ഭദ്രദീപം [KKWriter 2024] [EXTENDED EDITION] 545

***

മൂന്നു വർഷത്തിനുശേഷം ഭദ്ര തന്റെ ജോലി രാജിവെച്ച്, തിരികെ നാട്ടിലെത്തിയത് അവളോളം സുന്ദരിയായ ഒരു പെൺകുഞ്ഞും, അതുപോലെ സുന്ദരനായ ഒരാൺകുഞ്ഞുമായിട്ടായിരുന്നു. രണ്ടുവയസ്സുകാരായ ഇരട്ടക്കുട്ടികൾ – ദേവനും ഗൗരിയും.

കുട്ടികൾക്ക് ദീപന്റെ മുഖഛായ ഉണ്ടെങ്കിലും, അമ്മാവന്റെ ഛായ വരുന്നതിൽ വലിയ അതിശയം ഇല്ലാത്തതിനാൽ ആരും അത് ഗൗനിച്ചില്ല.

ഭദ്ര കുട്ടികളെക്കൊണ്ട് ഏട്ടനെ “അച്ഛാ” എന്നു വിളിയ്ക്കാൻ തന്നെയാണ്‌ പഠിപ്പിച്ചത്.

“അച്ഛനില്ലെന്ന് അവർക്ക്‌ തോന്നാതിരിയ്ക്കട്ടെ” എന്ന ദീപന്റെ വാദം, കേട്ടവർക്കെല്ലാം ബോധ്യമായി.

സത്യം മുന്നിൽ തുറന്നുവെച്ചാൽപ്പിന്നെ ആളുകൾ കാണില്ല.

പലരുടേയും “നിനക്കും ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ ദീപാ?” എന്ന ചോദ്യത്തിന്‌, “എന്റെ ജീവിതം ഭദ്രയ്ക്കും കുട്ടികൾക്കും വേണ്ടി ഉള്ളതാണ്‌” എന്നായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി.

കുട്ടികൾക്ക്‌ ദീപൻ “അച്ഛൻ” ആയത്‌ നാട്ടുകാർ ഏറ്റവും വലിയൊരു ത്യാഗമായാണ്‌ കണ്ടത്‌. അവൻ വിവാഹം പോലും കഴിക്കാതെ അവർക്കായി ജീവിക്കുന്നതോർത്ത്‌ അവർ അവനെ വാഴ്ത്തി.

കുട്ടികൾ ദീപനെ “അച്ഛാ”-യെന്ന് വിളിക്കാറായപ്പോഴേയ്ക്കും നാട്ടുകാർ, ‘വിവാഹമോചിതയായ’ സഹോദരിയ്ക്കും, കുട്ടികൾക്കും വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ദീപനെ വാഴ്ത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

കുട്ടികൾക്കും മറിച്ചൊന്നും തോന്നേണ്ടതില്ലായിരുന്നു. കാരണം അവർക്കുമുമ്പിൽ ദീ​‍പനും ഭദ്രയും എല്ലാംകൊണ്ടും, എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും, അവരുടെ നല്ല അച്ഛനും അമ്മയും ആയിരുന്നു.

അവരുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടേയും സ്നേഹപ്രകടനങ്ങളും, പരസ്പര ബഹുമാനത്തോടെയുള്ള ജീവിതവും കണ്ടാണല്ലോ അവർ വളരുന്നത്.