അയലത്തെ വീട്ടിലെ റോൾ മോഡൽ [Aaradhana] 487

അത്താഴത്തോടൊപ്പം അഭിമാനത്തോടെ ആക്കാര്യം വാപ്പ ഞങ്ങളോട് വീമ്പിളക്കിയത് ഞാനിപ്പോഴും ഓർക്കുന്നു.

കുറച്ച് ദിവസം വരെയും വാപ്പയുടെ ഉള്ളിലെ അഭിമാനം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു എന്നതാണ് എന്റെ ഓർമ്മ.

പക്ഷെ അധികനാൾ എന്റെ വാപ്പയുടെ അഹങ്കാരം നീണ്ടില്ല. രണ്ടോ മൂന്നോ ആഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാൻ സ്കൂളിലേക്ക് പോകാനായി ഒരുങ്ങുന്ന സമയം വീടിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്ത് രാജേഷ് അണ്ണന്റെ വിളി കേട്ടു.

മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ പതിയെ സംസാരം തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“അതെന്താ ഇക്കാ നിങ്ങള് അങ്ങോട്ട് കേറ്റിയൊരു വാഴനടൽ?” അരിശം കേറിനിന്നിരുന്ന രാജേഷ് അണ്ണന്റെതായിരുന്നു ചോദ്യം

“അതിനെന്താടാ മോനെ. ഒന്ന് രണ്ട് വാഴയല്ലേ. അതിന്റെ ക്കാ വേണേൽ നിങ്ങളെടുത്തോ” ഒരു ആക്കിയ രീതിയിൽ വാപ്പ സംസാരിച്ചു

“എനിക്ക് നിങ്ങടെ കായും കോപ്പും ഒന്നും വേണ്ട. ആ മൈരൊക്കെ എടുത്ത് കളഞ്ഞേക്ക്” ദേഷ്യം കുറഞ്ഞ മട്ടില്ലായിരുന്നു രാജേഷ് അണ്ണന്

“നീ ആരെയാ ചെർക്കാ ഭീഷിണിപ്പെടുത്തുന്നെ. വെട്ടുന്ന സമയത്ത് ഞാൻ വെട്ടിക്കോളാം. അല്ല, നിനക്ക് ആവശ്യമാണേൽ നീ അങ്ങ് വെട്ടിക്കോ”

അത് കേട്ടതും അണ്ണന്റെ കണ്ട്രോള് പോയത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. അരിശം കയറി ചുവന്ന കണ്ണുകളോടെ അയാൾ എന്റെ വീട്ടിലെ അടുക്കളയിലേക്ക് ചാടിക്കയറിവന്നു, ആ സമയത്ത് അടുക്കളയിൽ നിന്നിരുന്ന എന്റെ വാപ്പയുടെ കരണം നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു.

ഉമ്മ അലറിക്കൊണ്ട് രാജേഷ് അണ്ണനെ പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ഇടയിലേക്ക് കയറി. അനിയത്തി അതിന് മുന്നേ തന്നെ സ്കൂളിലേക്ക് പോയിരുന്നു.