അയൽപ്പക്കത്തെ ലീല ആന്റി [MIghty രാജു.🔥] [slow buildup] 381

ഈ ഇരിപ്പ് അവരെ കൂടുതൽ അടുത്താക്കി. മെഴുകുതിരി വെളിച്ചം അവരുടെ മുഖത്തും കഴുത്തിലുമെല്ലാം തട്ടി പ്രതിഫലിച്ചു. മഞ്ഞ മാക്സി കാലുകളോട് ഒട്ടിച്ചേർന്നിരുന്നു. ഇളംചൂടുള്ള ചായ ഊതിക്കുടിക്കുന്നതിനിടയിൽ മനു അവരെ ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി.

മാക്സിക്ക് വലിയ ഇറക്കമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നിലത്തിരുന്നപ്പോൾ അത് കണങ്കാലിനും മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയിരുന്നു. വെളുത്ത കൊലുസില്ലാത്ത അവരുടെ പാദങ്ങൾ മെഴുകുതിരി വെട്ടത്തിൽ തിളങ്ങി. അവൻ പതിയെ കണ്ണുകൾ മുകളിലേക്ക് പായിച്ചു. വെളുത്തുരുണ്ട കണങ്കാലുകൾ, അതിനുമുകളിൽ രോമങ്ങളില്ലാത്ത മിനുസമുള്ള കാൽവണ്ണ. മാക്സിയുടെ തുണി മുട്ടുകൾക്ക് ചുറ്റും വലിഞ്ഞു നിന്നു. അവൻ അറിയാതെ അവന്റെ നോട്ടം അവിടെയുടക്കി.

“ചായക്ക് മധുരം പാകമാണോ മോനേ?”

പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യം കേട്ട് മനു ഞെട്ടി. അവൻ വേഗം നോട്ടം മാറ്റി അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവർ അവനെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. ആ കണ്ണുകളിൽ ഒരു കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ചതുപോലെ.

“ആ… പാകമാണ് ചേച്ചീ. നല്ല ചായ,” അവൻ ഒരുവിധം പറഞ്ഞു.

അവർ ചിരിച്ചു. “ജോയിച്ചേട്ടന് മധുരം കുറവാ. അതുകൊണ്ട് എപ്പോഴും ഒരു സംശയമാ, മറ്റുള്ളവർക്ക് പാകമാകുമോ എന്ന്.” അവർ ഭർത്താവിനെ ഒന്ന് നോക്കി. അദ്ദേഹം അപ്പോഴും മയക്കത്തിലായിരുന്നു.

“മോൻ ഇവിടെ തനിച്ചായിട്ട് എത്ര നാളായി?” അവർ സംഭാഷണം തുടർന്നു.

“ഒരു ആറുമാസമായി ചേച്ചീ. ഇവിടെ അടുത്തൊരു കോളേജിൽ കോഴ്സ് ചെയ്യുവാ.”

“അപ്പൊ വീട്ടിൽ വേറെയാരുമില്ലേ?”

“ഇല്ല. അച്ഛനും അമ്മയും നാട്ടിലാണ്. ഇവിടെ എനിക്കൊരു സൗകര്യം ഇതാണെന്ന് തോന്നി.”