അവിചാരിതം [ഏകലവ്യൻ] 383

നല്ല വേദന നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ചുവന്നിരിക്കുന്നു. പൂറിൽ വേദനയുള്ളത് കൊണ്ട് വേഗത്തിലുള്ള അനക്കങ്ങളൊന്നും നടക്കില്ല. എല്ലാം പതിയെ ചെയ്ത് പ്രാതൽ കഴിച്ചു.
മേല് വേദന വിചാരിച് അമ്മ പണികളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഉമ്മറത്തിരുന്നപ്പോൾ സുശീലേട്ടൻ വന്നു.
“ഇന്ന് പോയില്ലെടി??” ഞാൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു.
“ഇല്ലേട്ടാ എനിക്ക് വയ്യ. വൈകിയാണ് വരാൻ പറ്റുക. ക്ഷീണം കൊണ്ട് ഒന്നും പറ്റുന്നില്ല. രണ്ടു ബസ്സും. വയ്യ..“
ഞാൻ ബാഗ് വാങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ആ തീരുമാനം മനസിലുറപ്പിച്ചതായിരുന്നു.
“ഹ്മ്മ് “ സുശീൽ ഉള്ളിൽക്കയറി .
ജോലിക്ക് പോവാതെ ഒരു മാസം നീങ്ങുന്നു. നേരവും കാലവും വച്ചു കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി ബന്ധപ്പെടുന്ന സുശീലേട്ടൻ. നേരാവണ്ണം ഒന്നു കളിച്ചിട്ട് തന്നെ ഇല്ല. നാളേക്ക് 9 മാസമാകുന്നു കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട്. അത് അവൾക്ക് ഒരു സമ്മർദ്ധം ചെലുത്തുന്നു. സന്ധ്യ മയങ്ങി.
ആയിടക്ക് മാലതിയെ കാണാൻ ഒരു കൂട്ടർ വന്നു.
പിന്നാമ്പുറത്തു നിന്നു പാത്രങ്ങൾ കഴുകികൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ ചുരിദാറിൽ കയ്യും തുടച്ച് അടുക്കളയിൽ കയറി.
“മോളെ വേഗം ചായ വെച്ചോളൂ അവരെത്തി . “
ഞാൻ 5 ഗ്ലാസിൽ ചായ ആക്കി ട്രേ മാലതിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു. അവൾക്ക് നാണം. അത് കണ്ട് എനിക് ചിരി വന്നു. ഞാനവളെ ഉന്തി. അവൾ ചായയുമായി ഉമ്മറത്തെത്തി ടേബിൾ ഇൽ വച്ച് വലിഞ്ഞു. ഞാൻ ചെക്കനെ കാണാൻ ഒന്ന് ഏന്തി നോക്കിയപ്പോൾ ചെക്കന്‍റെ അടുത്തിരുന്ന 40 കാരനെ കണ്ടു ഞെട്ടി.
ബസിൽ നിന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ പുറകിൽ നിന്ന രോമം നിറഞ്ഞ മുഖം അയാളുടേതായിരുന്നു. അയാളും എന്നെ കണ്ടു. ഇവളിവിടെ എന്ന ആശ്ചര്യം ആയിരുന്നു അയാളിൽ. ഞാൻ വേഗം പുറകോട്ടു ഉൾവലിഞ്ഞു.
“അതാരാ അമ്മേ?? “ ജനലിലൂടെ അയാളെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ബ്രോക്കർ “ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി വന്നു.
സൗമ്യനായ ഒരു ചെന്നായയെ പോലെ എന്നിലെ ആട്ടിൻകുട്ടിയെ അയാൾ ഉള്ളിലേക്ക് പരുതുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയില്ല. വൈകാതെ അവർ ഇറങ്ങി. ഞാൻ ആരാണെന്നു അയാൾ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടാവണം.
അന്ന് വൈകുന്നേരം തന്നെ ആലോചന ഉറപ്പിക്കാം എന്ന ഫോൺ കാൾ അമ്മയെ തേടിയെത്തി. ചെക്കന് അല്പം ധൃതി ഉള്ളത് കൊണ്ട് നേരത്തെ വേണമെന്നും. ജാതകം ചേർച്ചയാണെന്നും. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഇവർക്ക് ഒന്നും വേണ്ട.
വൈകാതെ ഈ വീട്ടിൽ ഒരു കല്യാണ പന്തൽ ഉയരുമെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. സുശീലേട്ടൻ അതിന്റെ തിരക്കിലാണ്. അങ്ങനെ കല്യാണത്തിന്‍റെ രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ ആളുകൾ ആളുകൾ ഒഴുകിയെത്തി. പന്തലു കാരും വെപ്പുകാരും. ബാക്കി പണിക്കാരും എല്ലാം. ഞാൻ എല്ലാരിലും അന്ന് ബസിലുണ്ടായ ആരും ഉണ്ടാവല്ലേ ന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചു. ബ്രോക്കർ എന്തായാലും കണ്ടു.
വെപ്പുകാർ അടുക്കളയുടെ പിന്നാമ്പുറത്തു പന്തലടിച്ചു. ഭാഗ്യം അവരിലൊന്നും അറിയുന്ന ആരും ഇല്ല. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് കല്യാണത്തിരക്കായി. തലേന്ന് രാവിലെ കുളിച്ചൊരുങ്ങി ചന്ദനവും തൊട്ടു സാരിയുമുടുത്തു പണികൾ തുടങ്ങി. ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം എത്തി തുടങ്ങി. പുറത്തിരിക്കുന്ന കാരണവന്മാർക്ക് ചായ കൊടുത്ത് തിരിയുമ്പോൾ മുന്നിൽ തന്നെ ബ്രോക്കർ ചന്ദ്രൻ. ഞാൻ പേടിച്ചു അയാളെ നോക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി. അയാൾ എന്റെ അടുത്തു വന്നു.
“നമുക്കൊരല്പം മാറി നിന്നു സംസാരിക്കാം. “ അയാൾ എന്നെയും കൂട്ടി പുറകിലേക്ക് പോയി. എനിക്ക് അനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു. അന്ന് നടന്നത് ഇയാൾ