ഞങ്ങൾ പാർക്കിംഗിലേക്ക് നടന്നു. മാളിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടും തണുപ്പും എന്നെ പൊതിഞ്ഞു. കാറിൽ കയറിയപ്പോൾ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് ഒരു കാര്യം ഓർമ്മ വന്നു. “എടാ… എനിക്ക് ഈ ഡ്രസ്സ് ഇട്ട് വീട്ടിൽ പോകാൻ പറ്റില്ല. വാപ്പയും ഉമ്മയും കണ്ടാൽ എന്നെ കൊന്നുകളയും,” ഞാൻ പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു. “അയ്യോ… അത് ശരിയാണല്ലോ. പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യും?” ഗോവിന്ദ് ചോദിച്ചു. “എനിക്ക് ഡ്രസ്സ് മാറണം. എവിടെയെങ്കിലും വണ്ടി നിർത്ത്,” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “ഇനിയിപ്പോ എവിടെ നിർത്താനാണ്? ഇവിടെ അടുത്തെങ്ങും റെസ്റ്റ് റൂം ഇല്ല. മാത്രമല്ല, ഇത്രയും രാത്രി വിജനമായ സ്ഥലത്ത് വണ്ടി നിർത്തുന്നത് സേഫ് അല്ല,” പ്രവീൺ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്ന് പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും?” എനിക്ക് കരച്ചിൽ വന്നു. ദീപക് എന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു. “പേടിക്കണ്ട. ഒരു വഴിയുണ്ട്.” “എന്ത് വഴി?” “നമുക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ നീ ഡ്രസ്സ് മാറ്. പുറത്ത് നല്ല ഇരുട്ടാണ്, വണ്ടിക്ക് ടിന്റഡ് ഗ്ലാസ് ഉണ്ട്. ആരും കാണില്ല,” അവൻ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. “കാറിനുള്ളിൽ വെച്ചോ? നിങ്ങളൊക്കെ ഉള്ളപ്പോൾ?” “ഞങ്ങൾ നിന്നെ കാണാത്തതാണോ ആയിഷാ? കാട്ടിൽ വെച്ച് കണ്ടതിലും കൂടുതലൊന്നും ഇല്ലല്ലോ ഇവിടെ. മാത്രമല്ല, നിന്റെ പഴയ ഡ്രസ്സ് ബാഗിൽ ഇല്ലേ? അത് എടുത്ത് ഇട്,” ഗോവിന്ദ് പറഞ്ഞു. എനിക്ക് വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു. വീടിന് അടുത്തെത്തിയാൽ പിന്നെ ഡ്രസ്സ് മാറാൻ പറ്റില്ല. മാത്രമല്ല, അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച്, ഈ ഇടുങ്ങിയ കാറിനുള്ളിൽ വെച്ച് ഡ്രസ്സ് മാറുന്നതിലെ ത്രില്ല്… അത് എന്റെ ഉള്ളിലെ കാമത്തെ വീണ്ടും ഉണർത്തി.
ആൺപിള്ളേര് മൂന്നെണ്ണം അഴിഞ്ഞറിഞ്ഞാടിയത് നല്ല കമ്പക്കെട്ടു പോലെ സീറ്റെയ്ലായി എഴുതി സുഖിപ്പിച്ചിട്ട് അതിലും നൂറിരട്ടി ആവേശവും സുഖവും തന്ന മീശ പൊടിക്കാത്ത അനിയൻ്റെ കാര്യം വെറും രണ്ട് പേജിൽ ഒതുക്കി. തീർച്ചയായും ഇത് അനീതിയാണ് അക്രമമാണ് അംഗീകരിക്കാനാവാതതാണ്. അതിൻ്റെ മുഴുവൻ ത്രില്ലും കളഞ്ഞു. രണ്ട് ചാപ്റ്റർ ഇതിനു വേണ്ടി മാറ്റിവെക്കണമായിരുന്നു. അല്ല ഇനിയും exclusive chapters വേണം