ഭൂപടത്തിൽ ഇല്ലാത്ത ഒരിടം 1 [രമ്യ] 290

“എങ്ങനൊണ്ടെടീ ഇരുന്നിട്ട് കൊള്ളാമോ…..” ദമയന്തി ചേച്ചി പതിയെ ഗീതചേച്ചിയോട് ചോദിച്ചു.

“ഹം…..” ഗീതചേച്ചി മറ്റേതോ ലോകത്തിലിരുന്നുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു. ഞാൻ പതിയെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയിരുന്ന് രണ്ടുപേരുടേയും തോളിനിടയിലൂടെ താഴേക്ക് നോക്കി ചേച്ചിയുടെ പാവാട തുടയുടെ മുക്കാൽഭാഗത്തോളം പൊങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അച്ഛന്റെ കൈ ചേച്ചിയുടെ കാലിനിടയിലാണ്. ഗ്രാമത്തിൽ ചെറുപ്പക്കാരികളെ കിളവൻമാർവരെ ചായക്കടയുടെ പുറകിൽ കുനിച്ച് നിർത്തി പണ്ണുന്നത് സ്ഥിരം കാഴ്ചയാണ്.

പണ്ടത്തെ ഒരു ജന്മി കുടുംബത്തിന്റെ വകയാണ് പത്തോളം എസ്റ്റേറ്റുകൾ നിൽക്കുന്ന ഭൂമി.നാലഞ്ച് മലകളും താഴ്‌വരകളും അതിനോട് ചേർന്ന പത്തഞ്ഞൂറേക്കർ സ്ഥലവും ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ വകയായിരുന്നു.പിന്നീട് അവകാശികൾ പലർക്കായി വിറ്റു. ഇപ്പോൾ ആകെ പത്തേക്കർ സ്ഥലവും പഴയ തറവാടും മാത്രമാണ് അവർക്കുള്ളത്.അവിടത്തെ അംഗങ്ങളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞുപോയി ഇപ്പോൾ വിവാഹം കഴിക്കാത്ത ഒരു ചേട്ടൻ മാത്രമാണ് അവിടെയുള്ളത്. രാഷ്ട്രീയമോ ജാതിയോ മതമോ ഗ്രാമവാസികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ബാധിച്ചിരുന്നില്ല.

ആകെ ഒരു കാവ് മാത്രമാണ് ആരാധനാലയമായി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. കല്ല്യാണങ്ങൾ പോലും ആ കാവിൽ വച്ചൊരു താലികെട്ട് മാത്രമായാണ് നടത്തിയിരുന്നത്. ചായസൽക്കാരമോ മറ്റുള്ള ചിലവുകളോ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.അവിടുത്ത രീതികൾ ഇഷ്ടമല്ലാത്തവർ അവിടെനിന്നും സ്ഥലം വിറ്റ് പോയി. ബാക്കിയുള്ളവർ അവിടെത്തന്നെ ജീവിക്കുന്നു.വിവാഹബന്ധം പോലും ഗ്രാമത്തിന് പുറത്തേക്ക് നീണ്ടിരുന്നില്ല.

പുറത്തേക്ക് പഠനത്തിനായി പോകുന്നവർ ഗ്രാമത്തിലെ രീതികൾ വെളിയിൽ പറയരുതെന്ന് കർശനമായ നിർദേശം ഒരോ മാതാപിതാക്കളും നൽകിയിരുന്നു.ജീപ്പ് ഗ്രാമത്തിലേക്ക് കടന്നു ദമയന്തിചേച്ചി അച്ഛന്റെ കുണ്ണയിൽനിന്നും പിടിവിട്ടിരുന്നില്ല.ചായക്കടയുടെ മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തിയതും ആദ്യം ഇന്ദിര ചേച്ചി ഇറങ്ങി ചായക്കടയിലേക്ക് നടന്നു.
“ചേട്ടാ ഒരു ചായ….”ചേച്ചി കടയിലെ ബഞ്ചിൽ ഇരുന്നു.

“പാല് കുടിക്കാമെടീ മോളേ….” അടുത്ത ബഞ്ചിൽ ഇരുന്ന കറവക്കാരൻ ചന്ദ്രേട്ടൻ കാലൊന്നകത്തി പറഞ്ഞു.അയാളുടെ ആറിഞ്ചോളം വരുന്ന കുണ്ണ ബഞ്ചിലേക്ക് നീണ്ടുകിടക്കുന്നു.

“ആദ്യം ചായ പിന്നെ പാല് കുടിക്കാം ചേട്ടാ….”ചേച്ചി ചന്ദ്രേട്ടനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.