ബെന്നിയുടെ പടയോട്ടം – 27 (അതിര് – 2) 272

“ഞാനാ മോനെ..” അംബിക പരമാവധി സ്വരം മയപ്പെടുത്തി പറഞ്ഞു. ഉള്ളില്‍ ചില ശബ്ദങ്ങള്‍ ബെന്നി കേട്ടു. അവന്‍ നേരെ അടുക്കളയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങി. പെണ്ണ് അതിലൂടെ പുറത്തിറങ്ങി നേരെ ചെന്നു പെട്ടത് ബെന്നിയുടെ മുന്‍പിലാണ്. അവള്‍ ഭയത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

“ഷബാന….” ബെന്നി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. പച്ചക്കരിമ്പ് പോലെയുള്ള അവളുടെ വിളഞ്ഞു തുടുത്ത ശരീരവും സൌന്ദര്യം വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന മുഖവും അവന്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കി.

“ആ പെണ്ണ് എവിടെടാ?” അംബികയുടെ സ്വരം ബെന്നി കേട്ടു.

“ഏത് പെണ്ണ്..ഈ അമ്മയ്ക്കെന്താ..” വിഷ്ണു ഉരുണ്ടുകളിക്കുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ട് ബെന്നി ഷബാനയുടെ കൈയില്‍ പിടിച്ചു നേരെ അവിടെത്തി.

“ദാ..ഇവളുടെ കാര്യമാണ് അമ്മ ചോദിച്ചത്..”

വിഷ്ണു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി. ഷബാനയ്ക്ക് പക്ഷെ അത്ര ഭയമുള്ളതായി തോന്നിയില്ല. ബെന്നിയുടെ പിടുത്തം ഇഷ്ടമായ മട്ടിലായിരുന്നു അവളുടെ നില്‍പ്പ്.

“പറേടാ..ഏതാ ഇവള്‍..” അംബിക ചീറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. വിഷ്ണു കുറ്റബോധത്തോടെ തലകുനിച്ചു.

“കൂടെ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാകും..ഇതൊരു പ്രശ്നം ആക്കണ്ട..ഇനി അവനങ്ങനെ ചെയ്യില്ല…” ബെന്നി പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ വീട് എവിടാടി?” അവന്‍ ഷബാനയോട് ചോദിച്ചു.

“ടൌണില്‍..” അവള്‍ കൂസലില്ലാതെ പറഞ്ഞു.

“നീയും ഇവനും ഒരേ കോളജില്‍ ആണോ..”

“അതെ..”

“ഇതിനാണോ നിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ നിന്നെ പഠിപ്പിക്കാന്‍ വിടുന്നത്?”

“നിങ്ങളാരാ ഇതൊക്കെ ചോദിക്കാന്‍?” വിഷ്ണു കയറി ഇടപെട്ടു.

“മോനെ കൂടി കൊണ്ട് പോണോ ചേച്ചി?” ബെന്നി അവനു മറുപടി നല്‍കാതെ അംബികയോട് ചോദിച്ചു.

“വേണ്ട സര്‍..ഇവളെ ഇവളുടെ വീട്ടില്‍ എത്തിച്ച് അവരോട് കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍ മതി..കേസൊന്നും വേണ്ട..” അംബിക ബെന്നി പറഞ്ഞുകൊടുത്തത് പോലെ പറഞ്ഞു.

“സോറി സര്‍..ഞാന്‍ അറിയാതെ…” വിഷ്ണു അവനോടു മാപ്പിരന്നു.