അതിന് ദേഷ്യപ്പെടുവാനോ പിണക്കം ഭാവിക്കുവാനോ വയ്യ…
കാരണം അവൾ തനുമോളെ തനിക്കു തന്നവളാണ്……
ഒന്നും തരാതെയിരുന്നിട്ടില്ലല്ലോ…
മരണഭയമെന്നതില്ലാത്ത മനുഷ്യരുണ്ടോ…?
പിന്നീട് അങ്ങനെയൊന്നു സംഭവിച്ചില്ല…
തനു തന്നെയായിരുന്നു കാരണം…
ചിന്തകൾ വീണ്ടും തനുവിലേക്കു വന്നു…
“അല്ലെങ്കിലും തനുവിന് ഇത്ര വയസ്സായില്ലേ ദീപൂസേ………..””
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായി ദയ വീണ്ടും തിരിച്ചെത്തിയതായി ദീപക്കിനു മനസ്സിലായി……….
അതും ശരിയാണ്…
പഴയ കാലഘട്ടമേ അല്ല ഇത്…
അമ്മയും മകളും നിറവയറൊഴിഞ്ഞ് ഒരു കൂരയ്ക്കു കീഴെ കിടന്ന കാലമുണ്ടായിരുന്നു…
വേല കഴിഞ്ഞു , അന്തിയടിച്ചു വരുന്ന ഭർത്താവിന് ഭാര്യയല്ലാതെ മറ്റൊരു എൻജോയ്മെന്റും ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു കാലം…
ഇന്ന് കാലം മാറി…
കഥയപ്പാടെ മാറി…
അതേ…
തനുവിന് പ്രായമായിത്തുടങ്ങി…
പക്ഷേ, ദയ വീണ്ടും പ്രസവിക്കാത്തതെന്തുകൊണ്ട് എന്ന് ചോദിച്ചത് അതേ തനുവാണ്……….
തനുവിന് ആ കാര്യത്തിൽ നാണക്കേടില്ല……
പകരം……….?
“” കുഴപ്പമില്ല ദയാ…….. “
പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദീപക് അവളുടെ ചുമലിൽ നിന്ന് അടർന്നു…
“ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാൻ വെറുതെ ഒരാഗ്രഹം അപ്പോൾ തോന്നിയത്……….””
ദയ അയാളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തഴുകിത്തുടങ്ങി…
“” വിഷമമുണ്ടോ ദീപൂസിന്……….?””
“” എന്തിന്… ? നിന്റെ പേടി നീ പറഞ്ഞില്ലേ… നിന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ട് എനിക്കൊന്നും വേണ്ട… “”
“” അതല്ല……….””
ദയ പുഞ്ചിരിച്ചു…
നിലാവിനൊളിയിൽ അവളുടെ പല്ലുകൾ തിളങ്ങി…
“പിന്നെ……….? “
ദയ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു……
“” സെമൻ വരുന്ന ടൈമിൽ എടുക്കുമ്പോൾ………..?””
ദീപക് ഒന്നു കൂടി നിവർന്നു…
അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം കൊടുക്കാനയാൾ ഒരുങ്ങവേ, അപ്സ്റ്റെയറിന്റെ പുറത്തേക്കുള്ള ഭിത്തിയരികിൽ ഒരു നിഴൽ അയാൾ കണ്ടു…
ദീപക്കിന്റെ ശരീരം, കാരണമില്ലാതെ ഒന്നു വിറ കൊണ്ടു…
ആ നിഴൽ ആരുടേതാണെന്ന കാര്യത്തിൽ അയാൾക്ക് സംശയമേതുമില്ലായിരുന്നു……….
(തുടരും……….)
ഡിയർ കബനിനാഥ്,
നിഷിദ്ധം വായിച്ചു ശീലമുള്ളതാണ്. എന്നാലും നിങ്ങൾ എഴുതുമ്പോൾ അത് ഒരു പ്രേത്യേക ഫീൽ ആണ് വായിക്കുവാൻ.തനൂജയുടെയും ദീപക് ദാസിന്റെയും നിഷിദ്ധരതി നല്ലരീതിയിൽ പതിവ് ശൈലിയിൽ വായിക്കുവാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു വേഗം വരില്ലേ?????????