അവിചാരിതം [ഏകലവ്യൻ] 382

പൂറിലമർന്ന കൈ ഇപ്പൊ അതിനു ചുറ്റും തടവി, നനഞ്ഞ ഇതളുകളെ ചുഴിഞ്ഞു അയാളുടെ മുഴുത്ത നടുവിരൽ എന്റെ പൂർ പിളർപ്പിൽ കയറി. ഉറപ്പായും എന്നിൽ ഇന്ന് ശബ്ദം ഉയരും ന്നു മനസിലാക്കിയ അയാൾ ഇടതു കൈകൊണ്ട് വായ പൊത്തി. ഞാൻ കണ്ണടചു കൊതച്ചു അയാളുടെ മേലെ ചാരി. വിരൽ പൂറിൽ കയറ്റിയിറക്കി എന്നെ രതിമൂർച്ചയിലേക്ക് നയിച്ചു. കൂടാതെ തള്ള വിരൽ വച്ച് കന്തിൽ തെറമ്പി ഉരച്ചു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ വിറച്ചു കൊണ്ട് മണങ്ങി പോയ ഞാൻ താഴേക്ക് പൂറിൽ നിന്നു ശക്തിയായി വെള്ളം ചീറ്റി. അയാളുടെ വിരലുകൾ മുഴുവനായും നനഞു. നിൽക്കാൻ കഴിയാതെ പിടഞ്ഞ എന്നെ അയാൾ തന്നെ താങ്ങി നിർത്തി.
പെട്ടെന്ന് വണ്ടിയുടെ ഹെഡ് ലൈറ്റ് അടക്കം എല്ലാ ലൈറ്റുകളും ഓഫ്‌ ആയി. ബസ് പതിയെ സ്ലോ ആയി നിർത്താൻ പാകത്തിൽ ആയി. എന്റെ ദേഹത്ത് നിന്നും കയ്യുകൾ അയഞ്ഞു. ഞാൻ വേഗം സ്കെർട്ട് താഴ്ത്തി നേരെ നിൽക്കാൻപാടുപെട്ടു. എന്നെ എവിടെയും പോകാതിരിക്കാൻ പുറകിൽ നിന്ന ആൾ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്നു. ഉടനെ വശത്തു നിന്ന ചേട്ടനും എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
“എന്തോന്നടെയ് ഈ പാട്ട ബസ്സ്.. കൊണ്ട് കളയടെ. “ പുറകിലെ സീറ്റിൽ നിന്നു ശബ്ദം ഉയർന്നു.
“ആരും ബഹളമാക്കരുത് ഇപ്പോ ശെരിയാക്കാം. സ്ത്രീജനങ്ങൾ ആരും പേടിക്കേണ്ടതില്ല.. “ കണ്ടക്ടർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
ഉടനെ എന്റെ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു. ഞാൻ രണ്ടാളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും കൈ വിടുവിച് ഫോണെടുത്തു. ഭർത്താവിന്റെ അമ്മയായിരുന്നു.
“ഹലോ എവിടെയെത്തി മോളെ?? “
“ആ ഞാൻ…. “ എന്റെ ശബ്ദം താണു പോയിരുന്നു. വായയിൽ വലിഞ്ഞ ഉമിനീരിറക്കി ഞാൻ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു.
“ആ അമ്മേ ഞാൻ വന്നോണ്ടിരിക്കുകയാ. ബസിനു ഒരു കേടു പറ്റി.”
“ഓ മോളെ വേഗം പോരെ.. കുറെ നേരമായില്ലേ.”
“ആ” ഞാൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു. രണ്ടു മിനുട്ടിന്‍റെ പരിശ്രമത്തിന് ശേഷം വണ്ടിയിൽ വീണ്ടും ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു എന്നാൽ ഉള്ളിലെ എല്ലാ ലൈറ്റും തെളിഞ്ഞില്ല. കാഴ്ച്ചയിൽ അവ്യക്തത.
“അതൊന്നും കുഴപ്പമില്ല ഡ്രൈവറെ വേഗം വിടൂ.. “ മുൻപിൽ നിന്നൊരു സ്ത്രീ ശബ്ദം. വണ്ടി വീണ്ടും ചലിച്ചു തുടങ്ങി.
പുറകിൽ നിന്ന ആൾ ബലത്തോടെ എന്റെ അരയിൽ പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ കുതറി കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോയി. അവരിൽ നിന്നു വഴുതി.
എന്റെ സ്ഥലമെത്താനായിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ചുളിഞ്ഞ ഡ്രസ്സ്‌ നേരെയാക്കി. ബസ്സ്‌ നിർത്തി. ഇറങ്ങുമ്പോൾ പല കണ്ണുകളും എന്റെ നേരെ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഞാനിറങ്ങി. ഏറ്റവുംപുറകിലുണ്ടായിരുന്ന ബംഗാളികൾ പണി സാധനങ്ങളൊക്കെ എടുത്ത് ഇറങ്ങുന്നു.
ഇപ്പോൾ ബംഗാളികൾ പാട്ടത്തിനെടുത്ത കേരളമാണല്ലോ കാണാൻ കഴിയുക.
“ഗൂബ്സൂരത്ത് “… എന്നെ നോക്കി അതിലൊരുവന്റെ ശബ്ദം. ഞാൻ നന്നായി പേടിച്ചു. ഇവർ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്നായിരുന്നു ചിന്ത. അവർ സാധനങ്ങൾ ഇറക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
സമയം 7 കഴിയാൻ പോകുന്നു. ചുറ്റും ഇരുട്ട് പടരാൻ തുടങ്ങി. മദജലത്തിൽ കൂട്ടിയിരുമുന്ന തുടകളെയും വലിച്ചു ശ്യാമ നടന്നു. വീട്ടിലേക്കു നീളുന്ന പുഴയുടെ തീരത്തെ കാടുപ്പിടിച്ച വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
പുറകിൽ ചരൽ ഞെരിയുന്ന ശബ്ദം. കുറച്ചു കാലടികളുടെ. ഞാൻ നിന്നു