അവൾക്കായ് [AJEESH] 23

വഴിയുടെ എതിർവശത്തുകൂടി നടന്നു പോകുന്ന ഒരു ചേച്ചി അവളോട് ചോദിച്ചു…
അവരെ മുൻപ് കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും പേരൊന്നും രാധികക്ക് ഓർമ്മയിൽ വന്നില്ല…
” ഞാൻ ബെല്ല… ബെല്ലയെ കാണാൻ… “” കൂട്ടുകാരിനെ കാണാൻ പോവാണോ എന്നാ പള്ളിയിലോട്ട് പൊക്കോ… അവൾ അങ്ങോട്ട് പോവുന്നത് കൊണ്ടായിരുന്നു… “” ആ ചേച്ചിയെ കണ്ടത് ഒരു തരത്തിൽ നന്നായി… അവൾ എവിടെ ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ… ”
” അവളെന്താ ഈ സമയത്ത് പള്ളിയിൽ ?? ”
രാധിക ആ ചേച്ചിയോട് ഒരു മറുചോദ്യം ഉന്നയിച്ചു…
” അറിയില്ല മോളെ …
ഇന്നലെ അതിന് തീരെ വയ്യായിരുന്നു എന്ന് അവളുടെ അമ്മയെ കണ്ടപ്പോ പറഞ്ഞിരുന്നു… ”
ചിലപ്പോ പള്ളിയിലെ അച്ഛനെ കാണാൻ പോയതാവും… ”
രാധിക വേഗം പള്ളി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…
വലിയ വലുപ്പം ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു കുന്നിന്റെ മുകളിൽ ആയതുകൊണ്ടാവണം അതിന്റെ ആകാരത്തിന് വലിയ ഒരു പ്രൗഢി അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു…
പൂർണ്ണമായും വെളുത്ത നിറത്തിൽ ഉള്ള ഒരു പള്ളി…
ഈ വ്യാഴാഴ്ച ദിവസം ഒന്നും അധികം ആരും പള്ളിയിലേക്ക് പോവാറില്ല…
അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവിടെ ആകെ ഒന്നോ രണ്ടോ പേരെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… അതിൽ ഒരാൾ രാധിക എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഇറങ്ങി പോവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… പള്ളി അൾത്താരയെ നോക്കി നടക്കുന്നതിനിടെ അവൾ ആ വലിയ ഹാൾ മൊത്തത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി…
എന്നും ഈ പള്ളിയിൽ കയറുമ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു പ്രത്യേക അനുഭൂതി ഉണ്ടാക്കുന്ന പോലെ രാധികക്ക് തോന്നാറുണ്ട്… അന്നും അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു… ഓരോ കാലടിയും ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒച്ചയുടെ പ്രതിധ്വനി ചെവിയിൽ പതിക്കുന്നത് കേൾക്കാൻ ഉള്ള കൗതുകം… അതുപോലെ മാറ്റ് ഒച്ചകളും കേൾക്കാൻ വേണ്ടി ചെറിയ ശബ്ദങ്ങൾ വായിൽ നിന്നും ആരും അറിയാത്ത പോലെ ഉണ്ടാക്കാനും രാധിക മറന്നില്ല…
അവൾ കുരിശിൽ കിടക്കുന്ന കൃസ്തുവിന്റെ രൂപത്തിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു…
ആ കിടപ്പ് എന്നും അവൾക്ക് ഒരു പ്രചോദനം ആയിരുന്നു…
പലപ്പോഴും തന്റെ വിഷമങ്ങൾ മാറ്റാൻ ദേവിയുടെ കൂടെ ഒരു വലംകൈ ആയി യേശുവും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ആയിരുന്നു അവൾക്ക് ഇഷ്ടം…
പള്ളിയുടെ വലത് വശത്ത് ഒരു അറ്റത്തായി അവൾ ഇരിപ്പുണ്ട് ബെല്ല…
മുട്ടു കുത്തി നിന്ന് ബഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് കണ്ണടച്ച് അഗാധമായ പ്രാർത്ഥനയിൽ ആണ് അവൾ…
താൻ വന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല…
അവളെ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരായിരം പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞ പോലെ ഒരു തോന്നൽ…
മുൻപ് ഒരിക്കലും ഞാൻ അവളിൽ കാണാത്ത ഒരു സൗന്ദര്യം ഇപ്പോൾ കാണുമ്പോൾ ഉള്ളത് പോലെ…
രാധിക ബെല്ലയുടെ നേരെ നടന്നു…
അടുത്തെത്തുന്നതിന് മുൻപേ അവൾ കരയുകയാണ് എന്ന് രാധിക മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു…
അവൾ തന്റെ പ്രിയതമയുടെ അരികത്തയി മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു…
നെഞ്ചിന് കുറുകെയും നെറ്റിക്കു മുകളിലും ഒരു കുരിശു വരച്ചു…
ബെല്ല തന്നെ കണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി…
പക്ഷെ രാധിക പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അവളിൽ ഒരു വലിയ വികാരത്തള്ളിച്ച ഒന്നും ബെല്ലയുടെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് ഉണ്ടായില്ല…