ബാംഗ്ലൂർ ഡേയ്സ് 01 [Spider boy] 612

ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷനിൽ നിർത്തിയതും ഞാൻ ഇറങ്ങി. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി പരിചയ മില്ലാത്ത ആളുകൾ ആ തിരക്കിൽ നിന്ന് ഞാൻ സ്റ്റേഷൻന്റെ പുറത്തിറങ്ങി. എന്താ ചെയ്യണ്ടെന്ന് ഒരു പിടുത്തവുമില്ല. ഞാൻ ഒരു രണ്ടു മൂന്നു മിനിറ്റോളം അവിടെ കറങ്ങി തിരിഞ്ഞ് നിന്നു. അപ്പളാണ് ഫോണിലേക്ക് കാൾ വന്നത്. ഞാൻ നോക്കിയപ്പോ വീട്ടിൽ നിന്നായിരുന്നു. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു സംസാരിച്ചു.

” ഹലോ… ”
” ആ.. മോനെ എത്തിയോ… ”
” ആ.. എത്തി അമ്മേ.. ”
” നീ എന്താ… ഇന്നലെ രാത്രി വിളിക്കാന്നു പറഞ്ഞിട്ട് വിളിക്കാഞ്ഞേ ”
” 🙆‍♂️ ആയോ… സോറി.. ഞാൻ മറന്നു പോയി ”
” പിന്നെ രാത്രി അല്ലേന്ന് വിചാരിച്ച ഞാൻ വിളിക്കാഞ്ഞേ ”
” സോറി… അമ്മ… ഞാൻ വിളിക്കാൻ വിട്ടുപോയി ”
” അത് സാരല്യാടാ.. നിന്റെ അച്ഛമ്മ രാത്രി മുതൽ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതാ. നീ.. തീവണ്ടി കേറിയോ.  അവിടെ എത്തീട്ടുണ്ടാവോ. നീ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചോ… അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ”
” പിന്നെ എന്തേ രാത്രി വിളിക്കാഞ്ഞേ ”
” അത് ഞാൻ വിളിക്കാൻ പോയപ്പോ അമ്മ.. ഈ ഭാഗം ( T. V സീരിയൽ ) കഴിഞ്ഞിട്ട് വിളിക്കാ അടുത്ത ഭാഗം കഴിഞ്ഞ് വിളിക്കാം എന്നെ പറഞ്ഞ് സീരിയൽ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് പത്തു മണിക്കാ എന്നോട് വിളിക്കാൻ പറയണേ.. ആ… നേരത്ത് നിന്നെ ഒറങ്ങാവും ന്ന് വിചാരിച്ചാ ഞാൻ വിളിക്കാഞ്ഞേ ”
” ഹൌ…. 😮‍💨 എന്നിട്ട് പ്പോ ആളെവിടെ.. ”
” എവിടേണ്ട് കൊടുക്കാ.. ”
AA: എടാ വിനൂട്ടാ… നീ തീവണ്ടീന്ന് ഇറങ്ങിയാ…
” ആാാ… ”
AA: നീ എന്തെങ്കിലും തിന്നാ..
” ഇൽ… ആാാ തിന്ന് തിന്ന്. ”
AA : ” നോക്കി പൊയ്ക്കോട്ടോ! പിന്നെ പരിച്യല്ല്യാതാ നാടാ നോക്കീം കണ്ട് നടനൊട്ടോ. കുരുത്ത കേടൊന്നും ചെയ്യണ്ടട്ടാ… ”
” ആ… ന്നാ ശരി ”
അമ്മ : ഹലോ…
” ആ.. ന്നാ ഞാൻ വെക്കാണേ. ഞാൻ അവിടെ ചെന്ന് റൂമിലെത്തിട്ട് വിളിക്കാ… ”
” ന്നാ ശരി.. “