അയലത്തെ വീട്ടിലെ റോൾ മോഡൽ [Aaradhana] 513

ആ നിമിഷം ഞാൻ വിറച്ചുപോയിരുന്നു, സ്വന്തം വാപ്പയെ ഒരാൾ കയ്യേറ്റം ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ടും ഒരു മകനായ എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല, കൈകൾ രണ്ടും മരവിച്ചപോലെ, കാലുകൾ അനങ്ങുന്നില്ല. ഭയമായിരുന്നു എന്റെ ഉള്ളിൽ, രാജേഷ് അണ്ണനെ എതിർക്കാൻ പോയിട്ട്, മുന്നിൽ ഒന്നു നിൽക്കാൻ പോലും എനിക്ക് ആകുമായിരുന്നില്ല.

ഒരടിയിൽ തന്നെ എന്റെ വാപ്പ ഫ്ലാറ്റായിരുന്നു. വീടിന്റെ പിന്നിൽ നിന്ന് ഉച്ചത്തിൽ ഒന്നുരണ്ട് തെറി കൂടെ അലറിവിളിച്ച അണ്ണൻ അവിടെനിന്ന വാഴകളും പറിച്ചെറിഞ്ഞ ശേഷം സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു.

ആ നിമിഷം മുതൽ ഞാൻ ഈ ഭൂമിയിൽ ഏറ്റവും വെറുക്കുന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു രാജേഷ്. അയാളുടെ നാശം കാണാനായി എന്റെ കണ്ണ് കൊതിച്ചിരുന്നു.

വീട്ടിൽ മുഴുവൻ ആ സംഭവം കഴിഞ്ഞ ശേഷം ഒരു മരണവീട് പോലെയായിരുന്നു. മിക്കപ്പോഴും നിശബ്ദത. വാപ്പ എത്രയോ നാൾ ചിരിച്ച് പോലും കണ്ടില്ല.

ദിവസങ്ങൾ പക്ഷെ ആഴ്ച്ചകളായി, മാസങ്ങളായി , ഞങ്ങൾ പതിയെ അതെല്ലാം മറന്നു. ജീവിതം സാധാരനായായി.

സംഭവം കഴിഞ്ഞ് ഏകദേശം ഏട്ട് മാസത്തോളം കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് അടുത്ത പ്രധാന സംഭവം ഉണ്ടാകുന്നത്.

സ്കൂളിലെ സ്പോർട്സ് ഡേ ആണെന്ന് ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയെങ്കിലും ഉച്ചയായപ്പോഴേക്കും കോരിച്ചൊഴിയുന്ന മഴ. പാതിയിൽ സ്പോർട്സ്‌ഡേ മുടങ്ങിയതിനാൽ എല്ലാവരും ഉച്ചയ്ക്ക് തന്നെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.

കൂട്ടുകാരന്റെ ബൈക്കിൽ ലിഫ്റ്റടിച്ച ഞാൻ നേരെ വീട്ടിൽ വന്നിറങ്ങുമ്പോൾ നനഞ്ഞ് കുതിർന്നിരുന്നു. ഓടിച്ചെന്ന് കാളിങ് ബെല്ലടിച്ചിട്ടും ഉള്ളിൽനിന്നും ശബ്ദമൊന്നും ഞാൻ കെട്ടിരുന്നില്ല. കറണ്ട് പോയതായിരിക്കും എന്നുറപ്പിച്ച ഞാൻ വാതിലിൽ പലതവണ മുട്ടി.