അയിത്തം 471

ജയേട്ടനോട് ഞാൻ പൊറുക്കാനാവാത്ത തെറ്റാണു ചെയ്യുന്നത് …അതിലും ഉപരി നിന്നോട് …നിന്നോടാണ് എനിക്ക് മാപ്പു പറയേണ്ടത് ……………………നീ നാളെ വരുന്നുണ്ടെന്നു തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു അറിഞ്ഞു …നീ സോമനോടൊത്തു ജീവിക്കാനാണ് വരുന്നതെന്നും അറിയാം …നിനക്ക് വേറെ ചെറുക്കനെ കിട്ടും …പക്ഷെ എനിക്ക് ….എനിക്ക്…എന്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന് വേറെ അച്ഛനെ കിട്ടില്ലല്ലോ …നിനക്കറിയാമോ ..നീ ഒരു ദിവസം …താഴത്തെ തൊണ്ടിൽ വെച്ച് സോമനുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നത് ഞാൻ കണ്ട ദിവസം ..എനിക്ക് നിന്നോട് വളരെ ദേഷ്യവും വെറുപ്പുമാണ് തോന്നിയത് …എന്നാൽ ആലോചിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ നിന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല ………….നീ പോയി കഴിഞ്ഞു സാഹചര്യ വശാൽ ഞാൻ സോമനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു ………………..

തുടർന്ന് വായിക്കാൻ ഹേമക്കായില്ല . അവൾ നിശ്ചലയായി ഇരുന്നു .തമ്പുരാട്ടി അവളെ താങ്ങി പതിയിലേക്കു ചാരി ഇരുത്തി . എന്നിട്ടു ആ കത്ത് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി

” സാരല്യ …മോളെ …ന്റെ കുട്ടനെ നീ ശപിക്കല്ല് …ഒന്നുമല്ലേലും …അവൻ …അവൻ …അവനവന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ചില്ലല്ലോ ….ആൺകുട്ടിയാ അവൻ ..ല്ലേ ‘ തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുഖത്ത് സങ്കടമൊന്നും കണ്ടില്ല …നിർവികാരതയായിരുന്നു . .

കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം ഹേമ അവളുടെ ഡ്രെസ്സുകളും മറ്റും എടുക്കാൻ വീട്ടിലേക്കു പോയി . അവിടെയിരുന്നവൾ മതിയാവോളം കരഞ്ഞു . ബാഗും മറ്റും എടുത്തു വീട് പൂട്ടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ ചെത്തുകാരൻ രാജപ്പൻ ഓടി വന്നു പറഞ്ഞു

” അറിഞ്ഞില്ലേ ….ഇല്ലത്തെ ..തമ്പുരാട്ടി …………..മരിച്ചു