പൊക്കിപ്പിടിച്ച് ഒന്ന് കുലുക്കിയ ശേഷം അവൻ പിടിവിട്ട് അതിലെ തന്നെ നടന്നു പോയി.. ഇതെല്ലാം ഒന്ന് രണ്ട് സെക്കൻഡ് ഉള്ളിലാണ് നടന്നത്, അപ്പോഴും ചുറ്റും ആൾക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു പരസ്പരം ദേഹത്തും മുട്ടാതെ നടന്നുപോകാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം ആളുകൾ. മനു പോയി ഒന്ന് രണ്ട് സെക്കന്റിന്റെ ഉള്ളിൽ തന്നെ മോള് എന്റെ അടുത്ത് വന്നു. എത്രയൊക്കെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും എന്റെ മുഖം നല്ലപോലെ ചുവന്ന് തുടുത്ത് വിയർത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു..
നേഹ: മമ്മിക്ക് എന്നാ പറ്റി മുഖമൊക്കെ നല്ലപോലെ ചുവന്ന വിയർത്തല്ലോ..
ഞാൻ: ആഹാ.. അതോ.. അത് ഇവിടെ നല്ല ചൂട് വല്ലാത്ത ആൾക്കാരും നമുക്ക് പോയേക്കാം മതി കണ്ടത്….
നേഹ: എങ്കിൽ നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്ന വഴിക്ക് ഒരു ഐസ്ക്രീം മേടിച്ചു കൊണ്ട് പോകാം..
ഞാൻ: ആ നോക്കാം, പാർലറിൽ കയറിയിരുന്ന് കഴിക്കാൻ ഒന്നും സമയമില്ല. വേണമെങ്കിൽ ടൗൺ കഴിഞ്ഞ് എവിടെന്നെങ്കിലും നീ രണ്ടെണ്ണം മേടിച്ചോ എന്നിട്ട് കാറിലിരുന്ന് കഴിച്ചാൽ മതി.
ഞങ്ങൾ ഹാളിന്റെ പുറത്തിറങ്ങി, അപ്പോഴും എന്റെ ചന്തിക്ക് പിടിച്ച് നടന്നുപോയ മനുവിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു എന്റെ കണ്ണുകൾ. പക്ഷേ കണ്ടില്ല.. ഞങ്ങൾ കാറിലേക്ക് നടന്നു.. കാറിൽ കയറുന്നതിന് മുമ്പ് വരെ ഞാൻ അവനെ നോക്കി. കൊച്ച് ഭക്ഷണം ചോദിച്ചിട്ട് കൊടുക്കാത്ത വരുമ്പോഴുള്ള അമ്മയുടെ വിഷമമായിരുന്നു അപ്പോൾ എനിക്ക്…
നേഹ: വാ മമ്മി വണ്ടിയെടുക്ക്..
ഞാൻ: യെസ്.. പോകാം..
ഇനി നോക്കിയിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് കണ്ടു, ഞാൻ കാറിൽ കയറി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. വണ്ടി എടുക്കുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ് എന്റെ ഡോറിന്റെ ഗ്ലാസിൽ ആരോ മുട്ടി, ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ദേ മനു. ഞാൻ ഗ്ലാസ് മെലെ താഴ്ത്തി. അപ്പോൾ നേഹയും കുനിഞ്ഞ് അവനെ നോക്കി. എന്റെ മകൾ ആദ്യമായി എന്റെ കാമുകനെ കാണുന്ന നിമിഷം ആയിരുന്നു അത്..
ഇനി അവൾ വരില്ല 😞
നാൻസി ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ…അതോ…1 വർഷം ആകാറായി ലാസ്റ്റ് പാർട്ട് വന്നിട്ട്…ഇതുവരെ അടുത്ത പാർട്ട് വന്നിട്ടില്ല…
അങ്ങനെ ക്രിസ്മസ് വെക്കേഷൻ ആയി ഇനിയെങ്കിലും വരുമോ
എന്തൊരു രസമുള്ള കഥ ആണിത്… എന്തൊരു എഴുത്താണ്.. ദയവ് ചെയ്തു ഈ കഥ തുടർന്നെഴുതു…
നാൻസി ഇനി വരില്ല എങ്കിൽ അത് പറയു ദയവായി… കാത്തിരുന്നു മടുത്തു 😞
തിരക്കിലായിരിക്കും അല്ലേ..
എന്നെങ്കിലും തിരിച്ച് വന്നേക്കണേ ടീച്ചറേ.. 😢