“പൗർണ്ണമി രാത്രി! നീയെന്ന ആകാശഗംഗേൽ അഫിനയിക്കുവാണോ! അതിനാത്തെ ഡയലോഗ് പഠിക്കുവാ?””
ലാവണ്യ പെട്ടെന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“ആട്ടെ സ്റ്റോറിയായോ?”
പെട്ടെന്ന് ഗൗരവത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവന്ന വക്കച്ചൻ പ്രേം കുമാറിനോട് ചോദിച്ചു.
“ഏറെക്കുറെ …ഇനി ക്ളൈമാക്സ് കിട്ടണം!”
“ആണോ? എന്നാ പറഞ്ഞെ കഥ!”
വക്കച്ചൻ ഉത്സാഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ഇപ്പോൾ കിട്ടിയ വാർത്ത…”
ഏഷ്യാനെറ്റ് ന്യൂസിൽ രജനി വാര്യർ പറയുന്നത് കേട്ട് മൂവരും ടി വിയിലേക്ക് നോക്കി.
“മൂന്ന് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് കാക്കനാട്ട് ജങ്ഷന് സമീപം ബലാത്സംഗം ചെയ്ത് കൊല്ലപ്പെട്ട പെൺകുട്ടിയുടെ വിഷാദശാംശങ്ങൾ തേടി അന്വേഷണസംഘം നോയിഡയ്ക്ക് തിരിച്ചിരിക്കുന്നു!”
“ഇതേതാ ഈ കേസ്?”
പ്രീ കുമാർ വക്കച്ചനെ നോക്കി.
“ഒരു മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞുകാണും,”
വക്കച്ചൻ പറഞ്ഞു.
“വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ നിന്നാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു,കേരളത്തിലേക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടി വന്നു…അവളുടെ കാർ കാക്കനാട്ട് ജങ്ക്ഷൻ എത്തിയപ്പം കേടായി..അതിലെ വന്ന ഒരു കാറിന് കൈ കാണിച്ചു…കാറിനകത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നവൻ ആ കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടോ പോയി ബലാത്സംഗം ചെയ്ത് കൊന്ന് മുഖമൊക്കെ തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാത്ത രീതീല് വികൃതമാക്കി…ബോഡി ഉപേക്ഷിച്ച് കടന്നുകളഞ്ഞു…”
“ഈശ്വരാ!”
പ്രേം കുമാർ തലയിൽ കൈവെച്ചു.
“സാറ് മൂന്ന് മാസം മുമ്പ് അവിടെവെച്ചല്ലേ ഏതോ ഒരു പെണ്ണിന് ലിഫ്റ്റ് കൊടുത്തത്?”
ലാവണ്യ പ്രേംകുമാറിനോട് ചോദിച്ചു.
അയാൾ പെട്ടെന്ന് അവളെ നോക്കി.
“അവിടെവെച്ചോ?”
അയാൾ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“ആ ..ആര് പറഞ്ഞു? അത് വെല്ലിംഗ്ടൺ ബ്രിഡ്ജിന് അടുത്തുവെച്ചാ!”
പുറത്ത് വീണ്ടും കാറ്റ് ബൊഗൈൻ വില്ലകളെ ഉലച്ചു.
പുറത്ത് സായാഹ്നം ഇളവെയിൽ കൊണ്ട് പരിസരങ്ങളെ നിറച്ചു.
“എനിക്ക് എന്തായാലും ഇതിൽ റോൾ വേണം,”
എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമായ കഥ ???
സ്മിത, കഴിവുള്ള എഴുത്തുകാരി. വായനക്കാരെ പിടിച്ചിരുത്താൻ കെല്പുള്ള കഥാകൃത്താണ് സ്മിത. ഓരോ കഥകളും വായിക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ ആരാധന തോന്നുന്നു.
എഴുതണം, വായനക്കാരെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്ന ആ തൂലിക മഷിയൊട്ടും കുറയാതെ തന്നെ കൊണ്ട് പോവണം.
തന്റെ, അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നു, പ്രായത്തിനു പുല്ലു വില കല്പിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ, തൂലികയിലെ അക്ഷരങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.
