ബന്ധങ്ങളുടെ തേൻ നൂലുകൾ [ഋഷി] 736

ഞാനെങ്ങിനെ പറ്റില്ലെന്നു പറയും? തന്നേമല്ല, ഇതെവിടെവരെപ്പോവും എന്നറിയാനും തിടുക്കമായി. ആദ്യമായിട്ടാണ് അമ്മ ഗ്രാമത്തിനെപ്പറ്റി പറയണത്. എനിക്കോർമ്മയുള്ള നാൾ മുതൽ ഈ പട്ടണത്തിൽ, ഈ വീട്ടിലാണ് ഞങ്ങൾ.

വർക്ക്ഷോപ്പിൽ കണ്ടം ചെയ്തിട്ടിരുന്ന ഒരു പഴയ ബുള്ളറ്റ് ഞാൻ ഒഴിവു സമയങ്ങളിലൊക്കെ നന്നാക്കി ഓരോ ചെറിയ പാർട്ടും വാങ്ങി റിപ്പയർ ചെയ്ത് എൻജിൻ ട്യൂൺ ചെയ്തു കുട്ടപ്പനാക്കിയിരുന്നു. ആരോടും പറഞ്ഞില്ല.

മത്തായിച്ചേട്ടൻ ഒരു ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയിൽ റമ്മിൻ്റെ ലഹരിയിൽ ബൈക്കെനിക്കു തന്നു.

എടാ മോനേ! നീയാ ബൈക്കെടുത്തോ. നീ കൊറേ പണിഞ്ഞതല്ലേ. വീട്ടീ കൊണ്ടോക്കോ. നിൻ്റെ പേരിലേക്കു മാറ്റിക്കോ.

അങ്ങനെയാണ് ആർമീടെ പച്ചക്കളറിലൊള്ള ബൈക്ക് എൻ്റേതായത്.

ഞാനൊരു മുണ്ടുടുത്തു. ഏതായാലും കുളത്തിൽ മുങ്ങണം. ഒപ്പം ഒരു ടീഷർട്ടുമിട്ട് റഡിയായി. ബൈക്കിരപ്പിച്ചു. അമ്മ ഒരു പഴയ ബ്ലൗസും സെറ്റുമുണ്ടുമുടുത്ത് ഒരു ബാഗുമായി തടിച്ച കുണ്ടി സീറ്റിലമർത്തി കയ്യെൻ്റെ വയറ്റിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു.

ഞാൻ മെല്ലെയോടിച്ചു. ഞങ്ങളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. ബുള്ളറ്റിൻ്റെ ധുക്ക് ധുക്ക്… ഞങ്ങളുടെ ചിന്തകൾക്ക് താളം പകർന്നു. അമ്മയുടെ വിരലുകൾ ചിലപ്പോഴെല്ലാം എൻ്റെ വയറിലെ പേശികളിൽ തഴുകി. ഇതമ്മയുടെ ഒരു ശീലമാണ്. ദാ ബൈക്കിലിരിക്കുമ്പോഴുമുണ്ട്! ഇടയ്ക്ക് ബ്രേക്കിടേണ്ടി വരുമ്പോൾ ആ മുട്ടൻ മുലകൾ എൻ്റെ പുറത്തമരുന്നുമുണ്ട്. മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും ഞങ്ങളെപ്പൊഴേ തിരിഞ്ഞിരുന്നു. ഈ വഴിയിൽ അധികം വാഹനങ്ങളില്ല.

അവസാനത്തെ ഒരു കിലോമീറ്റർ ടാറിടാത്ത റോഡായിരുന്നു. കുഴപ്പമില്ല. ചെറിയൊരു കവല. മൂന്നാലു കടകൾ… ഒന്നോ രണ്ടോ ആളുകൾ മാത്രമിരിക്കുന്ന ചായക്കട. ബാക്കി വിജനം. ഞായറല്ലേ!

വലത്തോട്ടു പോ കുട്ടാ. അമ്മ പറഞ്ഞു. ഇവിടമൊട്ടും മാറീട്ടില്ല… അമ്മ മന്ത്രിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു.

ഞങ്ങൾ കുറച്ചൂടി മുന്നോട്ടു പോയി. ഒരു വളവു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ വലിയൊരാൽമരം. പൊളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ആൽത്തറ. സമയം പത്തരയാവുന്നു. മൊബൈലിൽ റേഞ്ചു കിട്ടുന്നില്ല. ശരിയായ പട്ടിക്കാടു തന്നെ.

ഞാൻ വണ്ടിയൊതുക്കി. ചുറ്റിലും നോക്കി. ഒറ്റക്കുഞ്ഞില്ല!

വാടാ കുട്ടാ. അമ്മയെൻ്റെ കരം കവർന്ന് മുന്നോട്ടു നടന്നു. മുന്നിൽ വലിയൊരു ചിറ. വിശാലമായത്. പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ പടവുകൾ…

നീയിവിടെ ഇറങ്ങി മുങ്ങി നിവർന്ന് ഈറനുടുത്ത് ആൽത്തറയിൽ വരണം. പെണ്ണുങ്ങളുടെ കടവ് അപ്രത്താണ്. ഞാനവിടെ വരാം. അമ്മ എൻ്റെ കയ്യിൽ രണ്ടു തോർത്തും തന്നിട്ട് അപ്രത്യക്ഷയായി.