ഓഡീഷൻ [Smitha] 336

എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമായ കഥ ???

ഡിയർ സ്മിതാജീ……

വല്ലാത്ത തിരക്കാണ്, ഇപ്പോൾ ഒരു പ്രവാസി അല്ലാതായി…അതുതന്നെ കാരണം . ഇതും മറ്റ് ”ഒഴിവുകഴിവുകളും ”ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല എന്നറിയാം. എങ്കിലും, ”സ്‌ഥലകാലബോധ ”ത്തിൻറെ ,” അസമയത്തെ വരവി”ലെ കാരണം പറഞ്ഞു, ഒന്ന് ക്ഷമ യാചിച്ചിട്ട് കടന്നുവരാം എന്ന് വിചാരിച്ചു മാത്രം പറഞ്ഞതാ. കഥകളേയും ”ഇവിടുത്തെ കഥാകാരന്മാരെയും” വലിയ ഇഷ്‌ടമാ. അത്‌കൊണ്ട് ഗ്രൂപ്പിലെ കഥകൾ അധികം യഥാവിധി വായിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിലും…ഗ്രൂപ്പിൽ കയറാതിരിക്കാനും തീരെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാനും കഴിയുന്നില്ല. നിങ്ങളെപ്പോലെ ” അനുഗ്രഹീതരായ എഴുത്തുകാരെ” എങ്ങനെ ‘അവഗണിച്ചു ‘പോകും?. അതിനപ്പുറം വലിയ വിഷമം കഥകൾ വായിച്ചു ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടാൽ…അതിന് അർഹിക്കുന്ന നല്ലൊരു ” ആസ്വാദനം” എഴുതപ്പെടാൻ കഴിയാത്തതിലാ.അതോർക്കുമ്പോൾപലപ്പോഴും ”വായനതന്നെ”എന്നാൽ വേണ്ടാ എന്ന് വിചാരിച്ചു പോകുന്നു. ഇപ്പോൾ ഇവിടെ കുറെയധികം നല്ല ”പുതുനാമ്പുകൾ” കിളിർത്തു വരുന്നുണ്ട്. അതും ഒന്ന് ഓടിച്ചു നോക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയുന്നുള്ളൂ. അതിനാൽ അവരെ ” വേണ്ടവിധം” പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനോ…പിന്തുണ നൽകാനോ കഴിയുന്നില്ല, എന്ന വിഷമം വേറെയുണ്ട്. എങ്കിലും ആശ്വാസകരമായ…സന്തോഷകരമായ പുതിയ മാറ്റങ്ങളിൽ വലിയ ആഹ്ളാദവും ഉണ്ട്. മാഡത്തോട് ഇത് പറയുവാൻ കാരണം…നിങ്ങളൊക്കെ തന്നെയാണ് ഇതിനൊക്കെ വലിയ പ്രചോദനങ്ങൾ ചെലുത്തുന്നത് എന്ന് തുറന്നു പറയാൻ തന്നെയാണ്. ഇനി, കഥയിലേക്ക് വരാം…..

