അവിഹിതസരോവരം [ആദി] 321

എല്ലാം ഉള്ളിൽ വീഴ്ത്തിയിട്ട് അത് വഴുതിയിറങ്ങി. അമ്മക്ക് തൃപ്തിയായി! സന്തോഷത്തിൽ, വല്യച്ഛൻ്റെ മുഖം അമ്മ ഉമ്മകൾകൊണ്ട് മൂടിയ ശേഷം, ആ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി അമ്മ പറഞ്ഞു.

“ഐ ലവ് യു, രവിയേട്ടാ.. ഐ ലവ് യു സോ മച്ച്..”

പിന്നെ എനിക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല. മണിക്കൂറുകൾ മുൻപ്, ഞാൻ എന്തിനാണ് കോണിപ്പടിയിറങ്ങി താഴേക്ക് വന്നെന്ന് പോലും മറന്ന്, ഞാൻ വീണ്ടും കോണിപ്പടി കയറി എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് എത്തി.

അപ്പുറത്തെ കട്ടിളിൽ ഷിനു കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നു. വല്യച്ഛൻ്റെ ചോര! അവനേ ഞാൻ ആദ്യായിട്ട് കാണുന്ന പോലെയാണ് അപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയത്. അമ്മയുടെ ചേതികൾ, എൻ്റെ ചിന്തകളേതന്നെ ഞാൻ ചോദ്യം ചെയ്യേണ്ടി വന്നത് ഓർത്തോർത്ത് ഞാൻ മയങ്ങിപ്പോയി.

“ടാ ഷാനു.. ടാ എഴുന്നേൽക്ക്, ഇത് എന്തൊരു ഉറക്കാ..”

ഞാൻ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു. മുൻപിൽ അമ്മ!

“കോളേജിൽ പോകണ്ടേ നിനക്ക്? വേഗം ഒരുങ്ങാൻ നോക്ക്, അല്ലെങ്കിൽ അച്ഛൻ ഇപ്പൊ കയറി വരും..”

“അച്ഛനോ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“മ്..അച്ഛൻ താഴെ ഉണ്ട്‌. രാവിലേ എത്തി..” ഇത് പറഞ്ഞിട്ട്, അലക്കാനുള്ള എൻ്റെ തുണികളുമായി അമ്മ താഴേക്ക് പോയി.

കുളിച്ച് ഒരുങ്ങി താഴേക്ക് എത്തുമ്പോൾ, അച്ഛൻ ഡയനിങ് ടേബിളിന് ഒരു വശത്ത് ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു, മറുവശത്ത് ഒരു കപ്പ് ചായയുമായി വല്യച്ഛനും.

ഞാൻ ഇവരുടെ മദ്യേയുള്ള കസേരയിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. ഇരുന്നുടൻ അമ്മ എനിക്ക് ഇഡലി വിളമ്പി, ശേഷം അച്ഛനും.

“ഹ..മതി, ദേവു..”

“രണ്ടെണ്ണം കൂടെ കഴിക്ക് കണ്ണേട്ടാ..”

“വയറ് നിറഞ്ഞ് ദേവു, അതുകൊണ്ടാ..”