ഡിയർ സ്മിതാജീ……
വല്ലാത്ത തിരക്കാണ്, ഇപ്പോൾ ഒരു പ്രവാസി അല്ലാതായി…അതുതന്നെ കാരണം . ഇതും മറ്റ് ”ഒഴിവുകഴിവുകളും ”ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല എന്നറിയാം. എങ്കിലും, ”സ്‌ഥലകാലബോധ ”ത്തിൻറെ ,” അസമയത്തെ വരവി”ലെ കാരണം പറഞ്ഞു, ഒന്ന് ക്ഷമ യാചിച്ചിട്ട് കടന്നുവരാം എന്ന് വിചാരിച്ചു മാത്രം പറഞ്ഞതാ. കഥകളേയും ”ഇവിടുത്തെ കഥാകാരന്മാരെയും” വലിയ ഇഷ്‌ടമാ. അത്‌കൊണ്ട് ഗ്രൂപ്പിലെ കഥകൾ അധികം യഥാവിധി വായിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിലും…ഗ്രൂപ്പിൽ കയറാതിരിക്കാനും തീരെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാനും കഴിയുന്നില്ല. നിങ്ങളെപ്പോലെ ” അനുഗ്രഹീതരായ എഴുത്തുകാരെ” എങ്ങനെ ‘അവഗണിച്ചു ‘പോകും?. അതിനപ്പുറം വലിയ വിഷമം കഥകൾ വായിച്ചു ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടാൽ…അതിന് അർഹിക്കുന്ന നല്ലൊരു ” ആസ്വാദനം” എഴുതപ്പെടാൻ കഴിയാത്തതിലാ.അതോർക്കുമ്പോൾപലപ്പോഴും ”വായനതന്നെ”എന്നാൽ വേണ്ടാ എന്ന് വിചാരിച്ചു പോകുന്നു. ഇപ്പോൾ ഇവിടെ കുറെയധികം നല്ല ”പുതുനാമ്പുകൾ” കിളിർത്തു വരുന്നുണ്ട്. അതും ഒന്ന് ഓടിച്ചു നോക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയുന്നുള്ളൂ. അതിനാൽ അവരെ ” വേണ്ടവിധം” പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനോ…പിന്തുണ നൽകാനോ കഴിയുന്നില്ല, എന്ന വിഷമം വേറെയുണ്ട്. എങ്കിലും ആശ്വാസകരമായ…സന്തോഷകരമായ പുതിയ മാറ്റങ്ങളിൽ വലിയ ആഹ്ളാദവും ഉണ്ട്. മാഡത്തോട് ഇത് പറയുവാൻ കാരണം…നിങ്ങളൊക്കെ തന്നെയാണ് ഇതിനൊക്കെ വലിയ പ്രചോദനങ്ങൾ ചെലുത്തുന്നത് എന്ന് തുറന്നു പറയാൻ തന്നെയാണ്. ഇനി, കഥയിലേക്ക് വരാം…..
