“ഇത് ശരിയാവൂല. ഡോക്ടറെ കാണണം. ഇങ്ങനെന്നാ അന്റെ ഉമ്മാന്റെ അസുഖോം തുടങ്ങീത്.. അന്നത് പെറ്റ് കഴിഞ്ഞാ സാധാരണ ഉണ്ടാവുന്നതല്ലേന്നും പറഞ്ഞ് കാര്യത്തിലെടുത്തില്ല…. അതോണ്ടെന്താ? സഫിയ നേരത്തെ പോയി…”
“മാലിക്കുൽ മുൽക്ക് വിളിക്കുമ്പോ ആരായാലും പോണ്ടേ ഉപ്പാ…”
ഉപ്പ വന്നു കിടന്നു. ഷഹാനയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു തലോടി.
പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ അവർ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി. ഉപ്പാക്ക് സമാധാനം ആവാൻ വേണ്ടി കുറെയേറെ ടെസ്റ്റുകൾ ചെയ്തു. മകൾക്ക് പ്രേത്യേകിച്ച് ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഉപ്പക്ക് ആശ്വാസമായത്. എന്നിട്ടും മതിയാവാഞ്ഞ് എന്തൊക്കെയോ നേർച്ചയൊക്കെ നേർന്നു.
അന്നത്തെ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം ഉപ്പ ഷഹാനയെ കൂടുതൽ സ്നേഹത്തോടെ പരിചരിക്കാൻ തുടങ്ങി. തന്നെയും മകളെയും തനിച്ചാക്കി പോയ ഭാര്യയുടെ ഓർമ്മകൾ തന്നെയായിരുന്നു അതിന് കാരണം.
രാവിലെ തോട്ടത്തിൽ പോയി കാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്കി ഉച്ചയായപ്പോഴത്തേക്ക് ഉപ്പ തിരിച്ചെത്തി.
ഉപ്പ ഉച്ചക്ക് ഉണ്ണാൻ വരും എന്ന് അറിയാമായിരുന്ന ഷഹാന വിഭവ സമൃദ്ധമായ ഊണൊരുക്കിയിരുന്നു. മട്ടനും ഉപ്പാക്ക് ഇഷ്ടപെട്ട പുഴമീൻ വറുത്തതും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“ഇങ്ങള് ഷോപ്പില് പോയീലെ”?
അവൾ അറിഞ്ഞിട്ടും അറിയാത്ത പോലെ ചോദിച്ചു.
“ഇയ്യ് ഇതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി കാത്തിരിക്കുമ്പോ എങ്ങനേ ഷോപ്പില് പോവാൻ തോന്നാ”
ഉപ്പ ഇരുന്നു. അവൾ വിളമ്പി. ഉപ്പാന്റെ കൈകൾ ചേർന്ന് നിന്ന് വിളമ്പുന്ന അവളുടെ ചന്തിയിൽ ഓടിക്കളിച്ചു.
“എന്തെ ഈ ഡ്രെസ്സില്”?
