എല്ലാവർക്കും സുഖമാണെന്ന് കരുതുന്നു. എനിക്കും സുഖമാണ്. Kk യിലെ എന്റെ ആദ്യത്തെ കഥയാണ് തെറ്റ് കുറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവാം ഇഷ്ട്ടപെട്ടാൽ ❤️ ലൈക്കുകൾ തന്ന് നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുക ….. എന്നെ ഈ കഥ എഴുതാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച അഥവാ പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ നൻപൻ ആയ ലല്ലുവിന് ? ഒരായിരം നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തുടങ്ങുന്നു.

കഥ നിഷിദ്ധമാണ്…. അതിനാൽ ഇഷ്ട്ടമുള്ളവർ മാത്രം വായിക്കണം എന്നഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു….!!

[കഥയെ കഥയായി മാത്രം കണ്ട് സ്വന്തം ബന്ധങ്ങൾക്ക് വില നൽകുക.]

????????????????? ചാരു എന്റെ അമ്മയും  കാമുകിയും Charu Ente Ammayum Kaamukiyum | Author : XEROX

 

“കണ്ണാ ഞാൻ വേറെ കല്യാണം കഴിക്കട്ടെ… ”

ഇയ്യൊരു ചോദ്യം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണരുന്നത്. ചുറ്റും നോക്കി ആരെയും കാണുന്നില്ല. ക്ലോക്കിൽ സമയം 2 മണി ആവുന്നേ ഉള്ളു.

“സ്വപ്‍നം ആയിരുന്നോ മൈര്…..”

ഞാൻ സ്വയം പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ബെഡ്ഢിനരികിലെ മേശയിൽ നിന്നും ജഗ്ഗെടുത് രണ്ട് കവിള് വെള്ളം കുടിച്ചു.

സ്വപ്‍നം ആയിരുന്നിട്ടുകൂടി ഞാൻ ഇങ്ങനെ പേടിച്ചിട്ടില്ല…. ആകെ മൊത്തം ഒരു മരവിപ്പ്.

അല്ല ഈ ചോദ്യം ഇന്നലെ രാത്രി ചാരു എന്നോട് ചോദിച്ചതല്ലേ എന്നിട്ട് അതിന് മറുപടിയായി ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.

തനിക്ക് പറയാമായിരുന്നു…. എന്നെ വിട്ട് പോവരുതെന്നും… ജീവനെക്കാളേറെ സ്നേഹിക്കുന്നെന്നും…. എന്നാൽ അങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ പിന്നെ ചാരു എന്നെ വെറുക്കില്ലേ…. ആഹ് അമ്മ മനസ്സിന് അത്‌ താങ്ങാനാവുമോ…..അല്ല താനെന്തിനാണ് അങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കുന്നത്…. ചാരു കല്യാണം കഴിക്കുന്നതിൽ ഏറ്റവും നിർബന്ധിച്ചിരുന്നത് താനല്ലേ… എന്നിട്ടും ഞാൻ എന്തിനാണ് ഒരു മൂളലിൽ അതിന് മറുപടി നൽകിയത്..

ഞാൻ ബെഡിൽ തലയ്ക്കു കയ്യും കൊടുത്ത് കിടന്നുകൊണ്ട് ആലോചിച്ചു.

ചിന്തകൾ ഫീനിക്സ് പക്ഷി കണക്കെ പറന്നുയർന്നു…..

 

???????????????

ഞാൻ സിദ്ധാർഥ് ശങ്കർ…. ഇപ്പൊ ഡിഗ്രീ കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ ചൊറിയും കുത്തി ഇരിക്കുന്നു.ബിടെക് ആയിരുന്നു.. Marine engineering.നേവിയിൽ കേറണമെന്ന ആഗ്രഹം കൊണ്ടാണ് ഞാൻ marine engineering തിരഞ്ഞെടുത്തത്. 21 വയസ്സായി.എന്തായാലും ഇനി കൊറച്ച് കാലം വിശ്രമിക്കാം എന്ന ഒരു ഇതിലാണ് ഞാൻ വീട്ടിൽ തന്നെ കൂടിയത്. എന്നാൽ ആഹ് ഒരു ഒറ്റ കാര്യത്തിലാണ് ഞാനും എന്റെ മാതാശ്രീയും തമ്മിൽ ഉടക്ക്. ചാരുലത എന്നാണ് പോരാളിയുടെ പേര്. ചാരുലത ശങ്കർ.ഞാൻ ചുരുക്കി ചാരു എന്ന് വിളിക്കും.ഇപ്പൊ ഹൈ സ്കൂൾ ടീച്ചർ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്നു. എന്റെ ആറാം വയസ്സിലാണ് അച്ഛൻ മരിക്കുന്നത്. അച്ഛൻ പട്ടാളത്തിലായിരുന്നു. അതിർത്തിയിൽ വച്ച് ഉണ്ടായ സ്ഫോടനത്തിൽ അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ തനിച്ചാക്കി പോയി. അനാഥനായ അച്ഛൻ അമ്മയുമായി ഒളിച്ചോടുമ്പോൾ ആകെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആരോഗ്യം മാത്രമാണ്. അതിനാൽ തന്നെ അമ്മയുടെ സഹോദരങ്ങളും ബന്ധുക്കളും പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടില്ല.ഏതാണ്ട് 7 വർഷത്തോളം അച്ഛൻ പട്ടാളത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു. എന്നാൽ അത്ഭുതം എന്തന്നാൽ ചാരു എന്നെ പ്രസവിച്ചത് പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിൽ ആണ്…. അവരുടെ ഒളിച്ചോട്ടം വിപ്ലവകരമായ ഒന്നായിരുന്നു.എന്നിരുന്നിട്ടും തളരാതെ അവർ പോരാടി.എന്റെ ജനനശേഷമാണ് ചാരു ഡിഗ്രീ ഒക്കെ പഠിക്കാനായി പോകുന്നത്.