ബീന ടീച്ചറുടെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ 10 [വെടിക്കെട്ട്‌] 455

അരുണിന്റെ മുഖം വിവർണമായി.. ഒരു സെക്കന്റിന്റെ വ്യത്യാസത്തിൽ അവന്റെ ജട്ടികൂടി ഉരിയപ്പെട്ടു.. ഉദ്ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ ഇത്തിരിപ്പോന്ന കുഞ്ഞൻ മുട്ടമണിയും, താഴെ ഞാന്നുകിടക്കുന്ന ഞാവൽ വലുപ്പത്തിലുള്ള അവന്റെ ഗോലിസഞ്ചിയും ആ സ്ത്രീകൾക്ക് മുന്നിൽ അനാവൃതമായി..

“ആ ..” അരുണിന്റെ വായിൽ നിന്നും അപമാന ഭാരത്താൽ ഒരു ശബ്ദം ഉയർന്നു.. ഉടൻ തന്നെ മുന്നിൽ ക്ലാസ് കെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അഞ്ജുവും താൻ പ്രേമിച്ചുകെട്ടാൻ ആഗ്രഹിച്ച നിമ്മിയും തല തിരിച്ചു അവനെ നോക്കി..

പരിപൂർണ നഗ്നനായി, ഉരിയപ്പെട്ട ജെട്ടിയും നിക്കറുമായി മുട്ടിൽ ഉപ്പുകല്ലിൽ ഇളിഭ്യനായി നിൽക്കുന്ന അവനെ നോക്കി അവർ വായപോത്തി ചിരിച്ചു..

അരുൺ അപമാനം കൊണ്ടു കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.. പെണ്ണുങ്ങൾ എല്ലാവരും പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.. ശ്രീദവിയാന്റിയും, ചേച്ചിമാരും, തന്റെ പ്രായമുള്ള നിമ്മിയും അഞ്ജുവും വരെ.. അഞ്ചു സ്ത്രീകൾ.. നഗ്നനായി, സകല മാനവും ഹനിക്കപ്പെട്ടു, തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകളുമായി അവൻ നീറി നിൽക്കവേ പൊടുന്നനെ മുറിയടിച്ചു വരാനായി വാസന്തിയും അങ്ങോട്ട് കടന്നു വന്നു.. അവരുടെ മുഖത്ത് അന്നേരം ഒരു റ്റൂബ് ലൈറ്റ് കത്തിച്ച അത്രയും വെട്ടമുണ്ടായിരുന്നു.

വാസന്തിക്ക് അവന്റെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള ആ നിൽപ്പ് നല്ലവണ്ണം ബോധിച്ചു.. അവർ ഉള്ളുതുറന്നു ചിരിച്ചു.. രാവിലത്തെ സംഭവത്തിൽ അവർ പ്രതികാരം ചെയ്യുകയാണല്ലോ..

“എങ്ങനെയുണ്ട് വാസന്തി ചെക്കന്റെ നിൽപ്പ്..” മുറിയിൽ കയറിവന്ന വാസന്തിയോട് ശ്രീദേവി ചോദിച്ചു..

വാസന്തി നഗ്നമായ അവന്റെ ദേഹമാസകലം ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി.. “ചെക്കന് ഇത്തിരി പോന്ന അണ്ടിയും, നെല്ലിക്ക പോലുള്ള രണ്ടുണ്ടകളും മാത്രമേ ആണിന്റേതെന്ന് പറയാനുള്ളൂ.. മുലയും ചന്തിയും തുടകളുമൊക്കെ അസ്സൽ പെണ്ണിന്റേതാ..” ശ്രീദേവിയാന്റി മുക്കത്ത് വിരൽ വച്ചു ചിരിച്ചു..

“എടാ, വാസന്തിച്ചേച്ചി പറഞ്ഞതു കേട്ടോ.. നീ ശരിക്കും നല്ലൊരു പെണ്ണ് തന്നെയെന്ന്..” അരുൺ തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു അപമാനഭാരത്താൽ നീറുകയായിരുന്നു.. അവന്റെ ആണ്ബോധത്തിന് മേൽ പെണ്ണിന്റെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുന്ന വേളയായിരുന്നു അത്.

വസന്തിച്ചേച്ചിയുടെ കൈകൾ അല്പനേരം അവന്റെ തുടയിടുക്കിലൊക്കെ പരതിനടന്നു.. കറുത്ത നനുനനുത്ത മുടി അതിരിട്ടു നിൽക്കുന്ന അവന്റെ കുഞ്ഞനണ്ടിയുടെ പരിസരത്തും അവന്റെ ചന്തിയ്ക്കിടയിലുമെല്ലാം ആ വേലക്കാരിയുടെ കൈകൾ കുറച്ചു നേരം തത്തികളിച്ചു..

അവരുടെ വിരലുകൾക്ക് കീഴെ തുളുമ്പുന്ന അവന്റെ കിളുന്തു പെണ്ചന്തിയും, കറുത്ത ഞാവൽ പോലെ ഞാന്നു കിടന്നാടുന്ന വൃഷണങ്ങളും പിറകിൽ നിന്ന് നോക്കി അവരിപ്പോൾ പുച്ഛിച്ചു ചിരിക്കുന്നുണ്ടാവണം.