ചെമ്മാനം [Achillies] 370

“ഞാൻ കുളിച്ചു വരുമ്പോൾ ഊണ് കാലമാവുമോ പെണ്ണെ…”

വയറിൽ മുണ്ടിന്റെ വിടവിൽ ബ്ലൗസിനിടയിലൂടെ ചിതറിയ വെണ്ണകൊഴുപ്പിൽ കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഉം….”

എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുത്തി അവൾ മൂളി.

“ഞാൻ കുളിച്ചുവരാം….ന്നാൽ എന്റെ പെണ്ണ് കുളിക്കണ്ടാട്ടോ…”

തള്ളിവിടർന്നു നിന്ന ചന്തിയിൽ ഒന്നുഴിഞ്ഞു മുഖം താഴ്ത്തി കഴുത്തിലെ അവളുടെ മണം നുകർന്ന് കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട അവളിൽ നിന്നും ഒരു കുണുങ്ങി ചിരി ഉണർന്നു.

വിട്ടു മാറുമ്പോൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടെ കളിപ്പാട്ടം നഷ്ടപെട്ട കുറുമ്പി പെണ്ണിന്റെ കണക്ക് ചുണ്ട് മലർത്തി ചിണുങ്ങിയ അവളുടെ തടിച്ച ചുണ്ട് ചപ്പിയെടുക്കാൻ തോന്നി… കഷ്ടപ്പെട്ട് അടക്കി, തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു.

“കരിയെഴുതണം….പിന്നെ…പിന്നെ കുങ്കുമവും….”

എന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട അവൾ തലകുനിച്ചു തലയാട്ടി.

ഞങ്ങളുടെ റൂമിൽ എത്തി, ഷർട്ടും പാന്റും അഴിച്ചിട്ട് ഷെഡിയൂരി ദികമ്പരനായി മുറിയിലാകെ അവളുടെ മണം, അഴിച്ചിട്ട ഷർട്ട് എടുത്തു മണത്തു ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തൊട്ടതിലേക്കെല്ലാം അവളെ പടർത്തുന്ന അവളുടെ മാന്ത്രികത, കുണ്ണ മുഴുത്തു പൊങ്ങി നിന്നാടി. അവനെ ഒന്നുഴിഞ്ഞു തോർത്തുമുടുത്തു കുളിമുറിയിൽ കയറി, തണുത്ത വെള്ളം ശിരസ്സിലൂടെ ഒഴുകി കാലിലെത്തി മൂലയിൽ വെട്ടിയിട്ടിരുന്ന ഓവിലൂടെ ഒഴുകി പോയി, എന്നാണവൾ എന്റെയായത് എന്ന് അറിയില്ല ഒന്നായത് തെളിമയോടെ ഇന്നും ഓർമ ഉണ്ട്. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ രണ്ടു പേർ…വലിയ തറവാടിന്റെ ഉള്ളിൽ രണ്ടു കോണുകളിലായി രണ്ടു പേർ അച്ഛന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യ എന്നതിലുപരി തനിക്കവർ ആരുമായിരുന്നില്ല, അടുക്കാൻ ശ്രേമിച്ചപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ അകറ്റിയിട്ടെ ഉള്ളൂ, പിന്നെ എപ്പോഴോ എനിക്ക് അവരും അവർക്ക് ഞാനും മാത്രേ ഇനി ഉള്ളൂ എന്ന് ബോധ്യമായപ്പോൾ മഞ്ഞുരുകി തുടങ്ങി, തനിക്ക് വേണ്ടി ചെറുപ്രായത്തിൽ വൈധവ്യം മാറ്റാൻ പലരും കൊണ്ട് വന്ന പുരുഷ കേസരികളെ നിഷ്കരുണം തള്ളിക്കളയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സ്നേഹം തോന്നി,…. കയത്തിൽ വീണപോലെ മുങ്ങാറായ തറവാടിനെ ശക്തിയെ പോലെ മുന്നിൽ നിന്ന് നോക്കി നടത്തിയത് കണ്ടപ്പോൾ ആരാധനയായി…. ഒരിക്കൽ അമ്പലമുറ്റത്തെ ആൽത്തറയിൽ ഇരുന്നിരുന്ന അമ്മിണി മുത്തശ്ശി ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞതാണ് ഇപ്പോഴും ഭാഗ്യയെ കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ ആദ്യം വരുന്നത്,