുഴുവൻ നോക്കിക്കഴിഞ്ഞ് ആൽബം എടുത്തു താഴെ വെച്ചു. എന്നിട്ട്‌ എന്നെ നോക്കി.

ഞാൻ : എന്ത് പെട്ടന്നാണല്ലേ കാലങ്ങൾ കടന്ന് പോകുന്നത്.

മാലതി : ശെരിയാ. എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞപോലെ.  ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യം ആലോചിച്ചോ നീ ?

ഞാൻ : എന്ത് ?

മാലതി : നിന്റെ കല്യാണ കാര്യം.

ഞാൻ : എന്റെ പൊന്നു ചെറിയമ്മേ എനിക്ക് കുറച്ച് സമയം താ…  അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട ഞാൻ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരൊറ്റ കണ്ടിഷൻ,  എനിക്ക് വേണ്ട പെണ്ണിനെ ചെറിയമ്മ കണ്ടെത്തിയാൽ മതി.

മാലതി : അത്രേയുള്ളൂ,  അതു ഞാൻ ഏറ്റു.  നിനക്ക് എങ്ങനെയുള്ള കുട്ടിയാ വേണ്ടത് ?

ഞാൻ : എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല.

മാലതി : എന്നാലും പറയടാ.

ഞാൻ : അതു….  ആ  ആൽബത്തിൽ ഉള്ള ചെറിയമ്മയെ പോലെയുള്ള കുട്ടിയെ  മതി.

മാലതി : അതെന്താടാ ഇപ്പൊ എന്നെ കാണാൻ കൊള്ളില്ലേ ?.

ഞാൻ : ഹ്മ്മ് ഇപ്പോഴും സുന്ദരി തന്നെയാ പക്ഷെ ആ ഫോട്ടോയിൽ ഇതിനേക്കാൾ സുന്ദരിയാ.

ഞാനിതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയമ്മയുടെ മുഖമൊന്നു തുടുത്തു. ഞാനൊന്ന് മറിഞ്ഞു ചെറിയമ്മയുടെ മടിയിലേക്കു കിടന്നു.  ഇപ്പൊ ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ നല്ല വെണ്ണ തുടകളിൽ തലയമർത്തി മലർന്നു ചെറിയമ്മേടെ മുഖം നോക്കി കിടക്കാ.

ഞാൻ : എനിക്ക് അങ്ങനെ വലിയ വീട്ടിൽ നിന്നുള്ള ആലോചനകൾ ഒന്നും വേണ്ട.  അനാഥയായ കുട്ടികളോ മറ്റോ മതി.  അതാവുമ്പോൾ വന്ന് കേറുന്ന പെണ്ണ് സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളെ പോലെ നോക്കുമല്ലോ  അച്ഛനേം അമ്മേനേം. അതു മതി എനിക്ക്.

ചെറിയമ്മ എന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടി മുടി കൈകൊണ്ടു വാരിക്കൊണ്ടിരുന്നു.  ഞാനിതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയമ്മക്കും ചെറുതായി വിഷമമായി.  ചെറിയമ്മേടെ കണ്ണിനൊരു തിളക്കം.

മാലതി : ഏട്ടൻ സമ്മതിക്കുമോ അതിനെല്ലാം ?