എവിടെ ബാക്കി എവിടെ നോക്കി നോക്കി ഇരുന്നു മടുത്തു

മാഷേ… കഥ `ക്ഷ ´ബോധിച്ചു…. വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്…. അടുത്ത പാർട്ട്‌ വെയിറ്റ് ചെയ്യുവാ… ജോലിക്ക് ലീവ് കൊടുത്തിട്ട് കഥ പൂർത്തിയാക്ക്… അല്ല പിന്നെ….

ഫഹദു…

അങ്ങനെ മൂന്ന് ഭാഗം വായിച്ചെത്തി… ഒരു വിമർശക റോൾ എടുക്കണോ… അത് മഹാ മിശഡ് റോൾ ആണ്… ഓരോ വരി കീറി മുറിച്ച് പറയേണ്ടി വരും…. (പേടിക്കണ്ട ചെറുക്കാ…)
വേണ്ട… ആദ്യമേ നീ പറഞ്ഞു നീ ആദ്യമായി എഴുതാണെന്ന്… അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ മറ്റാരേക്കാളും മുൻപേ ആണ് ആൾറെഡി നീ… ചില അല്ലറ ചില്ലറ പരിചയങ്ങൾ പറഞ്ഞു തരാം… ചുമ്മാ… അത് നിയമസംഹിത ഒന്നും അല്ല ട്ടാ… പക്ഷെ എഴുത്തിന് ഒരിത്തിരി ആലങ്കാരികത വരുത്താനുള്ള ചെറിയ ചെറിയ പൊടിക്കൈസ്…

ഈ മൂന്നു ഭാഗങ്ങളായി നീ എഴുതിയിരിക്കുന്നതിന് ഭാഗങ്ങളായി തന്നെ അഭിപ്രായം/ആസ്വാദനം എഴുതാം… ഏറ്റവും ചുരുക്കി…

ഇതിൽ ആദ്യഭാഗം നീ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ ഏതാണ്ട് കഥയുടെ പ്ലോട്ടിനെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു ഇൻട്രോ മാത്രമായി കരുതാം… കാരണം അതിൽ കഥ നീ എങ്ങനെ കൊണ്ടുപോകാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു എന്നതിനെ പറ്റി പ്രത്യേകിച്ചൊരു ധാരണ കിട്ടുന്നില്ല.. എന്നാൽ ഇതൊരു കമാൻഡോ ഓപ്പറേഷൻസ് മോഡിലുളള കഥയാണ് എന്ന ഒരു സൂചന തന്നിരിക്കുന്നു… സൊ…. അതിനെ ഇൻട്രോ ആയി കണക്കാക്കാം…
അവിടെ നീ വളരെ കൃത്യമായി വേണ്ട ചേരുവകളെല്ലാം ചേർത്തിരിക്കുന്നു… ഒരുപക്ഷെ നിന്റെ സ്വാഭാവികമായ അറിവ്, അല്ലെങ്കിൽ നീ ഈ കഥക്ക് വേണ്ടി എടുത്ത വളരെ വളരെ കഠിനമായ ഒരു എഫർട്.. അത്രക്കധികം നീ ഈ തീമിന് വേണ്ട റോ മെറ്റീരിയൽസ് കളക്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്നു… ആ സിൻസിയറിറ്റിയെ എത്ര പ്രശംസിച്ചാലും മതിയാവില്ല…

ഇനി രണ്ടാം ഭാഗം… ഈ ഭാഗത്തിന് ഒരു കഥ എന്നതിനേക്കാൾ ഒരു തിരക്കഥ/നാടകം എന്ന രൂപമാണ് ഉള്ളത്.. എന്നാൽ പൂർണമായും അതായിട്ടും ഇല്ല… എന്ന് മാത്രമല്ല രണ്ടു തവണ നീ ഫസ്റ്റ് പേഴ്‌സണിൽ നിന്ന് തേർഡ് പേഴ്‌സണിലേക്ക് ചുവടു മാറിയിട്ടും ഉണ്ട്. (പ്രധാനമന്ത്രിയുമായി ഫ്‌ളൈറ്റിൽ ഉള്ള സംസാരം വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ) ഒരു നാടകത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ തിരക്കഥയിൽ നമുക്ക് അതിനുള്ള ഓപ്‌ഷൻ സുഖകരമായി ഉണ്ട്.. സീനുകൾ മാറ്റി കാണിച്ച് ഏതു പൊസിഷനിലും നമുക്ക് ഓരോ സീനിലും കഥ പറയാം… എന്നാൽ കഥയിൽ അത് വളരെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ അസ്വാഭാവികം ആയിപ്പോകും… അതൊന്നു ശ്രദ്ധിക്കണം.
തേർഡ് പേഴ്‌സണിൽ കഥ പറയുന്നതാണ് ഏറ്റവും എളുപ്പം… കാരണം… ഇപ്പൊ നീ ഒരു മൈതാനത്തു നിൽക്കുന്നു.. നിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു വലിയ മരം ഉണ്ട്… തേർഡ് പേഴ്‌സണിൽ നിന്ന് കഥ പറയുമ്പോൾ ആ മരത്തിന് അപ്പുറത്തോ ഇപ്പുറത്തോ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ ഒരേ സമയം നിനക്ക് പറയാം.. കാരണം തേർഡ് പേഴ്സണ് ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണാണ്… ഇവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ നിനക്ക് അനേകം കാതം അകലെയുള്ള കാര്യങ്ങളും വേണമെങ്കിൽ വിശദീകരിക്കാം..

