അഴകുള്ള സെലീന 2 [Nima Mohan] 289

“എങ്കിലെൻ്റെ ലൗലിമോൾ പോയി ഓട്ടടയുമായി നേരെ സെലീനയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോന്നോ.. ഞാനവിടെക്കാണും..”
“ചീ.. ഞാനാരാ നിൻ്റെ കെട്ടിയോളോ ഓർഡറിടാൻ..”
അവൻ്റെ ലൗലിമോളെന്നുള്ള വിളി അവൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയെങ്കിലും പുറമെ കാണിച്ചില്ല..
“ഒന്നങ്ങട് ചെല്ലെൻ്റെ ലൗലി മോളെ..”
അവനവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി ഇരുതോളിലും കൈ വെച്ച് ഉന്തിക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. അവളുടെ വാർമുടിക്കെട്ടിൽ നിന്നുയർന്ന വാസന ശൗരിയുടെ സിരകളെ ത്രസിപ്പിച്ചു.
“എന്തൊരു വാസനയാണ് ആൻ്റിയുടെ മുടിയ്ക്ക്..”
“അത് ഞാനുണ്ടാക്കിയ വാസനയെണ്ണയുടെ മണമാ.. എങ്ങനുണ്ട്..”
അവൾ തിരക്കി
“ഒന്നാന്തരമായിട്ടുണ്ട് ട്ടോ.. അല്ലേലും ലൗലിയാൻ്റി എന്തുണ്ടാക്കിയാലും അത് അടിപൊളിയല്ലെ.. എന്തൊരു കൈപ്പുണ്യമാ”
ലൗലിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി.
“നീ പോയി വരച്ചോ. ഞാന്‍ കാപ്പിയും കൊണ്ട്‌ വന്നേക്കാം.”
“ശരി”
അവന്‍ സെലീനയുടെ മുറിയിലേക്ക്‌ പോയി. ഭംഗിയും വൃത്തിയുമുള്ള റൂം. അവന്‍ ചുററും മിഴിയോടിച്ചു. സെലീനയുടെ ഗന്ധം മുറിക്കുള്ളില്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവന്‍ സ്റ്റൂളു വലിച്ചിട്ടിരുന്നു. മേശപ്പുറത്തു ഒരു തുണ്ടുപേപ്പറില്‍ വരയ്ക്കാനുള്ള പേജ്‌
നമ്പര്‍ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്‌. അവന്‍ അത്‌ നോക്കിയിട്ട്‌ റെക്കാഡ്‌ തുറന്നു നോക്കി.
അവന്‍ വര തുടങ്ങി അഞ്ച്‌ മിനിററു പോലുമെടുത്തില്ല അപ്പഴേക്കും കാപ്പിയും ഓട്ടടയുമായി ലൗലിയെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സ്റ്റൂളിലിരുന്ന്‌ വരയ്ക്കുന്ന അവൻ്റെ തൊട്ടുപിന്നിലായി നിന്നുകൊണ്ട്‌ ലൗലി അവന്‍ വരയ്ക്കുന്നത്‌ സാകൂതം നോക്കി നിന്നു.
“നിനക്കിതൊരു പ്രഫഷനാക്കാന്‍ പറ്റുമെന്നാ എനിക്കു തോന്നണത്. നല്ല പെർഫെക്ഷൻ ഉണ്ട്.”
ലൗലി പറഞ്ഞത്‌ കേട്ടുകൊണ്ട് അവന്‍ പിന്നിലേക്ക്‌ തെല്ലൊന്ന്‌ ചാരിയതും അവൻ്റെ പുറം ലൗലിയുടെ മാർദ്ദവമേറിയ വയറിലേക്കമര്‍ന്നു. ലൗലി പിന്നോട്ടു മാറുമെന്നാണു അവന്‍ കരുതിയതെങ്കിലും അങ്ങനെയുണ്ടായില്ല. അവളവിടെത്തന്നെ നിന്നു. ലൗലിയുടെ പൂവുടലിൻ്റെ ഇളംചൂട്‌ ശൗരിയുടെ സിരകളെ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു. ലൗലി വലംകൈ അവൻ്റെ തോളിലേക്ക്‌ വെച്ചു.
“ഇനിയിത്‌ കഴിച്ചിട്ടു വരയ്ക്കാം”
ലൗലി പറഞ്ഞു.
“എനിക്കിത്‌ വരച്ചോണ്ട്‌ തിന്നണം. അട ഇത്തിരി മുറിച്ചു എൻ്റെ വായില്‍ വെച്ചു തരാമോ.”
അവന്‍ ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ തലതിരിച്ച്‌ അവളെ നോക്കി.
“പിന്നെന്താടാ..”