ആദ്യമായ് ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു, മാഡത്തിന്റെ ”മാന്ത്രിക തൂലിക”യിൽ നിന്ന് ഒരു ‘യക്ഷിക്കഥ”ഇവിടെ പിറവി കൊള്ളുന്നത്. പല രീതിയിൽ ”ഡ്രാക്കുളയുടെയും” മറ്റ് മാന്ത്രിക,താന്ത്രിക ”horror-fiction ” canvasൽ വരുന്ന ”’പ്രേതകഥകൾ’ ഒന്നും അധികം വായിക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത ആണാണ് ഞാൻ !. പക്ഷെ,കടമറ്റത്തു കത്തനാർ കഥകൾ പോലെ ”കുട്ടികളിൽ” കുറച്ചു ഭയം ജനിപ്പിച്ചു…അവർക്ക്ള്ളിൽ അല്പം ആകാംഷയും ഉദ്ധ്യേഗവും പടർത്തി…കൗതുകവും വിസ്മയവും നിറച്ചു, പറഞ്ഞു പോകുന്ന കുഞ്ഞു മാന്ത്രിക,യക്ഷി മുത്തശ്ശി കഥകളെയൊക്കെ …കഥകൾ വായിപ്പിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച ആ പഴയ ”കുട്ടിക്കാല”ത്തെ പോലെ ഇപ്പോഴും ഞാൻ ഇഷ്‌ടപ്പെടുന്നുണ്ട്. അത് മലയാറ്റൂരിൻറെ ”യക്ഷി”മുതൽ ”എം.ടി യുടെ ”…ജാനകിക്കുട്ടി” വരെയുണ്ട്. ” ഓഡിഷൻ” വായിച്ചപ്പോൾ, സത്യത്തിൽ ഞാൻ കുട്ടിക്കാലവായന തുടങ്ങി, കടമറ്റത്തച്ചൻ,ലിസ, ഞാൻ ഗന്ധർവ്വൻ അങ്ങനെ എത്രയോ ”തലങ്ങളിൽ”എങ്ങനൊക്കെയോ ഒഴുകി….പറന്ന്…നീങ്ങി. അത്തരം കുറെ അനുഭവം കുറച്ചുനേരം എങ്കിലും പകർന്നു നൽകിയ ” ഈ യക്ഷി അമ്മയെ ” ഞാനെങ്ങനെ മറക്കും?.എങ്ങനെ അതിനെക്കുറിച്ചു, വൈകിയാണെങ്കിലും ”2 വാക്ക്” ആസ്വാദനം എഴുതാതിരിക്കും ?.ഞാൻ പറഞ്ഞതിൻറെ എല്ലാം അർത്ഥ൦ ഇത്രയേ ഉള്ളൂ, നമുക്ക് ഇഷ്‌ടപ്പെട്ടതോ അല്ലാത്തതോ?…എങ്ങനെയോ ഏതുവിധേനയുള്ള കഥാ വിഷയങ്ങളും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, ” അത് വായിക്കാതെ, പിറകോട്ട് മാറ്റിവെക്കുംമുമ്പ് വെറുതെ, അതിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണയച്ചു സഞ്ചരിച്ചു നോക്കുക. കയ്യാളുന്ന വിഷയത്തിനപ്പുറം….അതിലെ എഴുത്തു, ആ കഥയെ, നമുക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടതാക്കിയേക്കും. അത്തരം അനുഭവങ്ങളാണ് എന്നെ പല നല്ല കഥകളിലേക്കും…യക്ഷി കഥകളിലേക്കും ഒക്കെ അടുപ്പിച്ചത്. ആ ” പഠനാർഹമായ” അറിവ് തന്നെ സ്മിതാജി ” ഈ കഥ എഴുത്തിലും എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നു. നന്ദി!…സ്മിതാജി…നന്ദി !. ഇതിൽ കൂടുതൽ എനിക്ക് ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാനില്ല. വളരെ കാലത്തിനു ശേഷം മാഡത്തിന്റെ പ്രതിപാദ്യ വിഷയത്തിൽ, എഴുത്തുരീതിയിൽ, ആവിഷ്ക്കാരത്തിൽ ഒക്കെ പ്രകടമായ വ്യത്യാസം അനുഭവപ്പെട്ട ഒരു രചന എന്ന് തോന്നിയ കഥയായിരുന്നു ഇത്. വളരെ കുറച്ചു മാത്രം എഴുത്തിൽ വരുന്നുള്ളൂ എന്നുള്ളത് നോക്കേണ്ടാ…”വായനാസുഖം” ആണല്ലോ ഒരു കൃതിയെ വളരെ പ്രധാനമായി ” അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്”. വളരെ കുറച്ചു പേജുകളിൽ മാത്രം കുറിക്കപ്പെട്ടതെങ്കിലും ഈ കഥയെയും എഴുത്തിനെയും പശ്ചാത്തലങ്ങളെയും കുറിച്ചൊക്കെ എനിക്ക് പറയാൻ ഏറെ ഏറെ ഉണ്ട്. എങ്കിലും വൈകി കേറി ഉള്ള ഈ കടന്നുകയറ്റത്തിൽ ഞാൻ സ്വയം ”നിയന്ത്രണം പാലിക്കുന്നു.” ഈ വിഷയവുമായി പറയാനുള്ളത്, അതിന് ഉതകുന്നൊരു പുതിയ അവസരത്തിനായി ഞാൻ മാറ്റിവെക്കുന്നു.

എൻറെ സമയക്കുറവിനെ, ”അപ്ഡേറ്റ്” ആവാൻ കഴിയാത്ത വലിയ തെറ്റിനെ ,അലംഭാവത്തെ ഒക്കെ മാത്രം മനസ്സാ ശപിച്ചു, കുറ്റപ്പെടുത്തി…ഏറ്റുപറഞ്ഞു…. സ്മിതാജിയുടെ എഴുത്തിൻറെ ”നന്മകളെ”, ”മേന്മലെ”, സർവ്വഥാ ആശ്ലേഷിച്ചഭിനന്ദിച്ചു…ഇതുപോലുള്ള തുടർന്നെഴുത്തിന് എല്ലാ അഭിവൃദ്ധിയും ഭാവുകങ്ങളും വീണ്ടും വീണ്ടും ആശംസിച്ചു ” അസമയത്തെ കടന്നുകയറ്റത്തിന്” ഒന്നുകൂടി ക്ഷമചോദിച്ചു നിർത്തുന്നു.

ജയ്ഹിന്ദ് …..

stay away & be safe ….

സ്വന്തം ,
സാക്ഷി