ചാരുലത ടീച്ചർ 8 [Jomon] 1204

അതും പറഞ്ഞെന്നെ മിസ്സവളുടെ മാറോട് ചേർത്തു കിടത്തി….. മെല്ലേ മെല്ലേ പുറത്തു തഴുകുന്നുമുണ്ട്…

“ഹാവൂ…സമാധാനമായി…..”

ചൂട് വമിക്കുന്നയാ പഞ്ഞിക്കെട്ടുകളിലേക്ക് മുഖംച്ചേർത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…കണ്ണുകളടച്ചാണ് ഞാനത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും മിസ്സിന്റെ മുഖത്തിപ്പോ നിറഞ്ഞു നിക്കുന്നയൊരു പ്രത്യേക ചിരിയുണ്ട്…അതെനിക്ക് കണ്ണു തുറക്കാതെ തന്നെ തിരിച്ചറിയാനാവും…….

————————-

നല്ലൊരുറക്കത്തില്ലങ്ങനെ മുഴുകി കിടക്കുമ്പോളായിരിക്കും ഈ പൂറ്റിലെ ട്രെയിൻ വല്ല തുരങ്കത്തിലും പോയി കേറുന്നത്…. കടകട എന്നും പറഞ്ഞു ട്രാക്കിൽപോയി കല്ലടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തുറക്കുന്നത്…..

മൈര് ബോഗിക്കുള്ളിലേക്ക് നേരാവണ്ണം വെളിച്ചം പോലും വന്നു തുടങ്ങിയിട്ടില്ല അതിന് മുൻപേ ഉറക്കം പോയ ദേഷ്യത്തിൽ ഞാനെണീറ്റു നോക്കുമ്പോളാണ് എന്നെത്തന്നെ നോക്കികൊണ്ട് സൈഡിലെ കമ്പിയിൽ തലചാരിയിരിക്കുന്ന മിസ്സിനെ കണ്ടത്…

“സമയമെത്രയായി…?

കണ്ണ് തുരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ചാരുവിനോട് ചോദിച്ചു

“അഞ്ചര കഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളു…!

തെളിച്ചം കുറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ ആണ് പെണ്ണിന്റെ പറച്ചിൽ…അപ്പൊ മിക്കവാറും പുള്ളിക്കാരിയുടെ ഉറക്കവും ഗോവിന്ദയായ മട്ടാണ്…..

ഇത്ര നേരത്തെഎണീറ്റിട്ട് വേറൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തോണ്ട് ഞാൻ എണീറ്റപോലെ തന്നെ വീണ്ടുമാ സീറ്റിലേക്ക് കേറികിടന്നു.. കണ്ണടച്ചു നോക്കാം എങ്ങാനും നിദ്രാദേവി ഇതുവഴി വന്നാലോ….

എന്നും വിചാരിച്ചു കിടന്നതല്ലാതെ ഒരു മൈരും വന്നില്ല…അപ്പോളാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് അപ്പുറത്തായി കിടന്നിരുന്ന ഫാമിലിയെ കാണുന്നില്ല……ശെടാ ഇതുങ്ങളെല്ലാം ഇതെവിടെ പോയി…..