ആതിരയും ഞാനും അന്ത്യമില്ലാത്ത യാത്ര 2 175

ആതിര ചുറ്റും നടന്ന് കാണുകയായിരുന്നു. കാടിന്റെ ഭംഗി അവള്‍ക്ക് നന്നേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യര്‍ അങ്ങനെയാണ് കാട് അവനെ എന്നും ആകര്‍ഷിക്കും. ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും വരവ് ഈ കാടുകളില്‍ നിന്നായിരുന്നല്ലോ? തലമുറകള്‍ക്കപ്പുറം പൂര്‍വികര്‍ പാര്‍ത്തിരുന്ന ആ വലിയ വീടിന്റെ ഗൃഹാതുരത്വം കാലങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം മനുഷ്യന്റെ ജീനുകളില്‍ മായാതെ കിടക്കുന്നുണ്ടാവണം. അതാവണം അറിയപ്പെടാത്തെ എന്തോ ഒരു അനുഭൂതി കാടുകള്‍ക്കുള്ളിലൂടെയുള്ള യാത്രകള്‍ മനുഷ്യന് നല്‍കുന്നത്.

ഞാന്‍ ആതിരയെ നോക്കി അവളുടെ ജീന്‍സില്‍ തള്ളി നില്‍ക്കുന്ന അവളുടെ ചന്തി അവളുടെ നടത്തത്തില്‍ തുളുമ്പുന്നുണ്ട്. വരും മണിക്കൂറുകളില്‍ വരാനിരിക്കുന്ന മദനകേളികളുടെ പ്രതീഷാനിര്‍ഭരമായ ആവേശത്തില്‍ ആ ചന്തിയും തള്ളി നില്‍ക്കുന്ന മുലകളും അവളറിയാതെ നോക്കി നില്‍ക്കെ ആരോ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ കയ്യനക്കി.

മാലതി!

ക്ഷമിക്കണം! കാഴ്ച തടസപ്പെടുത്തിയെങ്കില്‍ സോറി. ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണവള്‍ പറഞ്ഞത്.

ഇറ്റ്‌സ് ഓകെ! സാരിക്കുള്ളില്‍ തള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അവളുടെ മാറിടങ്ങളിലേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാന്‍ എനിക്ക് പറ്റിയില്ല.

കോട്ടേജ് ശരിയായിട്ടുണ്ട്. അവിടേക്ക് പോവാം!

ബാലേട്ടാ! ഈ ബാഗുകള്‍ എടുത്തോളു. 115 ലേക്കാ…

ചെടിനനച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന ഒരു മധ്യവയസ്‌കനായ ജീവനക്കാരന്‍ ഓടിവന്ന് ബാഗുകള്‍ എടുത്ത് മുന്നില്‍ നടന്നു. ഞാന്‍ ആതിരയെ വിളിച്ചു. മാലതിയും ഞങ്ങളെ അനുഗമിച്ചു. ആതിര എന്തൊക്കെയോ അവളോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് പിറകിലായി നടന്നു.

രണ്ട് ഒന്നാന്തരം ചരക്കുകള്‍. ഒന്ന് ഞാന്‍ ആര്‍മാദിച്ചുല്ലസിക്കുന്ന ശരീരമാണ്.

മറ്റേത്. ഹാാ.. താഴെയൊരു പിടപ്പ്.

ഇടയ്‌ക്കെപ്പഴോ മാലതിയെന്നെ നോക്കി എന്തോ ചോദിച്ചു. എന്റെ നോട്ടം അവളുടെ ചന്തിയിലായിരുന്നുവെന്ന് അവള്‍ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നു. ആതിഥ്യമര്യാദകൊണ്ടാവാം ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണവള്‍ പറഞ്ഞത്. ഇതാണ് കോട്ടേജ്. ഞാന്‍ ആതിരയെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് മുന്നില്‍ നടന്നു. ബാലന്‍ ബാഗുകള്‍ അകത്തുവെച്ച് പോയിരുന്നു. പടി കയറവെ ഞാന്‍ ആതിരയുടെ ചന്തിയിലൊന്നമര്‍ത്തി. മാലതി പുറകിലുണ്ടായിരുന്നു. അവളത് കണ്ട് എന്നെ നോക്കി. ഞാന്‍ ചിരിച്ചു. അവളും.