ഭാഗ്യദേവത 9 258

“എടാ… “ആതൂ”…”നിനക്ക് എന്നെ കെട്ടാമായിരുന്നില്ലേ” ടാ…?? എങ്കിൽ എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ നശിച്ചു പോകുമായിരുന്നോ ??
എന്നെ കൈവിട്ടു കളഞ്ഞില്ലേ നീ…..
അങ്ങനെ ആയിരുന്നേൽ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു അർത്ഥം ഉണ്ടായിരുന്നേനേ…. “ഒരു വാക്ക് കൊണ്ടോ, നോക്കുകൊണ്ടോ, ഒരു ക്ലൂ” നീ തന്നിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ അന്ന് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കില്ലായിരുന്നു…

എല്ലാം തകർന്നു തരിപ്പണമായില്ലേ ഇപ്പം… വീണ്ടും വിങ്ങിപൊട്ടി, വിതുമ്പി ക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു…. ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, എന്റെ നെഞ്ചത്തു തല ചായ്ച്ചു കിടന്ന അവൾ വീണ്ടും പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു…. അവളുടെ, ചുടുനിശാസങ്ങളും, ചൂട് കണ്ണുനീർ കണങ്ങൾ എന്റെ മാറിടത്തിൽ ഇറ്റിറ്റു വീണു… ആ കണ്ണീരും, തീഷ്ണമായ വാക്കുകളും മൂർച്ചയേറിയ ഇരുതലവാൾ പോലെ,.. തുളഞ്ഞു കയറിയത് എന്റെ ഹൃദയത്തിലും ആത്മാവിലേക്കും ആയിരുന്നു…

എന്റെ നെഞ്ചത്തു തല ചായ്ച്ചു ഏങ്ങലടിക്കുന്ന അവളെ കണ്ടപ്പോൾ, എനിക്കും പിടിച്ചു നിൽക്കാനായില്ല. മനസാക്ഷി കുത്തു കൊണ്ട്, മനക്കരുത്തു ചോർന്നു പോയ, ഒരു പുരുഷന്റെ ധീനാരോധനമായി അത് എന്നിൽ പുറത്ത് വന്നു…
അത്രയും നേരത്തെ, നമ്മൾ രണ്ടു പേരുടെയും കാഴ്ചപ്പാടിൽ തികച്ചും മാറ്റം വന്നു. വികാരവിചാരങ്ങൾ എല്ലാം അസ്ഥാനത്തായി. പാപബോധം വന്ന ആദവും ഹവ്വയും നാണം മറച്ചപോലെ വേർപെട്ട് നഗ്നത മറച്ചിരുന്നു നാമിരുവരും…

കരഞ്ഞു, കണ്മഷി കലങ്ങിയ ആ സുന്ദരമിഴികൾ ഉയർത്തി എന്നെ നോക്കി , ഗാഢമായി കെട്ടിപ്പുണർന്ന് കൊണ്ട് എന്നെ അവൾ ആശ്വസിപ്പിച്ചു…
ടാ… കുട്ടാ… എയ്…. നീ കരയരുത്, പ്ലീസ്…. പ്ലീസ്….. അങ്ങിനെ നീ കരഞ്ഞാൽ എനിക്ക് പിടിച്ചു നിൽക്കാനാവില്ല… എന്റെ ജീവിതം നശിച്ചു… അതോർത്ത് നീ സങ്കടപ്പെടരുത്…

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ഇന്നും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നത് അഥവാ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാതെ ഇരിക്കുന്നത് നിന്നെ ഓർത്തിട്ടും, നീ എന്ന വ്യക്തി ഇവിടെ ഉള്ളത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്….
എന്റെ മനസ്സിൽ നിനക്ക് വേണ്ടി സൂക്ഷിച്ച ഒരു കടലോളം സ്നേഹം അവശേഷിക്കുന്നത് കൊണ്ടും മാത്രം….