എന്നാൽ ഫസ്റ് പേഴ്‌സണിൽ ആ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല.. മരത്തിനപ്പുറത്തെ സംഭവം വിശദീകരിക്കണമെങ്കിൽ അതിനേക്കാൾ മുൻപ് നീ ഇവിടെ നിന്ന് മരത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് പോകുന്നത് പറഞ്ഞെ തീരു… സീനുകൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം നഷ്ടപ്പെടും. വായനക്കാർക്ക് ചെകിടിക്കും… സൊ… സ്വാതന്ത്ര്യം കുറവാണ്…
എന്നാൽ കഥകൾ പലപ്പോഴും ഭംഗിയുള്ളതാവുന്നത് ഫസ്റ്റ് പേഴ്‌സണിൽ നിന്ന് പറയുമ്പോഴാണ് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം (അതുകൊണ്ട് അത് മാത്രം ശരിയാണ് എന്നല്ല… ഓരോരുത്തർക്കും ഓരോ രീതി ആയിരിക്കും)

കഥ എന്നത് പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കൽ ആണ്.. എന്നാൽ നിന്റെ രീതി അതിനേക്കാൾ ഒരുപടി കൂടെ കടന്ന് വായനക്കാരന്റെ മുന്നിൽ പൂർണമായി ആ സീനിനെ പ്രദർശിപ്പിക്കുക എന്ന തലത്തിലേക്ക് എത്തിയിരിക്കുന്നു. അത് നാടകത്തിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ തിരക്കഥയുടെ രീതിയാണ്,
(“പറയരുത്, കാണിച്ചു തരിക..” എന്നത് പൊതുവെ നാടക രചനയിൽ പിന്തുടന്ന പോരുന്ന ഒരു നിയമം ആണ്)…
വളരെ റിസ്കി ആണ് എന്നാൽ നിന്റെ കൈവഴക്കം ആ കൃത്യം അനായാസേന നിർവഹിച്ചിരിക്കുന്നു.. ഓരോ സീനും വളരെ കൃത്യതയോടെ നീ വരച്ചു കാണിച്ചു… ഒരുപക്ഷെ ഒരു സംവിധായകന് വളരെ സുഖകരമായി തന്റെ ജോലി ചെയ്യാവുന്ന വിധത്തിലേക്ക് നീ ആ രണ്ടാം ഭാഗത്തെ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്… അത് തീർത്തും വളരെ വളരെ നന്നായിട്ടും ഉണ്ട്…
രണ്ടാം ഭാഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ നീ പറഞ്ഞിരുന്നു ഡീറ്റൈലിംഗ് ചെയ്യാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു എന്നത്… അത് തീർത്തും കൃത്യമായി തന്നെ ആണ് ചെയ്തിരിക്കുന്നതും…

എന്നാൽ… കഥ എന്ന ഒരു ചട്ടക്കൂടിൽ നിന്ന്, അതിന്റെ രീതികളിൽ നിന്ന് വളരെ അധികം അത് മാറി പോയി എന്ന് മാത്രം. ഒരു പക്ഷെ അതിൽ വന്ന അല്പം നെഗറ്റീവ് കമന്റ്സ് കഥ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നവർക്ക് നാടകം/തിരക്കഥ ലഭിക്കുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു ഫ്രസ്‌ട്രേഷൻ മാത്രമാണ് … എന്നാൽ ഒരു നാടകത്തോട് അല്ലെങ്കിൽ തിരക്കഥയോട് താല്പര്യമുള്ളവർക്ക് നീ നൽകിയത് ഒരു അതി സുന്ദരമായ ട്രീറ്റ് തന്നെ ആണ്… അതിൽ യാതൊരു സംശയത്തിനും ഇടയില്ല.

