ചോക്ലേറ്റ് ബോക്സ് 1 [കുന്നിക്കുരു] 291

“അത്… അത്….”

“എന്ത്”

“തരാൻ പറ്റാത്തത് ഒന്നുമല്ലല്ലോ. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പൊ തന്നെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞേക്കാം ചോക്ലറ്റ് പാക്കറ്റിന്റെ കാര്യം ”

“വേണ്ട നീ എടുത്തോ…പക്ഷെ ‘അമ്മ വരാതെ നോക്കണം. നീ ഒരു പണി ചെയ്യ്. നീ പോയി സ്റ്റെയർ കേസിൽ നിന്ന് അമ്മയോട് പറ ഞങ്ങൾ കൊറച്ചു നേരം പഠിക്കാൻ പോവാണെന്ന്. എന്നിട്ട് പോരും വഴി ആ വാതിൽ കൂടെ അടച്ചേക്ക്.”

“അതൊക്കെ ശരി. പക്ഷെ ഞാൻ വരുന്ന വരെ നീ ഇങ്ങനെ തന്നെ കിടക്കണം.”

അരുൺ പോകുംവഴി അവളുടെ ഷോർട് ഒരൽപം പൊക്കി വെച്ചു. ഇപ്പൊ ഉള്ളിലെ പാന്റി കുറച്ചു പുറത്തായി. പെട്ടെന്ന് അമൃത അവന്റെ കയ്യിൽ കേറി പിടിച്ചു. അല്പം പുച്ഛത്തോടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി അരുൺ ഒരിക്കൽ കൂടി ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

“ഞാൻ വരുന്നത് വരെ ഇതുപോലെ തന്നെ അനങ്ങാൻ പാടില്ല.”

അരുൺ അമ്മയോട് പഠിക്കുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞു റൂമിൽ കേറി ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ വാതിലടച്ചു വന്ന് അമൃതയെ നോക്കി. അവൾ അണുവിട അനങ്ങിയിട്ടില്ല.

“ഗുഡ് ഗേൾ” അരുണിന്റെ അപ്പ്രീസിയേഷൻ. “പക്ഷെ ആ ചോക്ലേറ്റ് പോരാ എനിക്ക് കൊറച്ചുകൂടെ ചോക്ലേറ്റ് ഒഴിച്ച് നക്കിയാലേ ഒരു സുഖം തോന്നു.”

ഇവനോട് ഇനി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് മനസിലായ അമൃത മിണ്ടാതെ കിടന്നതേ ഒള്ളു.

അവൻ ഒരു ചോക്ലേറ്റ് പാക്കറ്റ് എടുത്ത് അത് പൊട്ടിച്ച് അവളുടെ നെഞ്ചിലും കഴുത്തിലും ഒക്കെ ഒഴിച്ച് നക്കാൻ തുടങ്ങി. പതിനെട്ടു വയസ്സിന്റെ കാമപ്രാന്തുമുഴുവൻ അവൻ അമൃതയുടെ നെഞ്ചിലും കഴുത്തിലൂടെ കടിച്ചും ചപ്പിയും നക്കിയുമൊക്കെ തീർക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഇടയ്ക്ക് കഴുത്തിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായി കിട്ടിയ ഒരു കടി സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ അമൃത “ആഹ്” എന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയപ്പോൾ “മിണ്ടാതിരിക്കെടി ‘അമ്മ കേൾക്കും” എന്നുപറഞ്ഞു അവളെ വീണ്ടും നക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഇവനിതു നിർത്താൻ ഭാവമില്ല എന്നുമനസിലാക്കി അമൃത സർവശക്തിയുമെടുത്ത് അവനെ മറിച്ചിട്ടു. അങ്ങനെ വിടാൻ അവളും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. വെറും നരിന്തുപോലെ ഇരിക്കുന്ന അരുണിന്റെ ദേഹത്ത് അവൾ കേറി ശരിക്കൊന്ന് ഇരുന്നു. മിനി ഷോർട്സ് ഒകെ സ്ഥാനം മാറി ഇപ്പോൾ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ തൊട്ട് അവളുടെ നനഞ്ഞ പാന്റീസ് ഉരുമ്മിയിരുന്നു അവന്റെ കഴുത്തിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അമൃത പറഞ്ഞു.