അവിചാരിതം 2

Avicharitham bY തെമ്മാടി | Previous Parts

ഭയന്നുവിറച്ച് ഇരിക്കുന്ന പ്രീതയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ മെർലിൻ മെല്ലെ നീങ്ങി, പിന്നിലായി ജോസഫ്‌ ഒരു കസേര വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് അവർക്ക് വശത്തായി ഇരുന്നു. തന്റെ പ്രതിശ്രുത വരൻ മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള നഗ്നത ഇന്ന് ഒരു അന്യപുരുഷന്റെ മുന്നിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുകൊണ്ടാവാം അപമാനത്താൽ ആ ശിരസ്സുകൾ കുനിഞ്ഞിരുന്നു. മെർലിൻ അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകാൽ കുത്തിയിരുന്നുകൊണ്ട് പ്രീതയുടെ മുടികുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് ശിരസ്സ്‌ മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി. പ്രീതയുടെ മുഖത്തേക്ക് മെർലിൻ സ്വന്തം മുഖമടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“കരഞ്ഞോളു, എത്ര വേണെങ്കിലും കരഞ്ഞോളു, പക്ഷെ കരഞ്ഞിട്ട് നീ ഒന്നും നേടാൻ പോകുന്നില്ല”

പ്രീതയുടെ തലയ്ക്കുമുകളിലായി ബന്ധിക്കപ്പെട്ട കൈകൾ കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മെർലിനോടുള്ള ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു. കെണിയിൽ അകപ്പെട്ട പേടമാൻകുഞ്ഞ് കുതറുന്നപോലെ അവളുടെ ആ പ്രകടനം നിഷ്ഫലമായി. ബന്ധനത്തിൽ കിടക്കുന്ന അരുൺ, അവരുടെ പെരുമാറ്റം സസൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നുകലങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ പടർന്നു എങ്കിക്കും തന്റെ പ്രിയതമയുടെ നിസ്സഹായതയിൽ ആ മനം കേഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇതെല്ലാം നോക്കികൊണ്ട്‌ ജോസഫ്‌ അപ്പോളും ആ കസേരയിൽ ഇരുന്ന്‌ മൂളിപ്പാട്ട് പാടുകയായിരുന്നു.

പ്രീതയുടെ മുഖത്തേക്ക് ചുണ്ടുകൾ കൂടുതൽ അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് മെർലിൻ ശ്വാസം അകത്തേക്ക് വലിച്ചു.

“ഹ, വാട്ട്‌ എ ഹോട്ട് അരോമ”