ആദ്യമായ് ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു, മാഡത്തിന്റെ ”മാന്ത്രിക തൂലിക”യിൽ നിന്ന് ഒരു ‘യക്ഷിക്കഥ”ഇവിടെ പിറവി കൊള്ളുന്നത്. പല രീതിയിൽ ”ഡ്രാക്കുളയുടെയും” മറ്റ് മാന്ത്രിക,താന്ത്രിക ”horror-fiction ” canvasൽ വരുന്ന ”’പ്രേതകഥകൾ’ ഒന്നും അധികം വായിക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത ആണാണ് ഞാൻ !. പക്ഷെ,കടമറ്റത്തു കത്തനാർ കഥകൾ പോലെ ”കുട്ടികളിൽ” കുറച്ചു ഭയം ജനിപ്പിച്ചു…അവർക്ക്ള്ളിൽ അല്പം ആകാംഷയും ഉദ്ധ്യേഗവും പടർത്തി…കൗതുകവും വിസ്മയവും നിറച്ചു, പറഞ്ഞു പോകുന്ന കുഞ്ഞു മാന്ത്രിക,യക്ഷി മുത്തശ്ശി കഥകളെയൊക്കെ …കഥകൾ വായിപ്പിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച ആ പഴയ ”കുട്ടിക്കാല”ത്തെ പോലെ ഇപ്പോഴും ഞാൻ ഇഷ്‌ടപ്പെടുന്നുണ്ട്. അത് മലയാറ്റൂരിൻറെ ”യക്ഷി”മുതൽ ”എം.ടി യുടെ ”…ജാനകിക്കുട്ടി” വരെയുണ്ട്. ” ഓഡിഷൻ” വായിച്ചപ്പോൾ, സത്യത്തിൽ ഞാൻ കുട്ടിക്കാലവായന തുടങ്ങി, കടമറ്റത്തച്ചൻ,ലിസ, ഞാൻ ഗന്ധർവ്വൻ അങ്ങനെ എത്രയോ ”തലങ്ങളിൽ”എങ്ങനൊക്കെയോ ഒഴുകി….പറന്ന്…നീങ്ങി. അത്തരം കുറെ അനുഭവം കുറച്ചുനേരം എങ്കിലും പകർന്നു നൽകിയ ” ഈ യക്ഷി അമ്മയെ ” ഞാനെങ്ങനെ മറക്കും?.എങ്ങനെ അതിനെക്കുറിച്ചു, വൈകിയാണെങ്കിലും ”2 വാക്ക്” ആസ്വാദനം എഴുതാതിരിക്കും ?.ഞാൻ പറഞ്ഞതിൻറെ എല്ലാം അർത്ഥ൦ ഇത്രയേ ഉള്ളൂ, നമുക്ക് ഇഷ്‌ടപ്പെട്ടതോ അല്ലാത്തതോ?…എങ്ങനെയോ ഏതുവിധേനയുള്ള കഥാ വിഷയങ്ങളും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, ” അത് വായിക്കാതെ, പിറകോട്ട് മാറ്റിവെക്കുംമുമ്പ് വെറുതെ, അതിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണയച്ചു സഞ്ചരിച്ചു നോക്കുക. കയ്യാളുന്ന വിഷയത്തിനപ്പുറം….അതിലെ എഴുത്തു, ആ കഥയെ, നമുക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടതാക്കിയേക്കും. അത്തരം അനുഭവങ്ങളാണ് എന്നെ പല നല്ല കഥകളിലേക്കും…യക്ഷി കഥകളിലേക്കും ഒക്കെ അടുപ്പിച്ചത്. ആ ” പഠനാർഹമായ” അറിവ് തന്നെ സ്മിതാജി ” ഈ കഥ എഴുത്തിലും എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നു. നന്ദി!…സ്മിതാജി…നന്ദി !. ഇതിൽ കൂടുതൽ എനിക്ക് ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാനില്ല. വളരെ കാലത്തിനു ശേഷം മാഡത്തിന്റെ പ്രതിപാദ്യ വിഷയത്തിൽ, എഴുത്തുരീതിയിൽ, ആവിഷ്ക്കാരത്തിൽ ഒക്കെ പ്രകടമായ വ്യത്യാസം അനുഭവപ്പെട്ട ഒരു രചന എന്ന് തോന്നിയ കഥയായിരുന്നു ഇത്. വളരെ കുറച്ചു മാത്രം എഴുത്തിൽ വരുന്നുള്ളൂ എന്നുള്ളത് നോക്കേണ്ടാ…”വായനാസുഖം” ആണല്ലോ ഒരു കൃതിയെ വളരെ പ്രധാനമായി ” അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്”. വളരെ കുറച്ചു പേജുകളിൽ മാത്രം കുറിക്കപ്പെട്ടതെങ്കിലും ഈ കഥയെയും എഴുത്തിനെയും പശ്ചാത്തലങ്ങളെയും കുറിച്ചൊക്കെ എനിക്ക് പറയാൻ ഏറെ ഏറെ ഉണ്ട്. എങ്കിലും വൈകി കേറി ഉള്ള ഈ കടന്നുകയറ്റത്തിൽ ഞാൻ സ്വയം ”നിയന്ത്രണം പാലിക്കുന്നു.” ഈ വിഷയവുമായി പറയാനുള്ളത്, അതിന് ഉതകുന്നൊരു പുതിയ അവസരത്തിനായി ഞാൻ മാറ്റിവെക്കുന്നു.