ഇനി മൂന്നാം ഭാഗം…. തുടക്കത്തിലേ പശ്ചാത്തല വർണ്ണന ആരെയും വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയി ആ പ്രദേശം മുഴുവൻ കണ്മുന്നിൽ കാണിക്കുന്നതായിരുന്നു… അതി സുന്ദരം… അതീവ ഹൃദ്യം…
കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ ” ഞാൻ സിഗരറ്റ് എടുത്ത് കോലായിലേക്ക് നടന്നു…. എന്ന് തുടങ്ങി….അടുത്ത വീട്ടിലെ അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള മണവും ” വരെ…. എനിക്ക് നിന്റെ കഥയിലെ ഏറ്റവും ഇഷ്ടപെട്ട ഭാഗങ്ങൾ അവ തന്നെ ആണ്… ഇച്ചിരി പ്രകൃതി സ്നേഹത്തിന്റെ സൂക്കേട് ഉള്ളതുകൊണ്ടാവും.. അത് വളരെ ഇരുത്തം വന്ന ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ വൈഭവത്തോടെ നീ എഴുതി… ആർക്കും പറയാനാവില്ല നീ ആദ്യമായി എഴുതാണെന്ന്…

അത് മാത്രമല്ല മൂന്നാം ഭാഗത്തിൽ കഥ വീണ്ടും നാടകം/തിരക്കഥ രൂപം കൈവെടിഞ്ഞ് കഥയുടെ രൂപം സ്വീകരിച്ചു… പിന്നങ്ങോട്ട് വളരെ നന്നായി തന്നെ കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു…. ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലറിന് ചേർന്ന സസ്പെൻസോടെ നീ നിർത്തിയിട്ടും ഉണ്ട്… ആയതിനാൽ ഇനി കഥയെ പറ്റി പറയണമെങ്കിൽ ഇത് മുഴുമിക്കണം…

ഇത്രയും പോരെ ഫഹദു… നോക്ക്… നീ ആദ്യമായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ വീണ്ടും പറയുന്നു… നിന്റെ കഥ ഒരു മുൻ വിധികൾക്കും അവസരം കൊടുക്കാത്ത വിധം നീ വളരെ കയ്യടക്കത്തോടെ തന്നെ കൊണ്ട് പോകുന്നു… എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നതെന്ന് നീ ഒരു ക്ലൂ പോലും ഇതുവരെ തന്നിട്ടില്ല… അതുകൊണ്ട് തന്നെ പ്ലോട്ടിന്റെ പൂർണ സ്വാതന്ത്രം നീ കയ്യടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു… അത് തന്നെ ആണ് ഒരു നല്ല എഴുത്തുകാരന് വേണ്ടതും….

കഥ മുഴുമിക്കു… ബാക്കി ഇനി ഏറ്റവും അവസാനം… മുഴുവൻ വായിച്ചതിനു ശേഷം ട്ടോ….
ഞാൻ വിഷമിപ്പിച്ചോ?? (പ്രായ പൂർത്തി ആവാത്ത ചെക്കാ… ആ…. )

ഇനി മേലെ എഴുതിയതെല്ലാം സിമോണയുടെ ചില്ലറ രീതികൾ മാത്രം (അതൊക്കെ ശരിയാവണം എന്നൊന്നും ഇല്ലേ ഇല്ല) … ഇതൊന്നും ഒരു നല്ല കഥാകൃത്തിന് വലിയ ആവശ്യവും ഇല്ല…
വേണ്ടത് എഴുത്തിനോടുള്ള ആത്മാർത്ഥത ആണ്.. കമന്റിനോ ലൈക്കിനോ റീഡേഴ്സ് കൗണ്ടിനോ വലിയ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാതെ, ഒരുപാട് എഴുതി പരപ്പിക്കാതെ, മനസ്സിന് സുഖം തരുന്നത് ആഴത്തിൽ എഴുതുക… അവിടെ നിയമങ്ങൾക്കോ അഭിപ്രായങ്ങൾക്കോ പിന്നെ വലിയ വിലയൊന്നും നൽകേണ്ടതില്ല… അത് സിമോണ പറഞ്ഞാലും, ആര് പറഞ്ഞാലും….

ഇഷ്ടത്തോടെ മാത്രം
സിമോണ.

ഈ വർഷം അടുത്ത പാർട് ഉണ്ടാകുമോ???