?ബനാരസിൽ വിരിയിച്ച പൂക്കാലം 5? [Zoyaz] 413

കോളേജിൽ എത്തുന്നതിന് മുൻപേ ഉള്ള ഒരു ആൾ അധികം ഇല്ലാത്ത സ്ഥലത്തു സന്ദീപ്പ് നച്ചുവിനെ കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ട് അവന്റെ ബൈക്കിൽ.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നച്ചു അവൻ കാത്തു നിൽക്കുന്ന സ്ഥലത്തു എത്തി.

 

അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ മുഖം വിടർന്നു. കുറച്ചു ദിവസത്തിന് ശേഷം ഉള്ള ആ കണ്ടു മുട്ടലിന് അത്ര ഏറെഭംഗി ഉണ്ടായിരുന്നു.

 

രണ്ടു പേരും പരസ്പരം കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്ന ശേഷം നച്ചു വണ്ടി നിർത്തി ഇറങ്ങി അവന്റെ അടുത്തേക്ക്പോയി. ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി ആരും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി കണ്ട പാടെ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവൾ തേങ്ങി.

 

സന്ദീപ് അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി തലയിൽ നിന്നും വീണ തട്ടം എടുത്തു ഇട്ടു കൊടുത്തു.

 

സന്ദീപ് : എന്താ എന്റെ ഉമ്മച്ചി പെണ്ണേ കരയാൻ വന്നതാണോ ?

അവൻ അവളെ തല പിടിച്ചു ഉയർത്തി.

ദേ ആളുകൾ വരും ട്ടോ. നീ ശെരിക്ക് നിൽക്ക്.

 

നച്ചു : വന്നോട്ടെ , കണ്ടോട്ടെ , ഞാൻ ന്റെ ചെക്കന്റെ കൂടെ ആണ്. അയനിപ്പോ അവർക്കെന്താ. ( തേങ്ങലിന്റെകൂടെ അവൾ ദേഷ്യം നിറച്ചു പറഞ്ഞു )

ഉപ്പ ഇന്ന് വരും , ഉമ്മ ഉപ്പാനോടും ഇങ്ങളെ കൂട്ടുകാരനോടും ഒക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് കാര്യം. അളിയൻപറഞ്ഞിട്ടാ ഉമ്മ എന്നെ ഇന്ന് ക്ലാസ്സിന് പറഞ്ഞയച്ചത്.

 

സന്ദീപ് : ഹമ് .. എന്നിട്ട് അവൻ എന്നെ ഒന്ന് വിളിച്ചിട്ട് പോലും ഇല്ലല്ലോ.

അവനെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം. നീ അത് വെച്ചു ടെൻഷൻ അടിക്കേണ്ട. പക്ഷെ ഉപ്പയുടെ കാര്യം !?!

 

നച്ചു : അളിയൻ തീരുമാനിക്കുന്നതാണ് എല്ലാം. ഉപ്പാനെ കുറിച് ഏട്ടന് അറിയുന്നതല്ലേ.

 

ക്ലാസ്സിന് വരുന്ന കുട്ടികളിൽ പലരും ഇവരുടെ സംസാരവും നിൽപ്പും എല്ലാം കണ്ടു.

അവിടെ എല്ലാവര്ക്കും ഇവരുടെ കാര്യം അറിയുന്നതും ആണ് , അത് കൊണ്ട് അവർക്ക് അത് ഒരു പ്രശ്നംഅല്ലായിരുന്നു.

പക്ഷെ പലർക്കും ഇത്രയും മൊഞ്ചത്തി ആയ ഒരു ഉമ്മച്ചി പെണ്ണിനെ അവൻ എങ്ങനെ വളച്ചു കയ്യിലാക്കിഎന്നാലോജിച് അസൂയ ഉണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നെ സന്ദീപിന് ഒന്നും ഒരു പ്രശ്നം അല്ല.

എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് നച്ചുവിന് ആയിരുന്നു , അതെല്ലാം സന്ദീപ് അവന്റെ കഴിവ് വെച്ചുഇല്ലാതാക്കിയിട്ടും ഉണ്ട്.

 

സന്ദീപ് : എന്തായാലും അവർ വരട്ടെ , എന്തായാലും ന്റെ പൊന്നിന് ക്ലാസ്സിന് വരാൻ പറ്റുന്നുണ്ടല്ലോ. നമുക്ക്എന്നും കാണാനും. തത്കാലം ഇങനെ നിൽക്കട്ടെ.

 

നച്ചു : ഇനി അവർ ഇതിന് നല്ല തീരുമാനം എടുത്തില്ലെങ്കിലും ഞാൻ ഏട്ടന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വരും.