എൻറെ സമയക്കുറവിനെ, ”അപ്ഡേറ്റ്” ആവാൻ കഴിയാത്ത വലിയ തെറ്റിനെ ,അലംഭാവത്തെ ഒക്കെ മാത്രം മനസ്സാ ശപിച്ചു, കുറ്റപ്പെടുത്തി…ഏറ്റുപറഞ്ഞു…. സ്മിതാജിയുടെ എഴുത്തിൻറെ ”നന്മകളെ”, ”മേന്മലെ”, സർവ്വഥാ ആശ്ലേഷിച്ചഭിനന്ദിച്ചു…ഇതുപോലുള്ള തുടർന്നെഴുത്തിന് എല്ലാ അഭിവൃദ്ധിയും ഭാവുകങ്ങളും വീണ്ടും വീണ്ടും ആശംസിച്ചു ” അസമയത്തെ കടന്നുകയറ്റത്തിന്” ഒന്നുകൂടി ക്ഷമചോദിച്ചു നിർത്തുന്നു.
ജയ്ഹിന്ദ് …..
stay away & be safe ….
സ്വന്തം ,
സാക്ഷി
സ്മിതേച്ചീ .. ??
ഹോ എന്നാലും വല്ലാത്ത ചെയ്തതായി പോയി ആ പെണ്ണ് കാട്ടിയെ … അടിപൊളി കഥ …
Sharp , Crisp & writer’s brilliance .. ??
ഓഡിഷൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു .. ??
സ്മിത ചേച്ചി…
ക്ലൈമാക്സ്‌ കിടുക്കി.
അവസാനം പ്രേം വടിയായല്ലെ.???
വളരെ നന്ദി കാളിദാസ്…
അതേ, ഭയമില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞ പ്രേം അവസാനം ഭയത്താൽ മരിച്ചു…
സ്മിതാ മാഡം… വീണ്ടും മനസ്സിനെ സ്പർശിച്ച മറ്റൊരു രചനകൂടി സമ്മാനിച്ചതിന് നന്ദി. ചിലപ്പോഴൊക്കെ തോന്നാറുണ്ട് പ്രേതങ്ങളും വേണമെന്ന്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ദൈവംതന്നെ പ്രേതത്തിന്റെ രൂപമെടുക്കാറുമുണ്ട്. അത് അവർക്ക് പ്രേതത്തിന്റെ രൂപമായി തോന്നുമെങ്കിലും മറ്റൊരുതരത്തിൽ നോക്കിയാൽ അത് ദൈവത്തിന്റെ രൂപം തന്നെയായി കാണാം. സംവിധായകന് സംഭവിച്ചപോലെ,ലാവണ്യയൊരു പ്രേതത്തിന്റെ രൂപമെടുത്തപ്പോൾ ആ മരിച്ച കുട്ടിയുടെ ആത്മാവിന് അവളെടുത്തത് ദൈവത്തിന്റെ രൂപമായി തോന്നിയിരിക്കാം…
അടുത്ത കഥയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു
ചില കമൻറ്റുകൾ ഞാൻ വായിക്കാറുള്ളത് കഥവായിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഇഷ്ട്ടത്തോടെയാണ്.
ജോ ഇവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്ത ഈ കമന്റ്റ് പോലെ.
കഥയുടെ ഭംഗിയെ ഇത്തരം കമൻറ്റുകൾ കൂടുതൽ ശോഭയാനമാക്കുന്നു.
കഥ കൂടുതൽ പൂർണ്ണതയുള്ളതായി തോന്നുന്നത് ഇതുപോലെയുള്ള അഭിപ്രായങ്ങൾ വായിക്കുമ്പോഴാണ്…
ഒരുപാട് നന്ദി…
jo..
ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 4 എന്നാ വരുന്നത്.