ബ്രഹ്മഭോഗം 3 [Master] 219

“എവിടെ പോകും. ഒടുക്കത്തെ ചെവീം കണ്ണുമാ അയാള്‍ക്ക്” മാധവി പിറുപിറുത്തു. അവളുടെ ചൂടന്‍ നിശ്വാസം എന്റെ കവിളിലും കഴുത്തിലും പതിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നാവ് ചെറിയ പാമ്പിനെപ്പോലെ എന്റെ ചെവിക്കുള്ളില്‍ പരതുകയാണ്.

“അയാളെ അങ്ങ് കൊല്ലാമോ? കൊന്നാല്‍ നമുക്ക് പേടിക്കാതെ തോന്നുംപോലെ സുഖിക്കാം” എന്റെ ചെവിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നാക്ക് കടത്തിക്കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ഞെട്ടി. മദഭ്രാന്തിളകിയ അവള്‍ക്ക് അയാളെന്ന ശല്യത്തെ ഒഴിവാക്കാന്‍ കൊല ചെയ്യാന്‍ പോലും മടിയില്ല.

“ആ കാലന്‍ ചത്താലേ എനിക്ക് ശരിക്ക് സുഖിക്കാന്‍ പറ്റൂ..” അവള്‍ പുലമ്പി. കിതച്ചുകൊണ്ട് നാഗത്തെപ്പോലെ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കയറുകയാണ് അവള്‍. വലതുചെവി പൂര്‍ണ്ണമായും അവളുടെ വായിലാണ്.

“എനിക്ക് കാണണം”

ഞാന്‍ ശക്തമായി നിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് ആവര്‍ത്തിച്ചു. ഈ ജന്മത്തില്‍ എന്റെ ആദ്യഭോഗം; അതെനിക്കൊരു ദൃശ്യാനുഭൂതി കൂടിയാകണം. എങ്ങനെയും കാമാര്‍ത്തി തീര്‍ത്ത് മടങ്ങിപ്പോകാനല്ല ഞാനീ അപകടസാധ്യതകള്‍ ഏറ്റെടുത്തത്. ഏറെയുണ്ട് ഈ ബന്ധപ്പെടലിന്റെ സവിശേഷതകള്‍. ഒന്ന്, ഇത് എന്റെയീ ജന്മത്തിലെ ഒന്നാമത്തെ സംഭോഗമാണ്‌. ഇതിലെ എന്റെ ഇണയായിരിക്കുന്നവള്‍ മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാണ്. അതിലെ നിഷിദ്ധഘടകം ഇതിന്റെ ഹരം വാനോളം ഉയര്‍ത്തുന്നു. ഞാന്‍ കണ്ടതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും കാമാര്‍ത്തയായ, രതിയുടെ പര്യായമായ പെണ്ണാണ് ഇവള്‍. ഒരൊറ്റ ദിവസത്തെ പരിചയം മാത്രമാണ് എനിക്കിവളുമായി ഉള്ളത്; കാമഭ്രാന്തിയാണ് ഇവള്‍. ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് എന്നെ സ്വന്തം കഴപ്പ് ശമിപ്പിക്കാന്‍ വലവീശി പിടിച്ചവള്‍. സ്വന്തം ആസക്തിക്ക് വിലങ്ങുതടിയായി നില്‍ക്കുന്നവരെ കൊല്ലാന്‍ പോലും മടിയില്ലാത്ത കാമപ്പിശാചിനി. ഇവളുമൊത്തുള്ള എന്റെ രതിലീല ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാകാത്ത ഒരനുഭവമായിരിക്കണം; എല്ലാ വിധത്തിലും.

എന്റെ ചെവി വായില്‍ നിന്നും സ്വതന്ത്രമാക്കിയിട്ട് മാധവി അകന്നുമാറി. ഇരുട്ടില്‍ ഞാന്‍ തനിച്ചു നിന്നു. ഫാന്‍ മെല്ലെ നിശബ്ദമാകുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. അതിന്റെ ഇതളുകള്‍ വേഗത കുറഞ്ഞുകുറഞ്ഞു ഒരു ചെറു ഞരക്കത്തോടെ നിശ്ചലമായി. മറ്റേതോ മുറിയില്‍ തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഫാനിന്റെ കറകറ ശബ്ദം ഇരുട്ടിന്റെ നിശബ്ദതയെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു. നായരുടെ മുറിയിലെ ഫാനായിരിക്കണം അതെന്ന് ഞാന്‍ കണക്കുകൂട്ടി. പൂര്‍ണ്ണ നിശബ്ദതയും അന്ധകാരവും. എന്റെ താളം തെറ്റിയ നിശ്വാസം നിശബ്ദതയെ, ആ ഫാനിന്റെ ഞരക്കത്തോട് ഒത്തുചേര്‍ന്ന് ഭജ്ഞിക്കുന്നുണ്ട്.

പെട്ടെന്ന് ഇരുട്ടില്‍ തീപ്പെട്ടി ഉരയുന്ന ശബ്ദം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. മാധവിയുടെ രൂപം ആ വെളിച്ചത്തിന്റെ പിന്നില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു. തീപ്പെട്ടിയില്‍ നിന്നും മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിലേക്ക് അവള്‍ വെളിച്ചം പകര്‍ന്നു. ഇരുള്‍ മുറിയുടെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും പടിയിറങ്ങി. ചുവപ്പ് കലര്‍ന്ന മഞ്ഞവെളിച്ചം പരന്ന മുറിയാകെ ഞാനൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു. അധികം വലിപ്പമില്ലായിരുന്ന അതിന്റെ ഒരു വശത്ത്‌ ചെറിയൊരു കട്ടില്‍. പിന്നെയുള്ളത് ഒരു മേശയും സ്റ്റൂളുമാണ്‌. മേശപ്പുറത്ത് കൂജയും അതിനു മീതെ കമിഴ്ത്തി വച്ചിരിക്കുന്ന സ്റ്റീല്‍ മഗ്ഗും. മാധവി വിളക്ക് മേശമേല്‍ വച്ചിട്ട് കതക് ഉള്ളില്‍ നിന്നുമടച്ചു. രണ്ടു വാതിലുകള്‍ ഉണ്ട് ആ മുറിക്ക്. ഒന്ന് പുറത്തേക്കും മറ്റേത് ഞങ്ങള്‍ കയറിവന്ന മുറിയിലേക്കുമാണ്‌. ആ കതകാണ് അവള്‍ അടച്ചത്. വെളിയിലേക്കുള്ള കതക് തുറക്കാനാകാത്ത വിധം ഉള്ളില്‍ നിന്നും പട്ട വച്ച് അടച്ചിരിക്കുകയാണ്. വിളക്കിന്റെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍, എരിയുന്ന മണ്ണെണ്ണയുടെ ഗന്ധത്തില്‍ ഞാന്‍ നോട്ടം മാധവിയുടെ നേര്‍ക്ക് മാറ്റി. പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കതകിന്റെ ഓടാമ്പല്‍ മെല്ലെ കയറ്റുന്ന അവളുടെ പിന്‍ഭാഗം ഞാന്‍ കണ്ടു. ഇളം നീലനിറമുള്ള തീരെ ചെറിയ ബ്ലൌസും, അരയ്ക്ക് വളരെ താഴെ ബന്ധിച്ചു നിര്‍ത്തിയിരുന്ന തോര്‍ത്തും അവളുടെ വിളഞ്ഞു കൊഴുത്ത ദേഹത്തെ പകുതിപോലും മറച്ചിരുന്നില്ല.