ചാരുലത ടീച്ചർ 8 [Jomon] 1117

ചായ കുടി കഴിഞ്ഞതും ഞാനോടി റൂമിൽ കേറി…വെറുതെ പ്രതേകിച്ചൊന്നുമില്ല പുറത്തു നല്ല മഴ ആർത്തലച്ചു പെയ്യുന്നുണ്ട് അതിന്റെ ശബ്ദവും ഭംഗിയുമൊക്കെ നോക്കി ഞാനാ കട്ടിലിൽ കേറി കിടന്നു…തൊട്ടടുത്തു തന്നെയാണ് ഒരു ജനലുള്ളത്…മഴക്കൊപ്പം തന്നെ നല്ല കാറ്റുമുള്ളതിനാൽ ജനാല മുഴുവനായി തുറന്നിടാനും പറ്റുകേല…

കൊറച്ചു നേരം അങ്ങനെയേ തന്നെയിരുന്നു മഴയൊക്കെ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോളാണ് നമ്മുടെ മിസ്സിന്റെ വിളിയെന്നെ തേടിയെത്തിയത്…

“ഹലോ…. “””

ആദ്യത്തെ ബെല്ലിൽ തന്നെ ഫോണെടുത്തു ഞാൻ ചെവിയോട് ചേർത്തു..

“എന്താടാ അവിടുന്ന് ഒച്ചപ്പാട് കേള്ക്കുന്നെ…?

തിരിച്ചൊരു ഹലോ പോലും പറയാതെ തന്നെ മിസ്സിന്റെ ചോദ്യമെത്തി…

“ആ അത് മഴ പെയ്യണത…ന്തേയ്‌ അങ്ങോട്ട് മഴയൊന്നുമില്ലേ…?

“മഴയോ…കൊറച്ചു മുന്നേയൊന്ന് തൂളിപ്പോയി…അല്ലാണ്ട് ഒന്നുമില്ല…”

“ഓഹ് അപ്പോ മിസ്സിന് മഴ മിസ്സായല്ലേ…ഇങ്ങോട്ട് പോരുന്നോ…നല്ലടിപൊളി മഴയും കാറ്റും കൊറച്ചു ഇടിയും മിന്നലും ആകെക്കൂടെ നമ്മുക്ക് വൈബ് ആക്കാം.. എങ്ങനെ ഒണ്ട് പ്ലാൻ…?

ഞാനാ ഫോണും പിടിച്ചു ബെഡിൽ കിടന്നു രണ്ടു മറച്ചിൽ മറഞ്ഞു…

“അങ്ങനെയിപ്പോ മോൻ മിസ്സിനെ വച്ചു വൈബ് പിടിക്കണ്ട…”

മറുതലക്കൽ നിന്നൊരു കുണുങ്ങി ചിരിയോടെ ചാരു പറഞ്ഞു…ആഹ് ഈ ചിരി കേൾക്കാനല്ലേ ഞാനീ പെരും മഴയത്തും ചളി വാരി എറിഞ്ഞത്…. ഹിഹി….

“ഓ അപ്പോ മിസ്സ്‌ തല്പരകക്ഷിയല്ല…ഹ്മ്മ്…സാരോല്ല…പിന്നേയ് ലീവൊക്കെയല്ലേ വരുന്നത്.. ന്താണ് പരുപാടി…നാട്ടിൽ പോണുണ്ടോ…?