അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം [Sanjuguru] 691

ഞാൻ : അതൊക്കെ ഞാൻ സമ്മതിപ്പിച്ചോളം.  എനിക്ക് അച്ഛന്റെ മനസാ കിട്ടിയിട്ടുള്ളത്. അച്ഛൻ എതിര് പറയില്ല.  അമ്മയെ സമ്മതിപ്പിക്കാൻ ചെറിയമ്മ പോരെ.

ചെറിയമ്മ എന്റെ തലയുയർത്തി എന്നെ മാറോടു ചേർത്ത് എന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ തന്നു. ഞാനാപതുപതുത്ത മാറിൽ തലയമർത്തി ഒരു നിമിഷം നിന്നു.  ആ മാറിൽ നിന്നുള്ള ചൂട് എനിക്ക് കിട്ടി. വീണ്ടും എന്നെ മടിയിൽ കിടത്തി ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു.

മാലതി : ഏട്ടന്റെ ഭാഗ്യാ.  നിന്നെപ്പോലെ ഒരു മോനെ കിട്ടിയത്. അച്ഛനേം അമ്മനേം ഇത്രേം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു മകൻ വേറെയുണ്ടാവില്ല.

ചെറിയമ്മേടെ ഒരു കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീർ തുള്ളിയൊഴുകി.  ഞാനതു എന്റെ കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു.  ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ  കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി ചെറിയമ്മ തിരിച്ചു.  കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ ആഴങ്ങളിൽ തൊട്ടറിയുമ്പോഴേക്കും ചെറിയമ്മ കണ്ണ് പിൻവലിച്ചു.

ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കുറേനേരം കിടന്നു.  എന്നിട്ട്‌ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ വയറിനോട് ചേർത്ത് മുഖം പിടിച്ചു. ചെറിയമ്മ ഇപ്പോഴും എന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ സാരിയിഴകൾക്കിടയിലൂടെ എനിക്ക് ചെറിയമ്മയുടെ വട കാണാമായിരുന്നു.

മാലതി : എന്താടാ അജി നീയൊന്നും മിണ്ടാത്തത് ?

ഞാൻ അവിടെ കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.  എന്നിട്ട്‌ ജനലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.

ഞാൻ : ഒന്നുമില്ല ഞാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ചെറിയമ്മയെ കരയിപ്പിച്ചു.

മാലതി : ഏയ്‌…  ഞാൻ കറഞ്ഞതൊന്നുമല്ലടാ. സന്തോഷംകൊണ്ടാ.  നീയിതൊന്നും കാര്യമായി എടുക്കണ്ട..

ഈ ചെറിയമ്മയെ ഈ നിമിഷം എനിക്ക് പ്രാപിക്കണം എന്ന് എന്റെ ഉള്ളിലെ ചെകുത്താൻ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അതെങ്ങനെ എന്നറിയാണ്ട് ഞാൻ കുഴങ്ങി. ഞാൻ വീണ്ടും ചെറിയമ്മേടെ അടുത്തേക്ക് പോയി കട്ടിലിൽ ഒപ്പം ഇരുന്നു.

ഞാൻ : അപ്പൊ ഏറ്റല്ലോ ? എനിക്ക് പെണ്ണ് നോക്കുന്ന കാര്യം.

മാലതി : ഏറ്റു.

പിന്നെന്തു സംസാരിക്കണമെന്നറിയാതെ ഞങ്ങൾ കുഴങ്ങി. സമയം പോകുന്നുമില്ല. ഞാൻ ചെറിമ്മേടെ ചൂടുപറ്റി ഒന്നുകൂടി അടുത്തിരുന്നു.  എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയുന്നില്ല.

മാലതി : എന്താടാ നിനക്കുറക്കം വരുന്നുണ്ടോ ?

ഞാൻ : ചെറുതായിട്ട്.

മാലതി : എന്നാ ഞാൻ പോയേക്കാം നീ ഉറങ്ങിക്കോ.