അയലത്തെ വീട്ടിലെ റോൾ മോഡൽ [Aaradhana] 487

ഏകദേശം അഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടും ഉമ്മയെ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ല. എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ചു. അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് നോക്കാം.

ചുറ്റും നോക്കിയിട്ടും കുടയൊന്നും കാണാതിരുന്ന ഞാൻ നേരെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. വീടിന്റെ ഷേഡിന്റെ തണലിൽ ഞാൻ പിന്നെയും ഷെഡ്ഡ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

വീടിന്റെ പിന്നിലെ മൂലയ്ക്ക് എത്തിയ ഞാൻ ഒന്നുരണ്ടുവട്ടം ഉമ്മയെ വിളിച്ചു, ഒരു ഇരുപത് അടി മാത്രം ദൂരം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളെങ്കിലും ഒന്നും കേൾക്കുന്നില്ല, ഉറച്ച മഴ തന്നെ കാരണം.

മഴ നനയാതെ ഇനി വഴിയില്ല, ഞാൻ പതിയെ ഓടാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷെ ഒന്നുരണ്ട് അടി നീങ്ങിയപ്പോൾ എന്റെ കാലുകൾ പെട്ടെന്ന് നിലച്ചു. ഒരു കാവി ലുങ്കി ധരിച്ചിരുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ ഇപ്പോൾ അവിടെ നിൽക്കുന്നു. മൂന്നുവശങ്ങളും മറഞ്ഞിരുന്നതുകൊണ്ട് അധികം കാണുന്നില്ല.

വാപ്പയ്ക്ക് ഈ നിറത്തിൽ ലുങ്കി ഇല്ല, പിന്നെയാരാണ് ഉമ്മയോടൊപ്പം ഇവിടെ…?

എന്റെ മനസ്സ് ചോദിച്ചു. നേരെ അവിടേക്ക് ചെല്ലാനുള്ള എന്റെ ഉദ്ദേശം ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു, മറ്റുവഴി കാണണം.

കുലച്ചുനിന്നിരുന്ന വാഴകളായിരുന്നു പിന്നാമ്പുറം മുഴുവനും, അവിടേക്ക് നിന്നാൽ ചിലപ്പോൾ കാണില്ല.

പലവട്ടം ആലോചിച്ച ഞാൻ തിരികെ നടന്ന് വാഴകൾക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു.

ഏകദേശം ഷെഡ്‌ഡിന്റെ മുൻവശം കാണാൻ പറ്റുന്നഭാഗത് ഞാൻ എത്തിയിരുന്നു, ആവശ്യത്തിന് ദൂരമുണ്ടെന്ന് തോനുന്നു. എന്റെ സമാധാനത്തിനായി എന്റെ മുന്നിലെ വാഴയിലെ ഒരു വലിയ വാഴയില ഞാൻ താഴേക്ക് ഒടിച്ചിട്ടു. ഒടിഞ്ഞുതൂങ്ങിയ ആ വാഴയിലയിൽ ചെറുതായി ഒന്നു കീറിയ ഞാൻ അതിനിടയിലൂടെ ഷെഡ്‌ഡിലേക്ക് നോക്കി.