അഴകിന്‍റെ ദേവതമാര്‍ [Kambi Novel] 574

ഞാൻ ചിരിച്ച് തലയാട്ടി നടന്നു.
മൂന്ന് നാല് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു. കണ്ണൂരൊരു പാർട്ടി സമ്മേളനത്തിന് പോകാൻ ബസ്സ് ബുക്ക് ചെയ്തു, പാർട്ടിക്കാരെ പിണക്കാനും പറ്റില്ലല്ലോ. പ്രസാദ് പറഞ്ഞു : നീ വർഗ്ഗീസേട്ടനെ വിളിച്ചോ, പുള്ളി പാർട്ടീരെ ആളും കൂടിയല്ലേ? എനിക്ക് വയ്യ അവിടെ വരെ ഓടിക്കാൻ. ആളുകൾ കേറാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ കൂട്ടത്തിൽ ഭാക്ഷായണി ചേച്ചി. അല്ല ചേച്ചിയും പോരുന്നുണ്ടോ സമ്മേളനത്തിന്? അവരെന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി, കണ്ണൂരൊക്കൊന്ന് കാണാലോ? ശരി ശരി വേഗം കേറിക്കോ. വണ്ടി സമ്മേളന സ്ഥലത്തെത്തി ആളുകളെ ഇറക്കുമ്പോൾ വർഗ്ഗീസേട്ടൻ പറഞ്ഞു:
മുരളീ നീയേതായാലും ഞങ്ങടെ പാർട്ടിരാളല്ലല്ലോ? വണ്ടിയെടുത്തെവിടെയെങ്കിലും ഒതുക്കിയിട്ടോ.
ണ്ടാ അത് ഞാൻ ചെയ്യോളാം ചേട്ടൻ പൊസ്റ്റോ. ഞാൻ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്യാൻ ഇടം നോക്കി പതിയെ പതിയെ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു. മിററില്‍ നോക്കുമ്പോൾ പിന്നില്‍ ആരോ ഇരിക്കുന്നു. ദാക്ഷായണി ചേച്ചി ! അല്ല ചേച്ചി ഇറങ്ങിയില്ലേ? ഓ നിന്നെ കണ്ടപ്പോ ഞാനിവിടെ പതുങ്ങിയിരുന്നു. അവിടെ പോയിട്ടല്ലെങ്കിലും എന്താ കാര്യം? പാർട്ടിക്കാരുടെ നിർബ്ബന്ധം കൊണ്ട് പോന്നതാ.
അവരെഴുന്നേറ്റ് മുന്നോട്ട് വന്നു. നീ വല്ല ആളൊഴിഞ്ഞ മുക്കിലും കൊണ്ട് സൈഡാക്കെടാ, നമുക്ക് വല്ലതും മിണ്ടീം പറഞ്ഞും ഇരിക്കാം.
ഒന്നോർത്തപ്പോൾ വല്യ സന്തോഷായി. നാലഞ്ച് മണിക്കൂർ കഴിയും മീറ്റിങ്ങും ജാഥയുമൊക്കെ കഴിയാൻ. അതുവരെ ഒരു കൂട്ടായല്ലോ. ഞാൻ വണ്ടി കുറച്ച് ദൂരത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലത്ത് മതിലിനോട് ഡോറിന്റെ ഭാഗം ചേർത്തിട്ടു. ആർക്കും അകത്തേക്ക് കേറി വരാനാവില്ലല്ലോ. സൈഡ് ഷട്ടറെല്ലാം വലിച്ചിട്ടു. എന്നാലുമെന്റെ മുരളീ നീയൊന്ന് കടന്നില്ലല്ലോ ആവഴിക്ക്?
സമയം കിട്ടുണ്ടേ ചേച്ചി?
അത് വെറുതേ, രാത്രി ഓട്ടം കഴിഞ്ഞാലും വേണംന്നുണ്ടെങ്കിൽ വരാം!
അത്…. പിന്നെ…
നീ മായൻ കളിക്കൊന്നും വേണ്ട. അവര് വന്നെന്റെ അടുത്തിരുന്നു. കൊഴുത്തുരുണ്ട് തുടകളടുപ്പിച്ച് ചേർത്ത് വെച്ചു. നീ വണ്ടി ഓടിക്കില്ലാന്നൊക്കെ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ? ഇപ്പോ ഞാൻ കണ്ടതോ? അത് പിന്നെ വല്ലപ്പഴും ഇതുപോലെ.
എന്നാ ഇപ്പ ദേ ആരുമില്ല, നല്ലൊരവസരാ! ഒരു പ്രാവശ്യമൊന്ന് ഓടിച്ച് നോക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിൽ മതി എന്താ?
ആയിക്കോട്ടെ, ഞാനിന്നേതായാലും റെഡിയാ!
ലൈവമേ ഇന്ന് കല്ല് മഴ പെയ്യും.
അത് പറഞ്ഞവരെന്റെ നെഞ്ചിൽ തഴുകി തലോടി. നാണിക്കാതെന്റെ സാരിയൊക്കെ അഴിച്ചേ നീ, എന്നിട്ട് ഈ മൊലയൊക്കെ പിടിച്ചൊടക്കെടാ! കൊറേ നാളായിട്ടാ മനസ്സിലാഗ്രഹിക്കണ