ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍ [സ്മിത] 358

കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍, ഉമ്മ വെക്കുമ്പോള്‍ ഇത്ര സുഖമോ?
തല മുഴുവന്‍ സുഖലഹരിയില്‍ പെരുക്കുകയാണ്!

“കിടക്കാം, അനീ?”

രവി ചുണ്ടുകള്‍ വേര്‍പെടുത്തി ചോദിച്ചു.
അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാതെ തലകുലുക്കി
കിടക്കാന്‍ താന്‍ എപ്പഴേ കൊതിക്കുന്നതാണ്!
അനിത ആലോചിച്ചു.
എന്നെ ഇപ്പോള്‍ രവിയേട്ടന്‍ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നത് ഉമ്മവെക്കുന്നത്, നിന്നു കൊണ്ടാണ്.
അപ്പോള്‍ ഇത്രയേറെ സുഖം.
അപ്പോള്‍ കിടക്കുമ്പോഴോ?
ആ ഓര്‍മ്മയില്‍പ്പോലും ദേഹത്ത് വീണ്ടും ലഹരിക്കുമിളകള്‍ പെയ്തിറങ്ങുകയാണ്.
പെട്ടെന്ന് അനിതയറിഞ്ഞു താന്‍ നിലത്ത് നിന്നും ഉയര്‍ത്തപ്പെടുന്നു.
രവിയേട്ടന്‍ തന്നെ കോരിയെടുകുകയാണ്.
എത്ര അനായാസമായി!
അത്രയ്ക്കും ഭാരമില്ലേ തനിക്ക്?
ഒത്ത ഉയരമുണ്ട്.
ഉയരത്തിന് വേണ്ട വണ്ണവുമുണ്ട്.
പക്ഷെ രവിയേട്ടന്‍ ഒരായാസവുമില്ലാതെ തന്നെ എടുത്തുയര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു.
അയാള്‍ അവളെ വിരിച്ചൊരുക്കിയ, പനിനീര്‍പ്പൂക്കളും വസന്തമുല്ലയും വിതറിയ മെത്തമേല്‍ മലര്‍ത്തി കിടത്തി.
അവളുടെ സമീപമിരുന്നു.
മുഖം താഴ്ത്തി സാരി മാറി നഗ്നമായ മനോഹരമായ വയറില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ അമര്‍ത്തി.
അവളുടെ അരക്കെട്ട് സുഖമൂര്‍ച്ചയില്‍ ഒന്ന് പൊങ്ങി.
അധരങ്ങള്‍ പിളര്‍ന്നു.
സുഖലഹരിയില്‍ മാറിടം ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങി.
അയാളുടെ മുഖം പൊക്കിള്‍ച്ചുഴിയിലെത്തി.

“ഏട്ടാ….”

സുഖമുള്ള, ചൂടുള്ള വിളിയൊച്ച.
പൊക്കിള്‍ കടന്ന് അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ അടിവയറിലെത്തി.
അടുത്ത നിമിഷം അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അമരുന്ന ഇടമേത് എന്നതറിഞ്ഞ് അനിത വീര്‍പ്പ് മുട്ടി.
എന്നാല്‍ അവളുടെ പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വിപരീതമായി അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ സാരിയ്ക്ക് പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ മാദക മദാലസ തുടകളില്‍ അമര്‍ന്നു.